“Zullen we er anders om dobbelen?” oppert mijn dochter. Ze pakt een dobbelsteen en gooit. Zes. “Dat is een heel slecht idee!” roept ze meteen terwijl ze de dobbelsteen snel van tafel grist. We zitten met z’n zevenen aan tafel. Mijn gezin en mijn ouders. De laatste twee vanaf een laptop want die zijn sinds Corona banger voor groepen dan Forum voor Democratie voor kiezers. Bovendien, het mag niet en zij zijn nog van de generatie dat je daarnaar luistert. Mijn gezin - van jong naar oud - bestaat uit zoon (15), dochter (22), zoon (24), vrouw (tijdloos) en ik (50). De middelste twee kinderen kwamen in mijn leven toen ze 2 en 4 waren en zijn wat we ooit stiefkinderen noemden. Tegenwoordig dweept iedereen met de term ‘bonuskinderen’ maar dat vind ik de ergste uitdrukking sinds ‘mini-me’, ‘whoop whoop’ en ‘barbeknoeien’ dus dat weiger ik. Toen ik hun moeder ontmoette dacht ik gewoon “Dát wordt de moeder van mijn stiefkinderen!” dus het is wat het is. Mijn ouders zijn nog fit maar al wel zo oud dat je geen leeftijd meer noemt. Laten we zeggen, de leeftijd dat je je haar niet meer borstelt maar drapeert.
Het is natuurlijk heel erg wat er afgelopen week is gebeurd. Wie had dit kunnen bedenken? Als er geen beelden van waren zou niemand het geloven. Nog even de gebeurtenissen op een rij. Tijdens de online natuurkunde les met de hele klas in Teams kroop ik IN BEELD naast mijn 15-jarige zoon en gaf hem een knuffel en zeventien natte kussen. Dat waren er veel meer geweest als ik niet halverwege een keiharde klap in m’n gezicht had gekregen en hardhandig uit beeld was geduwd. Een beetje overdreven maar als puber en public door je vader geknuffeld worden is ongeveer net zo erg om als eerste ‘Wie is de Mol’ te moeten verlaten.
Weet u nog toen u 10 jaar werd? Tien! Dat was wat hoor, daar kon je maanden naartoe leven. Vanaf die dag zou de wereld er namelijk anders uitzien. Dan was je ‘tiener’. Je hoefde misschien niet eens meer aan de kindertafel op familiefeestjes. Misschien kreeg je er wel twee gulden zakgeld per maand bij en ooooo de meisjes… Je stapte een decennium binnen waarbij het woord ‘verkering’ hoorde. Opgewonden viel je in slaap, klaar om wakker te worden in een heel ander leven. Hoe groot was de deceptie toen alles de volgende ochtend verdacht veel leek op de negen jaar ervoor. Dezelfde kleren, dezelfde natte kus van je vader en dezelfde “Hou je kop kleintje” van je broer. Ik weet niet hoe het met u is, maar zo voelt de overgang naar 2021 precies.
Het nieuws van de lockdown zorgde voor chaos in de winkelstraat van Heemstede. Er ontstond een ware run op essentiële levensbehoeften. Tientallen schichtig om zich heen kijkende vrouwen op Uggs schoten in de meters lange rij voor de Rivièra Maison. Bij navraag bleek dat het ze maar om één ding te doen was: geurkaarsen! “Geurkaarsen?” vroeg ik een bekende in de rij die haar bontcapuchon stevig over haar hoofd had getrokken om niet herkend te worden. Ze fluisterde dat er met alle donkere dagen voor de boeg, zonder uitjes of afspraken maar één ding op zit: seks! En met die longlife geurkaarsen hou je de stemming er extra lang in. Wat een goed idee! Ik sloot direct aan en belde mijn vrouw om te vragen welke kleur en geur haar voorkeur had voor onze ‘seksmarathon’. Ze schoot in de lach. Marathon klonk haar wat optimistisch in de oren. “Schatje, jou kennende… begin maar met een waxinelichtje.”
ZONDER MEER
Veldhuis & Kemper staan te trappelen om weer te mogen doen wat ze het allerleukst vinden; optreden! (En na maanden thuiszitten, vinden hun vrouwen dat inmiddels ook een heel goed idee).
De theaterdeuren kunnen links en rechts maar voorzichtig open en daarom laten de mannen dat grootse en meeslepende cabaretprogramma dat ze in hun hoofd hadden nog even rusten en komen ze met wat ze zelf noemen een ‘tussenprogramma’: Veldhuis & Kemper, Zonder Meer. En dat is precies wat het is. Een intiem programma waarbij het accent ligt op hun mooiste, liefste én leukste liedjes uit hun inmiddels eindeloze oeuvre.
Veldhuis en Kemper Zonder Meer is een heerlijk dik uur Remco en Richard en een vleugel, met verhalen en liedjes is hun puurste vorm. Luchtig, indringend én komisch voor het maximaal aantal toeschouwers dat is toegestaan. Uiteraard op 1,5 meter afstand maar misschien wel dichterbij dan ooit. Geen opsmuk, weinig toeters, nauwelijks bellen, maar zonder meer Veldhuis & Kemper!
ZONDER MEER
Veldhuis & Kemper staan te trappelen om weer te mogen doen wat ze het allerleukst vinden; optreden! (En na maanden thuiszitten, vinden hun vrouwen dat inmiddels ook een heel goed idee).
De theaterdeuren kunnen links en rechts maar voorzichtig open en daarom laten de mannen dat grootse en meeslepende cabaretprogramma dat ze in hun hoofd hadden nog even rusten en komen ze met wat ze zelf noemen een ‘tussenprogramma’: Veldhuis & Kemper, Zonder Meer. En dat is precies wat het is. Een intiem programma waarbij het accent ligt op hun mooiste, liefste én leukste liedjes uit hun inmiddels eindeloze oeuvre.
Veldhuis en Kemper Zonder Meer is een heerlijk dik uur Remco en Richard en een vleugel, met verhalen en liedjes is hun puurste vorm. Luchtig, indringend én komisch voor het maximaal aantal toeschouwers dat is toegestaan. Uiteraard op 1,5 meter afstand maar misschien wel dichterbij dan ooit. Geen opsmuk, weinig toeters, nauwelijks bellen, maar zonder meer Veldhuis & Kemper!
Of de Gladiolen
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Lang verhaal kort
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Geloof ons nou maar
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★
