Columns

Als het nou oorlog wordt, hoe zit het dan met je hypotheek? Loopt die door of krijg je respijt? En als er een avondklok wordt ingesteld, blijft Netflix dan gewoon in de lucht? Anders wordt het in veel gezinnen niet alleen buiten- maar ook binnen oorlog. Hoe zit het überhaupt met je abonnementen? Moet je alles snel opzeggen of krijg je na afloop nog een bonnetje? Als ik alles wil opzeggen, mag ik wel een week vrij plannen. Het leven is één groot abonnement. Althans, dat van mij. Zonder abonnement kan ik niks, ben ik niks, weet ik niks. 

Het kan raar lopen. Ruim twintig jaar geleden, op de rand van mijn loopbaan in de reclame, maakten we tv-spotjes voor beleggingsfondsen waarin we uitlegden dat ze niets te maken wilden hebben met de wapenindustrie. 100% Vreedzaam, 100% wapenvrij, 100% conflictarm. Banken, pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen; ze buitelden over elkaar heen om te roepen dat uw geld niet voor oorlog gebruikt zou worden. Want - zo vatte we het sentiment destijds samen in ronkende slogans - “Van oorlog mag niemand beter worden”. Je kan het je bijna niet meer voorstellen.

Nou, zeg het maar. Wie gaan we sturen? Ook wij zullen een bijdrage moeten leveren nu de Amerikaanse neef van clown Bassie niet meer uit zijn delirium komt. Rare vergelijking? Ach,  ze hebben beiden raar haar en je weet nooit of ze een grap maken of het menen. Dus wie sturen wij naar het front? Rico Verhoeven? Te druk met zijn acteercarrière. Ray Klaassens, de hoofdcommando bij ‘Kamp van Koningsbrugge’? Die zit in een theatertour. Kickbockser Lucia Rijker? Onmogelijk te combineren met haar docentenrol in het tv-programma ‘Dream School’. 

Er is een kloof in Nederland. Zoveel is wel duidelijk. Mijn maatje Veldhuis en ik maakte er zelfs een voorstelling over. Die kloof gaat vooral over woke en niet-woke. Over aangesloten zijn bij deze tijd of de draad kwijt zijn. Nou ja, kom een keer kijken. Maar de kloof waar het afgelopen weken buiten wereldleiders Trump, Musk, Zelensky en Faber (maar dat is een wereldlijder) veel over gaat is de kloof tussen hoog en niet-hoog opgeleide mensen. Ik denk bij ‘niet-hoog’ vaak, wat een moeilijk gedoe om de woorden ‘laag’ of ‘gemiddeld’ te omzeilen. We zeggen toch ook niet ‘niet-dunne’ mensen? We zeggen ‘dikke’. Oh nee, we zeggen enorme. 

Toen ik op de middelbare school zat kwamen scholieren ook weleens in opstand. We vonden dat we net als volwassenen recht hadden op twee snipperdagen per schooljaar. Ook wilden we recht op roken in de kantine en onze docenten kunnen tutoyeren. Er waren ook scholieren, doorgaans uit het wat linksere kamp, die vonden dat ze de rat die in de Palestijnse sjaal om hun nek resideerde, mee moesten kunnen nemen in de klas en in de pauze keihard muziek van 'The Cure' moesten kunnen draaien. Kakkers vonden weer dat docenten niets te zeggen hadden over hun collegesjaal die zij zomer en winter om hun nek wilden houden, ook tijdens de les. 

Ik schrijf dit stukje op Valentijnsdag. Dat verklaart meteen waarom ik er weer niks aan gedaan heb schat. Bovendien, als je de liefde moet organiseren om het nog een impuls te geven, dan is dat geen goed teken. Aan de afspraak ‘huwelijk’ heeft de liefde al meer dan genoeg. Wij zijn daar nooit ingestonken en hoewel het idee vast ooit goed bedoeld was, lijkt het huwelijk toch vooral een uitvinding voor mensen die niet zeker weten of ze uit zichzelf bij elkaar kunnen blijven. Die maken het gewoon zo duur om uit elkaar te gaan, dat ze het wel uit hun hoofd laten. Daarom vind ik het altijd dubieus om te klappen voor mensen die heel lang getrouwd zijn. Dat zijn geen volhouders, die zijn gewoon gierig. 

“Ouderdom komt met gebreken” zeggen ze. Nu ben ik natuurlijk ab-so-luut nog niet oud, maar wel ouder dan gister. En dat gaat al jaren zo. Zeer vermoeiend. Ik merk het ook. Steeds meer mensen lachen me uit als ik een website door moet geven en begin met “https://www.” En toen ik laatst op een feestje dacht “Hè, hè, eindelijk iemand die ouder is dan ik” keek ik in de spiegel. Tot hier is het allemaal nog te overzien. Sterker nog, je leert nog eens wat met de jaren. Nieuwe woorden bijvoorbeeld, zoals ‘psa-waarde’, ‘pensioengat’ of ‘apneu’. Super interessant allemaal. 

1,2 Miljard euro om precies te zijn. We zitten met een staatsschuld van 46,5% ver onder de Europese norm van 60%, maar iemand heeft bedacht dat deze niet 46,75% mag worden dus moeten we bezuinigen. Paniek! Waar halen we het vandaan?