Langzaam kruipen we uit de lockdown. Oké, heel langzaam, maar toch. Is het al tijd voor reflectie of is het nog te vroeg? Iemand zei ooit “Als je kunst maakt, moet je het over het litteken hebben en niet over de wond. Die is nog te vers.” Maar dit is maar een stukje in de krant dus dat moet kunnen. Reflectie dus. Wat heb ik nou eigenlijk gemist? Optreden natuurlijk. Wat niet hetzelfde is als applaus trouwens. Dat is maar een afspraak. Als een show is afgelopen slaan we nu eenmaal met onze handen tegen elkaar. Misschien omdat ze er ooit achter kwamen dat het met hoofden niet echt lekker werkt. Je weet het niet.
Ik weet niet wie de term ‘tegenmacht’ bedacht heeft maar ze zijn er hier thuis gek op. Als ik een avondje later thuis kom zonder mijn vrouw daarover vooraf, volledig en tijdig te informeren vraagt ze om een feitenrelaas en als ik haar probeer te sensibiliseren verandert ze in een activistische woordvoerder. En toen ik afgelopen week verbaasd reageerde toen ik onder het dekbed van mijn 15-jarige puber niet alleen zijn- maar ook de voeten van zijn vriendinnetje zag steken, riep hij onmiddellijk dat er niks vreemds of onoorbaars was gebeurd.
Hier deden we het dus allemaal voor. Demonstraties, petities, talkshows, Tweede Kamer debatten, ingezonden stukken, RED Teams. Het allerhoogste goed, de heilige graal van onze vrijheid, de parel van de eenentwintigste eeuw is met een bitterbal en een biertje op een terras zitten. Het maakt ons geploeter de moeite maakt, het falen van onze dromen dragelijk. "Ik terras, dus ik ben." Oké, tussen 12.00 en 18.00 uur en met maximaal 50 personen, maar dat is voor de azijnpissers. Die zeuren dat je bij een begrafenis met 100 mensen bij elkaar mag zitten, binnen nog wel, terwijl daar toch heel wat meer gesnotterd en geknuffeld wordt.
Ik volg het even niet meer. De NCTV (Nationaal Coördinator Terrosismebestrijding en Veiligheid) mij wel. Online dan. En dat schijnt nu een probleem te zijn. Ikzelf vind het wel prettig dat er iemand een beetje met me meekijkt. Mijn stukje laatst waarin ik het gedoe in Den Haag vergeleek met The Passion leverde toch weer een onthutste brief op van een mevrouw die vond dat ik “alles mocht schrijven maar zodra de naam Jezus wordt gebruikt komt toch enige wrevel boven”. Dit is natuurlijk doodenge, hardcore, dreigende taal. Dat de werkzoekende beveiligers van Dion Graus niet allang bij me thuis rondhangen is echt te danken aan mijn vrouw, die zag het niet zo zitten.
ZONDER MEER
Veldhuis & Kemper staan te trappelen om weer te mogen doen wat ze het allerleukst vinden; optreden! (En na maanden thuiszitten, vinden hun vrouwen dat inmiddels ook een heel goed idee).
De theaterdeuren kunnen links en rechts maar voorzichtig open en daarom laten de mannen dat grootse en meeslepende cabaretprogramma dat ze in hun hoofd hadden nog even rusten en komen ze met wat ze zelf noemen een ‘tussenprogramma’: Veldhuis & Kemper, Zonder Meer. En dat is precies wat het is. Een intiem programma waarbij het accent ligt op hun mooiste, liefste én leukste liedjes uit hun inmiddels eindeloze oeuvre.
Veldhuis en Kemper Zonder Meer is een heerlijk dik uur Remco en Richard en een vleugel, met verhalen en liedjes is hun puurste vorm. Luchtig, indringend én komisch voor het maximaal aantal toeschouwers dat is toegestaan. Uiteraard op 1,5 meter afstand maar misschien wel dichterbij dan ooit. Geen opsmuk, weinig toeters, nauwelijks bellen, maar zonder meer Veldhuis & Kemper!
ZONDER MEER
Veldhuis & Kemper staan te trappelen om weer te mogen doen wat ze het allerleukst vinden; optreden! (En na maanden thuiszitten, vinden hun vrouwen dat inmiddels ook een heel goed idee).
De theaterdeuren kunnen links en rechts maar voorzichtig open en daarom laten de mannen dat grootse en meeslepende cabaretprogramma dat ze in hun hoofd hadden nog even rusten en komen ze met wat ze zelf noemen een ‘tussenprogramma’: Veldhuis & Kemper, Zonder Meer. En dat is precies wat het is. Een intiem programma waarbij het accent ligt op hun mooiste, liefste én leukste liedjes uit hun inmiddels eindeloze oeuvre.
Veldhuis en Kemper Zonder Meer is een heerlijk dik uur Remco en Richard en een vleugel, met verhalen en liedjes is hun puurste vorm. Luchtig, indringend én komisch voor het maximaal aantal toeschouwers dat is toegestaan. Uiteraard op 1,5 meter afstand maar misschien wel dichterbij dan ooit. Geen opsmuk, weinig toeters, nauwelijks bellen, maar zonder meer Veldhuis & Kemper!
Of de Gladiolen
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Lang verhaal kort
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Geloof ons nou maar
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★
