Extra Voorstellingen in Caprera

We willen er met z’n allen duidelijk weer even uit! De kaartverkoop gaat zo hard in Caprera Bloemendaal, dat er extra data zijn toegevoegd: 19, 20 en 27 augustus met shows om 19.00 uur een 21.30 uur. Kijk, daar worden we vrolijk van! 

Kaarten reserveer je via Caprera.nu

Verder lezen >

We gaan spelen in Caprera!

We staan te trappelen om weer te mogen doen wat we het allerleukst vinden; optreden! En na maanden thuiszitten, vinden onze vrouwen dat inmiddels ook een heel goed idee. Daarom beginnen we op 5, 6, 12 en 13 augustus in openluchthteater Caprera in Bloemendaal.

Verder lezen >

Beste Mensen,

Verder lezen >

Ab, komt terug!

Welke Ab? Kijk, zo snel kan het gaan. Ab Osterhaus! Onze vrolijke pessimist. Tot een paar maanden geleden nog onze nationale buurman die elke dag ongevraagd bij je aanbelde om te vertellen dat er een dakpan scheef lag. Zo’n buurman die de hele tijd ontzettend gelijk heeft maar toch irritant wordt als ie dat elke dag komt halen. Maar goed, niemand wist wat ons overkwam dus we hielden ons vast aan Ab. Eerlijk is eerlijk, hij heeft ons met zijn angstaanjagende retoriek toch behoorlijk in het gareel gekregen. En de overheid dingen laten doen die niemand voor mogelijk hield. Maar waar is Ab? Op omscholingscursus misschien? Nu we met z’n allen net doen of we Corona hebben verslagen moet Ab een ander werkgebied zoeken. Die zijn er gelukkig genoeg. 

Verder lezen >

Schakelen

Ik weet niet hoe u zichzelf ziet, maar grote kans dat uw omgeving het niet met u eens is. Ik beschouw mezelf bijvoorbeeld graag als vrijbuiter, een artstiekeling die leeft van de lucht. Zo’n avontuurlijk, bohième type, volstrekt onvoorspelbaar, impulsief en vol onverwachte afslagen maar met een groot hart en een romantische ziel. Die midden in een verdrietig gesprek opeens een Italiaanse lied opzet, de stoelen opzij schuift en roept: “Genoeg! Laten we op onze tranen dansen!” En dan het liefst op de tafel waaraan we net twaalf spontaan langsgekomen gasten een heerlijk diner hebben voorgezet, soepeltjes in elkaar geflanst van wat er toevallig nog in de koelkast lag. Iets met veel olijfolie, basilicum en artisjok ofzo. En terwijl de rest van Nederland hun camper drie dagen lang inpakt met pindakaas, saksische leverworst en Nivea, rijd ik aan het eind van de dag onaangekondigd langs bij mijn vrouw haar werk, toeter twee keer en roep “Hier is jouw Kemper, maar dan een echte! Ik heb je tasje ingepakt, dus zet je computer uit en stap in: de vakantie is begonnen!” Zo iemand die midden in een zwoele zomernacht fluistert: “Kom lieverd, we moeten naar het strand! Oh, wie is daar dan? Als we opschieten, wij!” 

Verder lezen >

50

Mochten er mensen zijn die het slap vinden dat ik niet elke week een grote geëngageerde opinie heb over iets maatschappelijks, dan kan ik u geruststellen. Ik heb heus wel een mening. Zo word ik vandaag 50 en ik ben het daar totaal niet mee eens! Vijftig… Dat is toch de leeftijd waarop je je kaalheid een brede scheiding gaat noemen. Dat je makkelijker zonder sex dan zonder bril kan. Dat je alle antwoorden kent, maar niemand je meer iets vraagt. Dat je steeds makkelijker dingen los kan laten, maar het steeds moeilijker wordt om je plas op te houden. Dat je ’s morgens eerst een kwartier je rimpels in je gezicht moet wegmasseren voordat je iPhone je met Face ID herkent. Of kan ik beter zeggen dat dit ooit zo was?

Verder lezen >