Het is nu echt heel erg. We hebben een groot probleem. Dacht u dat we het al moeilijk hadden met die onderkinhangmatjes over je gezicht? Dat het lastig is dat we na 17.00 uur geen bitterballen meer mogen bestellen of niet meer naar het theater kunnen? Vergeet het maar! Er is nu pas echt stront aan de knikker. Fuck de overspoelende IC’s, vergeet chemotherapie-patiënten die de kanker kunnen krijgen, lach om verplegend personeel dat elke avond huilend met hun hoofd in slaap valt op de keukentafel. Het was allemaal maar kinderspel!
We ‘po-la-ri-se-ren’. Ja… laat het maar even gebeuren. Geef de lettergrepen de kans om stuk voor stuk als brokken beton in uw gehoor uiteen te vallen. Voel de dreiging van elke letter door uw trommelvlies denderen en tegen uw frontaalkwab uit elkaar spatten. Ervaar de siddering die er van dit woord uitgaat. ‘Polariseren’… Brrrr. Het is “het proces waarbij de tegenstellingen tussen groepen in de samenleving sterker worden.” In elke talkshow, column, opiniestuk en radioprogramma wordt het gezien als een immens probleem. Want we mogen met z’n allen naar de haaien gaan, maar dan wel hand in hand.
Het poldermodel zit inmiddels zo diep in onze genen dat we verwachten dat een ME-er tijdens de rellen in Rotterdam voordat ie een demonstrant neerknuppelt zalvend zegt: “Sorry dat ik dit moet doen want ik snap ook heel goed waar jij voor staat en ik heb daar respect voor.” Ons land staat sinds de tweede wereldoorlog voor de allergrootste crisis in z’n bestaan. Werk, inkomen en gezondheid van miljoenen Nederlanders staan op het spel, maar niemand mag zijn stem verheffen. We moeten luisteren, begrijpen, respecteren, meedenken en - pak het teiltje er maar vast bij – ‘verbinden’.
Ik vind al dat gezever een totale onderschatting van de helende werking van een goede, knallende ruzie. En ik kan het weten, want ik ben er gek op. Mijn vrouw trouwens ook, dus we passen perfect bij elkaar. Wij doen daar ook helemaal niet moeilijk over. Af en toe een paar slaande deuren en een overslaande ‘eikel’ of schorre ‘trut’ klaart nu eenmaal de lucht. Het gaat pas mis als stelletjes alles uit willen praten. Dichter des Vaderlands Gerrit Komrij noemde dat ooit “wrijven in een vlek”. Volgens hem kon je in geval van onenigheid het beste alles er zo ongezouten mogelijk uit gooien, een stukje lopen en weer vrolijk verder rommelen.
Sinds wij dit principe thuis toepassen gaat het beter dan ooit. Ik denk dat we ook Nederland het broeiende onderbuikgevoel, het smeulende conflict, de tikkende tijdbom enorm de pas af zouden snijden als we niet zo benauwd zouden doen over af en toe elkaar even flink de waarheid zeggen. En ja dat mag hard. Graag zelfs. Het gaat ergens over. Zonder geweld uiteraard.
Komen we er dan uit? Natuurlijk niet, maar het lucht wel op want iedereen heeft even uit z’n tenen kunnen roepen hoe ie erin staat. Daarna worden we dan gewoon allemaal naar onze kamer gestuurd om af te koelen en doen we uiteindelijk wat de meeste mensen willen. Dat systeem hadden we namelijk ooit bedacht voor dit soort situaties. Moet u eens opletten hoe snel we daarna weer gevaccineerde schouder aan gevaccineerde schouder de polonaise lopen. Met als grote winst, ‘polariseren’ hoeven we even niet meer te gebruiken. Er is maar een woord erger. Inflatie. Maar daarover hebben we het een volgende keer. Nu al zin in!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★