Zou hij het expres gedaan hebben? Dat rugzakje. Afgelopen week stierde Sywert van Lienden de rechtbank uit zoals grote meneren onder verdenking dat ook doen. Hij zag er hetzelfde uit als ervaren witte boorden fraudeurs op hun moment suprême. De mannen van de vastgoedfraude, de ceo’s van leeggeplukte woningscorporaties, Bernie Maddoff. Op het oog stuk voor stuk keurige mannen. Suede schoenen met gesp, beige chino, lichtblauw overhemd, colbertje (wat je in die kringen overigens ‘jasje’ noemt). Tot zover voldeed Sywert helemaal aan het signalement.
Maar hij topte deze combinatie af met… een rugzakje! En niks geen fancy Louis Vuitton misbaksel maar echt zo eentje die je vroeger bij de V&D kocht tijdens de schoolcampus. Als een brugklasser die elke dag alle boeken meezeult tuimelde ie bij elke stap een beetje voorover en moest steeds harder lopen om niet om te vallen. Het was een koddig gezicht. Sywert is überhaupt een koddig gezicht. Voor de media een ware traktatie. Hij beende weg om alle journalisten te vermijden maar koos precies de weg door het centrum van alle camera’s. Blik op oneindig, zodat het duidelijk was dat ie geen vragen ging beantwoorden. Om vervolgens op elke vraag gretig te reageren met de blik van een konijn die in de koplampen van een aanstormende auto staart. Of als Frans Bauer die meedoet aan De Slimste Mens.
Dat rugzakje op zijn zakenmannen-outfit was een wonderlijke keuze. Hij zag eruit als een pornoster met een speen in z’n mond. Als Max Verstappen die achter het stuur plaats neemt in een MaxiCosy, als Tom Dumoulin met zijwieltjes. Maar Sywert is niet dom. Hij had vast een reden. Zou hij het rugzakje om hebben gedaan als symbool voor een grote, dikke middelvinger naar alle vrijwilligers, belastingbetalers en verpleegkundigen? In het basisonderwijs krijgen kinderen ‘met een rugzakje’ van de overheid namelijk extra budget om te leren. Daar zijn potjes voor. En die potjes heeft Sywert allemaal gevonden, omgekeerd en leeggeschraapt. Wilde hij dat even inwrijven? Een soort ultieme “sliep uit”? Hij maakte zelfs een ererondje met z’n rugzakje. Want toen ie bijna uit beeld verdween, riepen journalisten overduidelijk tot hun eigen plezier: “Sywert, je loopt de verkeerde kant op!” Hoe symbolisch.
We kunnen allemaal wel een rugzakje gebruiken deze zomer. Iedereen met een elektrische auto om een paar extra batterijen in te doen. Laadpalen zijn in Zuid-Europa net zo schaars gezaaid als haren op het hoofd van Ivo Niehe. Dat heeft de miljarden slurpende samenwerking van 27 landen de afgelopen decennia nog niet voor elkaar gekregen. Net zo min als een eenduidig pensioenbeleid, een fatsoenlijke vluchtelingenopvang of klimaataanpak. Wel dat er een universele oplader voor je telefoon komt! Ook belangrijk.
Op het journaal vertelde een ambassadeur van de elektrische auto dat die langere reistijd er juist voor zorgt dat je lekker kan onthaasten. Jaja, de nieuwste troef van fabrikanten die auto’s maken waarmee je in 2 seconden op kan trekken tot 100 km/h is dus ‘onthaasten’. Zo ken ik er nog wel een paar. MacDonalds vindt groente belangrijk omdat ze een blaadje sla onder hun hamburger leggen en ik heb gesport als ik naar de snackbar ben gewandeld.
We houden onszelf en elkaar nu eenmaal graag voor de gek. Het maakt het leven een klein beetje dragelijker. Niks mis mee. Behalve als we er zelf in gaan geloven. En een rugzakje gaan dragen over een colbertje. Sorry, jasje.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★