Zou iemand mij een seintje willen geven als ik de deur weer uit kan? Ik weet niet hoe u het begin van dit jaar ervaart, maar het lijkt wel gekker dan anders daar buiten. Voor ik het weet word ik omver gereden door een bezorger van pizza, sushi of lijntje coke op weg naar een middelbare school. Bij ons in de buurt in Bloemendaal kijkt niemand daar meer van op trouwens. Ook hier gaat weleens een schooltas stuk, dan is het toch heerlijk als er voor het eind van de dag een nieuwe Louis Vuitton koffer in je kluisje staat? Het was deze week nieuws dat sommige scholen die bezorgdiensten gaan verbieden. De directeur van het Kennemer lyceum vertelde op het Journaal dat hij er een beetje klaar mee was om steeds een andere bezorger van McDonalds uit te moeten leggen waar lokaal 11 was. Mijn bek viel open. “Sommige scholen”? Welke school dan niet? En hoe verdedig je dat als leraar? Ik snap ineens waarom het woord ‘raar’ in leraar zit.
Ik blijf lekker binnen. Is het geen Zalandobezorger dan vast een Amerikaanse raket die me voor mijn sodemieter raakt. Beste mensen in Den Haag, ik zou ondanks de spontane steun van de VVD Burgermeesters (die partij weet altijd ‘toevallig’ op het juiste moment de draai te maken naar wat de meeste mensen vinden) toch nog even wachten met het vuurwerkverbod. Ik weet niet hoe wij als Nederland in de raketten zitten maar het is toch fijn om Trump een beetje terug te kunnen dreigen? “Als jij ons aanvalt, dan vieren we hier gewoon nóg een keer oudjaar en dan zeggen we dat je hulpverlener of brandweerman bent”. We hebben daar afgelopen oudjaarsnacht al goed op geoefend. Er lopen dit jaar dankzij een zogenaamd feest weer een paar nieuwe Nederlanders achter een rekje zoals Harvey Weinstein naar zijn proces. Maar dan echt. Ja, ik weet het, je mag niet spotten met met mensen met een handicap, maar dat doe ik niet want ik geloof er geen pest van dat het echt was bij Harvey. Hij droeg zijn rollator als een nieuwe handtas, al boog ie er nog zo erg bij voorover. Mij is altijd verteld dat je zo’n vergroeiïng krijgt van veelvuldig masturberen dus hij maakte zichzelf met dat rekje alleen maar verdachter. Wel een triest gezicht zo’n man van rock & roll naar rock & rollator. Om elke schijn te vermijden loop ik zelf altijd opvallend rechtop, zeg maar in erecte staat.
Maar voorlopig loop ik nergens heen, zeker niet naar buiten, veel te warm voor de winter. Heeft natuurlijk niets te maken met de opwarming van de aarde. Dat weet ik van de Australische premier Scott Morrison die elke link tussen de extreme droogte daar en de klimaatverandering wegwuift. Moet ik toch elke keer even aan denken als ik op Facebook wordt gevraagd om een donatie voor dit meer dan welvarende land dat als een van de weinigen het Klimaatakkoord uit Parijs weigert te ondertekenen. Is dit heel stom van mij? Of menselijk? Waarschijnlijk allebei. Hoe dan ook, ik blijf toch nog even binnen tot u het seintje geeft dat alles weer normaal is. U weet wel, als de VVD weer voor ordinaire hobby’s zoals autorijden en vuurwerk is en Meghan en Harry weer in de pas in plaats van weglopen. Al vond ik hun ‘Toedeledoki’ eigenlijk het enige normale dat ik deze week heb gehoord. Hoop dat ze het volhouden. Heeft iemand intussen het nummer van die McDonalds bezorger? De wereld is toch al gek. Nu ik nog.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★