Het leukste van weggaan is terugkomen. Je ziet alles wat je voor vertrek nog uit kon tekenen opeens weer lekker fris. Ik heb het natuurlijk over vakantie, maar het geldt net zo goed voor je relatie. Een tijdelijke break, ik kan het iedereen aanraden. Eerst erger je je nog rot aan je man die steeds nieuwe tasjes bij de Albert Heijn koopt terwijl er nog heel veel onder in de la liggen, daarna denk je opeens: maar hij doet wel boodschappen! Eerst wil je haar elk nacht keihard knijpen als ze weer eens naast je ligt te knarsen, later denk je, nou ja wel warme voeten.
Zo werkt het ook met vakantie, alleen dan andersom. Ik schrok me rot. Serieus, ik was vier weken weg en jullie hebben er meteen een puinhoop van gemaakt? Vlaggen hangen ondersteboven, coalitieakkoorden worden makkelijker gecancelled dan Marokkaanse rappers en Gooische pianisten, inflatie loopt sneller op dan de buitentemperatuur, de NS heeft letterlijk alleen nog 'stop'treinen, boeren bezetten alles en we spreken schande van rijen mensen die ’s nachts buiten moeten slapen onder onmenselijke omstandigheden omdat er te weinig plek voor ze is. Ter Apel? Nee Schiphol!
En toch, vanaf een afstandje (Kreta) bezien was Nederland de afgelopen weken een wonderlijke smeltkroes van uitzinnige pubers met oversprong gedrag. Op de kleurrijke Pride ging extrovert Nederland los en schreeuwde, zoop, tongde en zong zich schor om alle ellende voor een paar uur te vergeten. De gay receptionist van ons hotel zag de beelden en prees de originele manier waarop onze boeren protesteerden. “Dat kan alleen in Nederland!” applaudisseerde hij. Ik heb het maar zo gelaten. Ik zag dat Thierry Baudet uit protest tegen al dat lhbtqia+-geweld een Pride vlag ondersteboven had gehangen maar dat viel niemand op. Toch zielig.
Wat me ook opviel: waarom gaan zoveel berichten tijdens de zomer op al die nieuwsapps opeens over alle Nederlanders die in het buitenland overlijden? Alsof we tegen elkaar willen zeggen: “Oké, het loopt hier thuis misschien niet helemaal soepel, maar vakantie is ook niet alles hè!” Het hield niet op. Een man gaat op Curacao met te weinig water de bergen in, een echtpaar valt van de rotsen in de Ardèche, een Nederlander raakt gewond tijdens het mountainbiken, in Oostenrijk valt een 50-jarige Nederlander naar beneden...
Elk jaar weer die opsomming van pechvogels tussen alle andere zomerberichten die we uit kunnen tekenen: er is weer eens een dolfijn verdwaald in de Seine, het loopt de spuigaten uit met het watertekort en ook dit jaar was het de heetste zomer aller tijden. Alleen van de processierups hebben we nog niks gehoord. Die dachten vast, ze hebben ons dit jaar niet nodig voor een beetje jeuk. En net toen ik dacht, erger wordt het niet, gingen Nick & Simon uit elkaar.
Natuurlijk hebben mijn cabaretmaatje en ik onmiddelijk de nodige tweets om onze oren gekregen: “Goed voorbeeld doet goed volgen?” en “Laten we hopen dat Veldhuis & Kemper geïnspireerd raken!” Ik moet deze twitteraars teleurstellen. We blijven nog even samen. En niet eens voor onszelf hoor. Maar ik ben amper vier weken weg en het is hier al meteen een puinhoop. Dit land heeft een beetje stabiliteit nodig.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★