Gaat u er ook lekker op uit? Want dat is Pinksteren. Een paar dagen vrij waarop je lekker weg kan. Naar Pinkpop bijvoorbeeld! Ben je ouder (van geest), dan kan je naar Jazz in Duketown of naar een van de honderden pinkstermarkten in het land. De Friese Elfstedentocht op de motor rijden kan ook. En voor alle Noord Hollanders en West Friezen: luilakken! Lekker de ramen van die vervelende buurman onderkalken met groene zeep. Ik heb wat afgekalkt in m’n jeugd. Het was dé manier om iemand die je niet goed kende een hak te zetten. Luilakken was het naaktselfies van iemand hacken en die verspreiden op social media van toen. Er is een hoop veranderd.
Ik vraag me af hoeveel mensen nog weten wat we vieren met Pinksteren. Ik moest het zelf ook weer even opzoeken, terwijl ik toch door alle poortjes van de katholieke kerk ben gelopen. Dopen, communie, vormsel: check! Ik heb zelfs m’n eigen zoon nog laten dopen. Toen ik hem koppie onder duwde moest ie keihard huilen, waarop ik in een overvolle kerk riep: “Hoho vriend, we hadden je ook kunnen laten besnijden hè!” We hadden een leuke pastoor, ze moest erom lachen. Ja ‘ze’, want op uitdrukkelijk verzoek van mijn vrouw moest alles net een beetje anders. Ze had gelijk, grote veranderingen beginnen nu eenmaal met kleine duwtjes. Veel veranderd is er intussen overigens nog niet, reden voor mij om het er even bij te laten qua kerk. Maar dat terzijde.
Pinksteren dus. U realiseert het zich misschien niet als u deze dagen uw broodje beenham staat weg te werken op een tochtige meubelboulevard, maar tijdens het kauwen viert u het uitstorten van de Heilige Geest over de mensheid. Specifieker, u viert het ontstaan van de kerk. Eet smakelijk! Die kerken zijn trouwens allemaal leeg, want diezelfde mensheid is tijdens Pinksteren aan het proefkamperen in Biddinghuizen of loopt in een tuincentrum voor korting op pinksterbloemen. En met die hele kerk willen we al helemaal niks meer te maken hebben. Behalve de vrije dagen dan. Want die wil iedereen.
Gek eigenlijk, van de woke-beweging mag je niet meer roepen dat een vrouw aan het bevallen is, maar moet je zeggen dat het een mens is, maar je hoort niemand over de religieuze vrije dagen. Dat die echt niet meer kunnen bijvoorbeeld. Zelfs de wakkeren onder ons denken: vrij is vrij! Ik zou het eigenlijk heel consequent vinden als we zouden zeggen: als je niet naar de kerk gaat, dan ook geen vrij! Je krijgt ook geen zwangerschapsverlof als je niet zwanger bent. Of zorgverlof als je voor niemand hoeft te zorgen. Ik denk maar hardop hoor. Want ook ik vind die vrije dagen natuurlijk hopeloos ouderwets, maar heerlijk tegelijk. Waar zouden we zijn zonder gourmetten met Kerst of een stotterende Ruud de Wild tijdens de Passion? Wat moeten we zonder witte donderdag, goede vrijdag of roze zaterdag?
Van alles wat ik vergeten ben herinner ik me trouwens nog een dingetje van Pinksteren, er was nog iets met tongen! Nee niet zo, iedereen, in welke taal ze ook spraken, verstond elkaar opeens. Een soort ‘Google Translate’ avant la lettre. Best een mooie gedachte. Dat de politicus die statushouders uit ‘onze’ huurwoningen wil weren de Syrische vluchteling opeens even zou verstaan. Dat de acteur die zijn ex verwijt dat ze in zijn bed heeft gekakt, zou laten uitpraten over waarom ze zo raar doet. Dat de Russische dictator een wodkaatje zou drinken met een leeftijdgenoot uit het buurland dat ie onder vuur neemt om als opa’s onder elkaar te lullen over de toekomst van hun kleinzonen. En dat ze elkaar even zouden ‘verstaan’. Maar ja, Pinksteren is nu eenmaal ouderwets. Hopeloos ouderwets.
Richard Kemper
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★