“Ik ben er klaar mee”. Ik hoor het inmiddels zeventien keer per dag. En voor de verandering nu eens niet als einde van een gesprek waarbij mijn vrouw zich ergert aan hoe ik de vaatwasser inruim. Daarover wil ik het vandaag helemaal niet hebben, maar het is nu eenmaal een terugkerend thema hier thuis. Oké, even dan. Het begint altijd hetzelfde met een opvallend onhoorbaar snuifje in het langslopen als ik de vaatwasser sta in te ruimen. Als ik vraag “Is er iets?” alleen maar “Nee joh, iedereen heeft zijn eigen manier.” En dan “Er kan bij mij wel twee keer zoveel in, maar goed”. Op dit moment heb ik twee keuzes. De foute en de foute. Als ik niks zeg ben ik een botte boer en als ik zeg “Oh?” zit ik voor ik het weet in een gesprek over vaatwasmachine-inruim-regels. Bestaan die? Absoluut, vraag maar aan uw partner.
“Hoe krijg ik het voor elkaar?” dacht ik nog. Uitgerekend op Hemelvaartsdag krijg ik koorts. Dat is de Goden verzoeken. Terwijl de zon deed alsof ze nog nooit van Corona had gehoord, voetbalde mijn zoon uitbundig met vrienden op het gras. Hij heeft mijn talent. Steeds misschoppen en veel lawaai. Mijn vrouw zwierde de tuin door in haar fladderjurkje op weg naar verse limonade. Ik lag onder een dekentje op de bank en had het ijskoud. Een bevriende arts raadde “totale isolatie” aan. Zag ik daar een lichte opleving in de ogen van mijn vrouw en zoon? Nee, het zal de koorts geweest zijn. Die tierde welig door. Ik lag al snel op een aparte kamer en testte de hotelservice thuis. Perfect. M’n natje, m’n droogje en de hele week pannekoeken omdat die als enige onder de deur door pasten.
Hoeveel stukjes kan je schrijven over Corona? Teveel! Ik ben er helemaal klaar mee. Maar er is niks anders. Zelfs als het er niet over gaat, gaat het erover. Het weer is zo mooi dat we de stranden dicht moeten gooien vanwege Coronabesmettingen, er zijn vijf surfers overleden die vooral aan iets anders wilden denken dan aan Corona en Gordon mist zijn cocaïne extra veel omdat ie niet naar zijn meetings kan door… Corona. En dan hebben we natuurlijk nog de eindeloze gesprekjes over ‘de regels’. En over mensen die die regels ‘oneerlijk’ vinden. Alsof ze in Den Haag bewust de groep strandtenthouders met een oneven aantal bedjes harder willen aanpakken ofzo. Ik geloof daar niet zo in. Het is gewoon een ingewikkeldere puzzel dan eerste en tweede kerstdag plannen met je familie.
Aangezien ik als theatermaker tegenwoordig teveel tijd heb, geef ik mijn mijmeringen maar ruim baan. Zo kwam ik van de week terecht in het Muiderslot, schoolreis, 5e klas lagere school. Een kasteel zoals ieder kind dat in een sprookje fantaseert. Behalve Sylvie Meis want die dacht aan een Hamburgse villa met terrasverwarmers en zo geschiedde. Maar wij dachten aan het Muiderslot. Gewapend met een condenserend plastic zakje geplette bolletjes in je tas begon je opgewonden aan de busreis naar de andere kant van de wereld. Wat mij van dat reisje het meest is bijgebleven (naast de ogen van Shirley Vermeulen) is hoe het gesteld was met de hygiëne in die tijd.
TRY OUTS NIEUWE PROGRAMMA
Je snapt, de ingeslagen weg smaakt naar meer. Hoe dit zal uitpakken dat weten de mannen Veldhuis & Kemper nog niet precies. Persoonlijker, confronterender, grappiger, harder of zachter? Of van alles misschien een beetje?
TRY OUTS NIEUWE PROGRAMMA
Je snapt, de ingeslagen weg smaakt naar meer. Hoe dit zal uitpakken dat weten de mannen Veldhuis & Kemper nog niet precies. Persoonlijker, confronterender, grappiger, harder of zachter? Of van alles misschien een beetje?
Of de Gladiolen
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Lang verhaal kort
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Geloof ons nou maar
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★
