Als u van het Eurovisiesongfestvial houdt zou ik even overslaan. Ik ben bepaald geen fan van dit rariteitenkabinet dat steeds minder met muziek te maken lijkt te hebben. Gek, gekker, gekst is het devies en het gaat inmiddels meer om de ‘act’ en de ‘vibe’ dan om het liedje zelf. Naar mijn idee worden de beste liedjes nog altijd gemaakt uit een soort innerlijke noodzaak om iets te vertellen. Iets wat je inhoudelijk graag kwijt wil. Maar er is in Malmö maar één doel in het geldverslindende circus Sarrasani en dat is zo snel mogelijk, zo hoog mogelijk scoren in de ‘polls’.

Waar denkt u aan vanavond om 20.00 uur? De Duitse bezetting? Anne Frank? Palestina, Israël? Vreemdelingenhaat die ook vandaag nog bestaat? Waarbij ‘vreemdeling’ iedereen is die afwijkt qua afkomst, voorkeur en gender? Of bent u dat allemaal van plan maar merkt u (net als ik) dat u al snel afdwaalt na het trompetgeschal. Naar de jurk van Koningin Maxima? Of is het nou een broek? Dat Willem Alexander zo is afgevallen? Of ze thuis hebben geoefend op het serieus kijken? “Oké Lex, wie het eerste in de lach schiet is af!” De laatste keer dat wij dat thuis deden hield mijn vrouw het twee jaar vol.

Ik weet niet hoe het met u is, maar ik neem tegenwoordig alles op. Met mijn telefoon. Zonder dat mijn gesprekspartner het weet uiteraard. Dat is namelijk in. De geheime opnames schieten de grond uit als witte asperges begin maart. Afgelopen week doken er in Sywert-gate opnames op waarin onze nationale puber roept dat ze “alle vier gillend rijk gaan worden” als middelvinger naar de overheid. Maar dit moeten we volgens Swiebertje zien in de context van het gesprek en was pure frustratie over het feit dat de overheid niet meteen op zijn non profit bolderkar sprong.

De kinderen komen morgen eten en dan zijn er traditioneel mini tompoucejes. Paniek, de vriezer is stuk. Op naar een grote mediawinkel. Schreeuwende kinderen, wegversperrende rollators, zweetlucht van personeel, zeventig tv-zenders keihard aan, ik wil hier weg. Na een kwartier achter mannen in bloesjes met korte mouwen aanrennen, laat ik er eentje struikelen. ‘Arnold’ staat op zijn sticker. “Ik zoek een niet een al te dure vriezer die op de huidige plek past.” Arnold sloft naar de computer. Na lang zuchten; de Etna NoFrost. Eigenlijk € 289,- maar vandaag 239,-. De Rolls Royce onder de automatisch ontdooien functies. Doen!

We moeten het even over Johan Derksen hebben die vond dat kamerlid Habtamu de Hoop “uit zijn nek lulde” toen hij het opnam voor de Friese taal. De Hoop is geadopteerd en opgegroeid in het Friese Wommels maar volgens Derksen geen echte Fries omdat hij in Ethiopië is geboren. De Hoop diende Derksen briljant van repliek in vloeiend Fries en de snor haastte zich te roepen dat ie het nooit racistisch had bedoeld. Toch gaat hij geen excuses maken omdat hij geen ‘hypocriete lul’ wil zijn. Inderdaad, laat dat ‘hypocriete’ maar weg.

Ik heb precies nu precies drie maanden geen druppel alcohol gedronken. Voor u denkt dat dit ik een alcoholprobleem heb, dit is niet zo. Het is precies andersom. Zolang er alcohol is, heb ik geen enkel probleem. Maar alcohol is volgens lifestylegoeroe’s het nieuwe suiker en suiker was al het nieuwe zitten. Zitten was al het nieuwe roken en dat was al schadelijker dan hasj dat eigenlijk gewoon gezond is, zolang je maar bij elk trekje gelooft dat het medicinaal is. Zeggen ze, Opvattingen verschuiven.

Er is van alles te doen om de Regeling Vervroegd Uittreden (RVU), ofwel de ‘Zwaarwerkregeling’. De regeling maakt het mogelijk voor mensen met ‘zware beroepen’ om drie jaar voor hun pensioenleeftijd te stoppen met werken. De regeling is bedoeld voor beroepen zoals vrachtwagenchauffeur, stratenmaker, mensen met handen aan het bed in de zorg en politieagenten. Met de huidige pensioenleeftijd van 68 jaar moeten veel van deze mensen dan tot hun 65-ste werken, nog steeds een leeftijd waarvoor ze in Frankrijk het land op slot gooien. Maar de regeling stopt eind volgend jaar en de vraag is nu, hoe verder?

Ooit zag ik een vrachtwagen van een cementfabriek rijden met de slogan“C’est le beton qui fait la musique!”. Meesterlijk. En zo ontzettend waar. De toon is allesbepalend. Zo vonden we ‘wandelen’ ooit supersuf, maar sinds de coffee-to-go-beker-elite het over een ‘hike’ heeft is het opeens helemaal hip. Van ‘luieren’ vonden we vroeger dat je het vooral niet te lang moest doen, het was belangrijker om nuttig te zijn. Maar sinds het ‘chillen’ heet valt niks doen ook onder nuttig zijn en is het een essentieel onderdeel van het ontladen van je zenuwstelsel.