NU IN DE THEATERS
Geloof ons
nou maar
De afsluiting van dit seizoen, en daarmee van ons programma 'Geloof ons nou maar', is in Openluchttheater Caprera in Bloemendaal. Het mooiste openluchttheater van Nederland waar we al jaren graag komen. En wij niet alleen blijkt, want ook ons publiek is fan van Caprera! De avond die gepland stond (8 juni) was binnen 24 uur uitverkocht! Te gek.
Vandaar dat we er een extra avond gaan spelen, namelijk nu ook op vrijdag 7 juni! We hebben al zoveel zin in die zinderende Caprera avonden. Dus... tot dan!
Als je met dit weer dakloos bent, dan heb je het zwaar, maar met koude voeten is het een hel. En gevaarlijk voor je gezondheid. Daarom helpen we June van NH Radio en het Leger des Heils met inzamelen van sokken voor daklozen. De voorstellingen deze week in De La Mar zijn nagenoeg vol, maar als je een kaartje hebt en minstens 3 paar schone, liefst nieuwe sokken meeneemt, krijg je van ons ter plekke een CD of DVD.
We waren te gast bij vrienden Edwin, Jelte, Rik en Henk van Evers Staat Op. Nadat we Ravijn hadden gespeeld, kwam spontaan het verzoek of we er nog een wilden doen. Dat wilden we wel: Zelfs nu je zwijgt, als klein liedje in al het 538 geweld. Onze producer/gitarist Arno Krabman kwam Jonas Pap tegen op de gang. Jonas riep: "ik strijk wel even mee" en binnen 7 minuten waren we live. Heel bijzonder van dit talent dat op onze CD meespeelde en die arrangementen schreef, maar na 6 maanden alles nog exact uit zijn hoofd wist. Dank Jonas! Lees verder voor de filmpjes van de nummers.
Dat de cabaretiers meer dan ooit zichzelf zijn, maakt deze voorstelling tot een van hun beste van de afgelopen vijftien jaar. Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★
Veldhuis & Kemper is Remco Veldhuis en Richard Kemper. Ooit afkomstig uit de tv- en reclamewereld ontdekten ze als duo het theater om die niet meer te verlaten.
In 1997 worden Remco en Richard aan elkaar voorgesteld door een wederzijdse vriend die het afzonderlijke gezeur van beiden "om eens een cabaretvoorstelling te maken" dan meer dan zat is. Na talloze kroegsessies schrapen Remco en Richard in 1999 hun moed bij elkaar en boeken de kleine zaal van het Concertgebouw in Haarlem. Zes weken later geven ze voor vrienden en bekenden hun eerste voorstelling. Cabaretkenner, Jan J. Pieterse, spoort het duo aan om zich in te schrijven voor een festival en in datzelfde jaar wordt Veldhuis & Kemper 2e op Cameretten, na Marc-Marie Huijbregts. Vanaf dat moment is het Veldhuis & Kemper serieus om een toekomst in het theater op te bouwen.
Behendige entertainers, die ook in enkele rechtstreekse confrontaties met het publiek laten ze zien dat ze hun metier met groot gemak beheersen NRC Handelsblad
Ik heb mezelf zelden betrapt op zoveel ambivalente gevoelens als rond het proces tegen Willem Holleeder. Enerzijds vind ik het sensationeel! Ik vreet elke letter die erover geschreven wordt, speur het internet af naar filmpjes van Willem, keek ‘Judas’ vooruit, CollegeTour terug en de twee documentaires van John van den Heuvel verslond ik. En natuurlijk kon mijn zoon fluiten naar het overhoren van zijn frans toen Ficq’s kantoor opeens de transcripties van het gesprek tussen Holleeder en De Vries online zette. “First things First!”
“Een PVV-er die zich bekeert tot de Islam!? Houdt dan niemand zich meer aan z'n principes!?” briest Jesse. Ik rij met de Groen Links leider mee in z’n nieuwe Hummer. “Niet verder vertellen hoor”. Zelf vind ie het gewoon kunnen zo’n dagje klimaatspijbelen maar “je weet hoe kiezers zijn”. We carpoolen naar een roast. Niet van Robert Jensen ofzo maar van een echt varken. De Partij van de Dieren geeft namelijk een Mega-vega-spijbel-feest in Den Haag. De radio staat aan. Ik hoor dat Marijke Helwegen dit keer iets úit haar lichaam heeft laten halen in plaats van het er in te stoppen. Jesse grapt dat ie trots is op de plasticprinses “…klein chemisch afval moet je scheiden.”
Afgelopen week was er gedoe over de uitspraken van de ‘De Verleiders’ in DWDD over de inbreuk op onze privacy. De leukste Minister van dit kabinet bemoeide zich ermee, Matthijs maakte excuses en De Verleiders zelf vonden dat hun gesprek “genuanceerder had gekund”. Dat laatste vond ik jammer. Eindelijk maakt theater in Nederland echt wat los en prikt gezellig in op de gedachte dat als je aan je privacy hecht je vast iets te verbergen hebt, haast iedereen zich om zo snel mogelijk het veilige midden op te zoeken. Zo schieten we niks op! Oké, de theatermakers hebben het wat aangedikt, maar hoe het wel zit weet eigenlijk niemand precies.
Ook dit keer is het ze weer gelukt: ijzersterkte humor, herkenbare dialogen en kleine muzikale afwisseling met teksten die de dialogen nog meer gevoel geven. Het gevoel van verwantschap en troost. Theaterjournaal
