NU IN DE THEATERS
Geloof ons
nou maar
De afsluiting van dit seizoen, en daarmee van ons programma 'Geloof ons nou maar', is in Openluchttheater Caprera in Bloemendaal. Het mooiste openluchttheater van Nederland waar we al jaren graag komen. En wij niet alleen blijkt, want ook ons publiek is fan van Caprera! De avond die gepland stond (8 juni) was binnen 24 uur uitverkocht! Te gek.
Vandaar dat we er een extra avond gaan spelen, namelijk nu ook op vrijdag 7 juni! We hebben al zoveel zin in die zinderende Caprera avonden. Dus... tot dan!
Als je met dit weer dakloos bent, dan heb je het zwaar, maar met koude voeten is het een hel. En gevaarlijk voor je gezondheid. Daarom helpen we June van NH Radio en het Leger des Heils met inzamelen van sokken voor daklozen. De voorstellingen deze week in De La Mar zijn nagenoeg vol, maar als je een kaartje hebt en minstens 3 paar schone, liefst nieuwe sokken meeneemt, krijg je van ons ter plekke een CD of DVD.
We waren te gast bij vrienden Edwin, Jelte, Rik en Henk van Evers Staat Op. Nadat we Ravijn hadden gespeeld, kwam spontaan het verzoek of we er nog een wilden doen. Dat wilden we wel: Zelfs nu je zwijgt, als klein liedje in al het 538 geweld. Onze producer/gitarist Arno Krabman kwam Jonas Pap tegen op de gang. Jonas riep: "ik strijk wel even mee" en binnen 7 minuten waren we live. Heel bijzonder van dit talent dat op onze CD meespeelde en die arrangementen schreef, maar na 6 maanden alles nog exact uit zijn hoofd wist. Dank Jonas! Lees verder voor de filmpjes van de nummers.
Dat de cabaretiers meer dan ooit zichzelf zijn, maakt deze voorstelling tot een van hun beste van de afgelopen vijftien jaar. Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★
Veldhuis & Kemper is Remco Veldhuis en Richard Kemper. Ooit afkomstig uit de tv- en reclamewereld ontdekten ze als duo het theater om die niet meer te verlaten.
In 1997 worden Remco en Richard aan elkaar voorgesteld door een wederzijdse vriend die het afzonderlijke gezeur van beiden "om eens een cabaretvoorstelling te maken" dan meer dan zat is. Na talloze kroegsessies schrapen Remco en Richard in 1999 hun moed bij elkaar en boeken de kleine zaal van het Concertgebouw in Haarlem. Zes weken later geven ze voor vrienden en bekenden hun eerste voorstelling. Cabaretkenner, Jan J. Pieterse, spoort het duo aan om zich in te schrijven voor een festival en in datzelfde jaar wordt Veldhuis & Kemper 2e op Cameretten, na Marc-Marie Huijbregts. Vanaf dat moment is het Veldhuis & Kemper serieus om een toekomst in het theater op te bouwen.
Behendige entertainers, die ook in enkele rechtstreekse confrontaties met het publiek laten ze zien dat ze hun metier met groot gemak beheersen NRC Handelsblad
Van de week stond er politie voor de deur. Ik draaide iets te hard Michael Jackson. Kan niet meer. Jarenlang was ie voor veel mensen al een ‘Guilty Pleasure’ maar nu met de nadruk op Guilty. Michael zelf was ook fan van dit begrip, maar dan vooral van het Pleasure-deel. De wereld is in shock. Terecht. En verrassend tegelijk. Want nu opeens verbaasd zijn dat Wacko Jacko ze niet helemaal op een rijtje had, voelt toch een beetje als na het (uit)lekken van de borstimplantaten van Connie Breukhoven roepen: “Wááát? Had die iets aan zichzelf laten doen dan?!” Of na een aanslag op Geert Wilders vragen “Huh? Was hij tegen moslims?” Of na de volgende verkiezingen scanderen “Ik dacht dat Thierry Baudet een hele redelijke kerel was!”
Ik zag deze week per ongeluk even dat #Wesley en #Yolanthe de meest getwitterde woorden waren… dan weet je eigenlijk al genoeg. Dit gaat niet over een nog gekkere naam voor een tweede kind of over een ontzettend leuke avond aan de bar in Qatar. Nee, als je dat leest dan weet je: rottigheid. En inderdaad. Het vuur dat de armetierige roddelpers, met hun wakkere vaandeldrager De Telegraaf als een schreeuwende hooligan voorop, al maanden loopt op te stoken, brandt! Een huwelijk strandt, een kind groeit op tussen twee (t)huizen maar het is BREAKING feest! Het 20:00 uur journaal heeft het!?! Het is een eindeloze bron van humor om te lachen...
Wat hebben we weer gelachen. Dit keer over het gedoe omtrent het gebruiken van ‘achterhaalde’ cijfers voor de energierekening van dit jaar. Zodra mijn vrouw in februari al begint over het hoognodig bijwerken van haar bikinilijn, lijkt mij elke inschatting over energieverbruik achterhaald maar goed. Ik vind het überhaupt een gotschpe dat we tot op de komma willen kunnen uitrekenen hoe we er eind dit jaar voor staan. Kansloze missie. Hoeveel spreadsheets ik er thuis ook tegenaan gooi, het klopt nooit. Altijd tekort.
Ook dit keer is het ze weer gelukt: ijzersterkte humor, herkenbare dialogen en kleine muzikale afwisseling met teksten die de dialogen nog meer gevoel geven. Het gevoel van verwantschap en troost. Theaterjournaal
