Columns

Op de middelbare school had ik een docent die altijd met een metalen speldje op zijn revers rondliep waarop twee handen een mitrailleur doormidden braken. We lachten er een beetje om. Het was in de tijd dat überkakker Ed Nijpels de VVD naar ongekende hoogte stuwde en iedereen op school een geruite broek droeg en een collegesjaal om had. Europa bewapende zich met kruisraketten, Ronald Reagan voerde de wapenwedloop aan en we zaten midden in een koude oorlog. De pacifistische leraar leek ‘s lands eerste ‘gekkie’ met z’n rare speldje. 

Ik heb op deze plek al eerder verteld dat ik geen fan ben van verjaardagen. Het is een plichtmatige gewoonte om elkaar te feliciteren met het feit dat je bent blijven ademen, niet onder een auto bent gelopen of alle K-ziektes hebt weten te ontwijken. Alsof je daar zelf enige invloed op hebt. Maar vooral het in een kringetje zitten en praten over de laatste aflevering van B&B Vol Liefde, de nieuwe smaak Dorito’s of de snelste route naar Zuid Frankrijk deze zomer vind ik een ware gruwel. 

Het was een wonderlijk schouwspel afgelopen week, de verdeling van het felbegeerde ministerie Asiel & Migratie over de drie overgebleven partijen. Ik had gedacht dat dit als een hete aardappel aan elkaar zou worden overgegooid, want wie wil er nou in de beige wandelschoenen van oppermeister Faber stappen? Maar de drie partijen steggelden over elkaar als radio-DJ’s op maandagochtend die een wedstrijd doen wie het er hardste nep kan lachen. En ze zijn eruit hoor. Het ministerie Asiel & Migratie gaat naar… alle drie! Huh!? Er staan maar twee onderwerpen in de titel, maar het is toch gelukt om deze over drie partijen te verdelen. Dat klinkt een beetje als die mop van die twee gekken die op straat lopen en NSC roept, mag ik nu in het midden? 

Meestal worden mensen goed in dingen omdat ze die leuk vinden. De kans dat Rembrandt liever slager was geworden, acht ik vrij klein. Evert Santegoeds zie ik niet snel als zwijgzaam vertrouwenspersoon en Andries Knevel als voorzitter van de COC lijkt me ook een brug te ver. Het werkt ook andersom. Mensen vinden dingen leuk omdat ze er goed in zijn. En soms vinden mensen iets leuk waar ze helemaal niet goed in zijn. Dat is een onhandige combi. 

“Ik ga zaterdag demonstreren” zegt Linda met een mix van opwinding en trots door de telefoon. Linda is mijn beste vriendin en nee, er is nooit wat tussen ons gebeurd. Sommige mensen vinden dat lastig zo’n M/V vriendschap. Gek genoeg meestal vrouwen. Hun man mag wel een vriendin hebben, als hij die maar had voordat ie zijn vrouw ontmoette. Bevriend raken met een vrouw terwijl je al in een relatie zit blijft ingewikkeld. Gelukkig is mijn vrouw niet zo moeilijk en bovendien, ik ken Linda vanaf de middelbare school dus wij zitten ruimschoots in de safe zone. We hebben alles gedeeld: relaties, kinderen die geboren werden, ouders die stierven, familieruzies, verhuizingen, ziektes en ups-and-downs. Linda de ups, ik de downs. 

Hè verdorie, heb ik net de tuin met de bladblazer schoon geblazen, zoals dat van elke vijftig-plusser die naar binnen keert verwacht mag worden, ligt er alweer een groot bruin blad op het terras. “Laten liggen, we wonen in de natuur!” hoor ik mijn vrouw in mijn hoofd gelijk hebben en sta meteen op om hem weg te gooien. Ieder zijn verzet. Maar het is geen blad. Een musje heeft zijn vleugeltjes gespreid en probeert over de klinkertjes vooruit te tijgeren. Een sterfgeval in wording. 

Als u nu verder zingt met “Aan de andere kant van de heuvels” bent u van een bepaalde leeftijd. Niet van de generatie Claude zeg maar, de 21-jarige troef van Nederland op het songfestival. Ik vraag me af of Geertje ten burele van zijn partij ook de finale bekijkt, stiekem zwaaiend met een Nederlands vlaggetje naar de Congolese vluchteling die dertien jaar geleden in een asielzoekerscentrum in Alkmaar belandde en inmiddels een vrolijk ingeburgerde Enkuizer is. 

Het viel me mee dat Donald Trump niet op de eerste dag na de verkiezing in Rome al op de banken stond om de overwinning te claimen. “We won in Italy! Italy was a swing state and now it’s a red state!” Dat heel Italië nu snel bij Amerika gaat horen is duidelijk. “I love Italy!” zal Donald scanderen. “The greatest pizza’s of the world are made in America! Even more pizza’s are eaten in the US than in Italy so we might as well take them!” De toren van Pisa gaat de ‘Leaning Tower of Niles’ heten. Die toren staat in Illonois en is een kleine replica van de toren van Pisa maar aangezien het ‘America first’ is, wordt dat omgedraaid.