NU IN DE THEATERS
Geloof ons
nou maar
De afsluiting van dit seizoen, en daarmee van ons programma 'Geloof ons nou maar', is in Openluchttheater Caprera in Bloemendaal. Het mooiste openluchttheater van Nederland waar we al jaren graag komen. En wij niet alleen blijkt, want ook ons publiek is fan van Caprera! De avond die gepland stond (8 juni) was binnen 24 uur uitverkocht! Te gek.
Vandaar dat we er een extra avond gaan spelen, namelijk nu ook op vrijdag 7 juni! We hebben al zoveel zin in die zinderende Caprera avonden. Dus... tot dan!
Als je met dit weer dakloos bent, dan heb je het zwaar, maar met koude voeten is het een hel. En gevaarlijk voor je gezondheid. Daarom helpen we June van NH Radio en het Leger des Heils met inzamelen van sokken voor daklozen. De voorstellingen deze week in De La Mar zijn nagenoeg vol, maar als je een kaartje hebt en minstens 3 paar schone, liefst nieuwe sokken meeneemt, krijg je van ons ter plekke een CD of DVD.
We waren te gast bij vrienden Edwin, Jelte, Rik en Henk van Evers Staat Op. Nadat we Ravijn hadden gespeeld, kwam spontaan het verzoek of we er nog een wilden doen. Dat wilden we wel: Zelfs nu je zwijgt, als klein liedje in al het 538 geweld. Onze producer/gitarist Arno Krabman kwam Jonas Pap tegen op de gang. Jonas riep: "ik strijk wel even mee" en binnen 7 minuten waren we live. Heel bijzonder van dit talent dat op onze CD meespeelde en die arrangementen schreef, maar na 6 maanden alles nog exact uit zijn hoofd wist. Dank Jonas! Lees verder voor de filmpjes van de nummers.
Dat de cabaretiers meer dan ooit zichzelf zijn, maakt deze voorstelling tot een van hun beste van de afgelopen vijftien jaar. Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★
Veldhuis & Kemper is Remco Veldhuis en Richard Kemper. Ooit afkomstig uit de tv- en reclamewereld ontdekten ze als duo het theater om die niet meer te verlaten.
In 1997 worden Remco en Richard aan elkaar voorgesteld door een wederzijdse vriend die het afzonderlijke gezeur van beiden "om eens een cabaretvoorstelling te maken" dan meer dan zat is. Na talloze kroegsessies schrapen Remco en Richard in 1999 hun moed bij elkaar en boeken de kleine zaal van het Concertgebouw in Haarlem. Zes weken later geven ze voor vrienden en bekenden hun eerste voorstelling. Cabaretkenner, Jan J. Pieterse, spoort het duo aan om zich in te schrijven voor een festival en in datzelfde jaar wordt Veldhuis & Kemper 2e op Cameretten, na Marc-Marie Huijbregts. Vanaf dat moment is het Veldhuis & Kemper serieus om een toekomst in het theater op te bouwen.
Behendige entertainers, die ook in enkele rechtstreekse confrontaties met het publiek laten ze zien dat ze hun metier met groot gemak beheersen NRC Handelsblad
Super dat Duncan heeft gewonnen. Lekker liedje, leuke jongen, goed gedaan. Enthousiast genoeg? No way! Als ik het vergelijk met mijn ontploffende insta-facebook-twitter-snapchat-timelines ben ik hiermee hooguit net zo enthousiast als Maarten van Rossum tijdens zijn jaarlijkse orgasme. Ik zag vrienden tijdens het filmen van de uitslag gillen, springen, huilen, ja zelfs flauwvallen alsof ze een zelfgebrouwen cocktail van Crystal Meth, XTC, MDMA en Nespresso Ristretto hadden gedronken. Ik schrok er een beetje van.
Ik weet niet hoe het heeft kunnen gebeuren, hoe lang het duurt en of ik er ooit weer af kom, maar voor nu moet ik het maar accepteren: ik fiets… Midden 40, tikkie grijs, verkeersdrempeltje vet op de heupen en dan ga je dus blijkbaar als vanzelf voorovergebogen op een stuk carbon zitten. Met je knokige kont op een zadel zo dik en comfortabel als een plak keramiek. En dan heel hard tegen wildvreemden ‘pasterrrrrop!’ roepen. Ik fiets!? Ongelofelijk...
Kan het al? Een paar relativerende zinnen over woensdag? Als u bij het lezen van alleen deze vraag al in de rood witte vlekken schiet, click snel weg. Als u meer bent zoals ik, lees gerust verder. Hoe u dat weet? Wij zijn de mensen die keihard “Buiten Spel!” roepen als iemand het veld afloopt om te wisselen. Die denken dat de F-Side voor Feyenoord supporters is en vragen “Waar is dan de A-side?” Wij willen weten of Max Verstappen nog heeft gescoord. Kortom: de mensen die er niet zoveel mee hebben. De zwijgende minderheid.
Ook dit keer is het ze weer gelukt: ijzersterkte humor, herkenbare dialogen en kleine muzikale afwisseling met teksten die de dialogen nog meer gevoel geven. Het gevoel van verwantschap en troost. Theaterjournaal
