NU IN DE THEATERS
Geloof ons
nou maar
We waren te gast bij vrienden Edwin, Jelte, Rik en Henk van Evers Staat Op. Nadat we Ravijn hadden gespeeld, kwam spontaan het verzoek of we er nog een wilden doen. Dat wilden we wel: Zelfs nu je zwijgt, als klein liedje in al het 538 geweld. Onze producer/gitarist Arno Krabman kwam Jonas Pap tegen op de gang. Jonas riep: "ik strijk wel even mee" en binnen 7 minuten waren we live. Heel bijzonder van dit talent dat op onze CD meespeelde en die arrangementen schreef, maar na 6 maanden alles nog exact uit zijn hoofd wist. Dank Jonas! Lees verder voor de filmpjes van de nummers.
Op veler verzoek hebben we de liedjes van de huidige voorstelling ‘Geloof ons nou maar’ ook op fysieke CD gezet. Op deze ‘EP’ staan de liedjes dus in studio geproduceerde versies met o.a. Carel Kraayenhof, strijkers, drums en complete arrangementen. Maar ook de versies zoals we ze in het theater spelen staan erop. Dit zijn live-opnamen.
De CD is vanaf nu te bestellen in onze webshop
Wil je alvast een indruk krijgen click dan op deze compilatie
Onze cabaretvoorstelling Geloof ons nou maar is genomineerd voor de Poelifinario in de categorie Engagement. De Poelifinario is de prijs voor het meest indrukwekkende programma van afgelopen seizoen, uitgereikt door de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties (VSCD). We zijn er heel blij mee! Dank aan iedereen die aan dit programma heeft meegewerkt, met speciale dank aan onze regisseur Geert Lageveen.
Dat de cabaretiers meer dan ooit zichzelf zijn, maakt deze voorstelling tot een van hun beste van de afgelopen vijftien jaar. Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★
Veldhuis & Kemper is Remco Veldhuis en Richard Kemper. Ooit afkomstig uit de tv- en reclamewereld ontdekten ze als duo het theater om die niet meer te verlaten.
In 1997 worden Remco en Richard aan elkaar voorgesteld door een wederzijdse vriend die het afzonderlijke gezeur van beiden "om eens een cabaretvoorstelling te maken" dan meer dan zat is. Na talloze kroegsessies schrapen Remco en Richard in 1999 hun moed bij elkaar en boeken de kleine zaal van het Concertgebouw in Haarlem. Zes weken later geven ze voor vrienden en bekenden hun eerste voorstelling. Cabaretkenner, Jan J. Pieterse, spoort het duo aan om zich in te schrijven voor een festival en in datzelfde jaar wordt Veldhuis & Kemper 2e op Cameretten, na Marc-Marie Huijbregts. Vanaf dat moment is het Veldhuis & Kemper serieus om een toekomst in het theater op te bouwen.
Behendige entertainers, die ook in enkele rechtstreekse confrontaties met het publiek laten ze zien dat ze hun metier met groot gemak beheersen NRC Handelsblad
Er ligt een kinderlaarsje langs het fietspad. Paars en grijs. Zal ik gaan speuren in de struiken naar de draagster? Of zoek ik gewoon een reden om even te stoppen met hardlopen? Ik sjok door en herinner me dat ik als kind ook weleens kledingstukken op straat zag liggen. Een sjaal, een muts, een verloren handschoen. Maar veel verder dan: “Hoe komt die handschoen nou hier?” kwam ik niet. Nu is dat anders. Bij alles wat ik zie ontvouwt zich een wereld van associaties. Niet de leukste.
Ik begrijp dat je niet aan Facebook of Twitter doet. Dan krijg je een hoop niet mee van hoe het veel mensen inmiddels de strot uithangt dat de selectieve verontwaardiging over de acceptatie van homo’s in de sport jou “de strot uithangt”. Jij trekt je niks aan van "twee hysterische Homo-tjes.”. “Ze moeten maar tegen een stootje kunnen” toch? Laat me een poging doen je bij te praten! “Grapje moet kunnen” is steeds je verweer en dat ben ik als cabaretier natuurlijk roerend met je eens, jij Dependslips verslindende incontinente geilbak...
Eigenlijk wilde ik hier mijn laatste column aankondigen. Maar aangezien onze politieke vrienden er deze week weer niet uit zijn gekomen met de pensioenen, bent u voorlopig nog niet van me af. Niet dat ze er niet de tijd voor hebben genomen. Het schijnt dat er aan dit stukgelopen pensioenakkoord zeven jaar is gewerkt. Zeven jaar! Ik hoor u denken, dat is drie keer seks! Maar dat zijn uw gedachten.
Ook dit keer is het ze weer gelukt: ijzersterkte humor, herkenbare dialogen en kleine muzikale afwisseling met teksten die de dialogen nog meer gevoel geven. Het gevoel van verwantschap en troost. Theaterjournaal
