Ik kreeg vorige week op m’n column-donder over wat ik over Baudet schreef: dat ik hem en z’n speech nogal eng vond. Ik gebruikte 100% z’n eigen woorden om tot die conclusie te komen maar ik was desondanks (o.a.) “in en in triest, walgelijk en stigmatiserend”. En een “derderangs kutcabaretiertje die meekakelt met links”. Ze hebben natuurlijk hartstikke gelijk, want wat Thierry daar zei was helemaal niet stigmatiserend naar bijvoorbeeld mijn vak(genoten). Foei veldhuis. Het is het oudhollandse meten met twee maten en daar zijn we goed in.
Nu vind ik bijvoorbeeld weer wat van brabbelende zombie Hiddema die in de kamer, in aanwezigheid van Anne ’s familie, gruwelijke details over de daden van Michael P. stond te mompelen. Laten we maar hopen dat ze het allemaal niet zo goed gehoord hebben. Deze piepende onheilsprofeet is nauwelijks te verstaan en door het klapperen van z’n wangzakken is er gelukkig ook liplezend geen touw aan vast te knopen. Dus misschien viel het mee voor ze. Maar is dit dan nu ook weer schandalig en stigmatiserend? Het zijn namelijk exact dezelfde woorden die Hiddema gebruikte om Freek de Jonge te typeren. En u weet, alle cabaretiers van Nederland zijn lid van de NATO (Nationale Alliantie Theatermakers Onderling) dus een aanval op een van ons… Behalve als we elkaar onderuit trappen, dan mag alles! Maar goed, Hiddema had natuurlijk een prima punt dat die info nogal eenvoudig te achterhalen was geweest. Maar om het opnieuw (want de kamer was al schriftelijk geïnformeerd) op te lepelen noemen wij binnen de NATO effectbejag. Net als die heisa over die punkpuber die een nogal oenig liedje over Baudet inzette trouwens. Paf?!? Serieus?!? Iedereen weet toch dat dat niet het goede geluid is. Paf zeg je als je verbaasd bent! En dat was ik. Want ik zag namelijk een stuk minder mensen op de haverkist springen dan toen Sylvana bedreigd werd. Je zou zeggen, bedreigen is bedreigen, maar Ik stel vast dat een Heemsteedse kakker bedreigen een stuk erger is dan een zwarte zwarte Piet critica. Net als met het beeld van Jan Pieterzoon Coen. Dat staat na 12 jaar discussie over z'n daden (met een tikkie aangepast verhaal) nog fier op z’n plek maar het beeld van Michael Jackson bij de Mac in Best werd deze week alvast preventief omver getrokken. En mag ik al opmerken dat Johan Derksen van de trap is geflikkerd of bovenaan pootje is gehaakt? Nee? Als er iemand is die met z’n twee maten iedereen de maat neemt is hij het wel. Noem me dan maar lekker een derderangs kutcabaretiertje. Dat zien we binnen de NATO dan als een externe onderscheiding!
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★