Wij zijn een anoniem nationaal meidenelftal en we zitten ergens mee. Eerst wilde niemand aandacht aan ons besteden (“want vrouwenvoetbal”) maar omdat onze mannelijke evenknieën een tijdje terug even geen deuk in een pakje boter schopten kregen we opeens héél veel aandacht. Zeker toen we Europees Kampioen werden. Heldinnen werden we. Nu doen we mee aan het WK en is er opeens zeeën van zendtijd, we staan op potten pindakaas, je kan je Andre(b)lon(de) haren met ons wassen en je kan ons sparen bij de Blokker!? (Wij dachten eigenlijk dat die failliet was maar ok)...
We hangen in etalages en zelfs Albert Heijn doet mee. Staan we ineens in hetzelfde rijtje als Freek Vonk, Moestuintjes en Eftelingpunten! Maar nu zijn we dus aan het voetballen op dat WK (gaat eigenlijk best lekker) en nou heeft iedereen opeens kritiek!? Het is lelijk, rommelig en kleutervoetbal in slow-motion en dit en dat en een heel verhaal met van alles en nog wat. Maar het érgste is nog wel dat Johan Derksen zich ermee bemoeit!? We zijn “niet om aan te gluren” zegt ie… Nee, moet je zijn kop op een pot pindakaas zetten, dat zal lekker smaken. Het is heel verwarrend allemaal. Van 0 aandacht, naar heldenstatus, naar mannen met een mening. Hoe kan dat nou ineens? Weet jij raad?
Lieve 22 meiden,
Ach, ik had nog zo gehoopt het einde hiervan mee te maken, maar nee. Zodra vrouwen succesvol zijn/worden op van oudsher mannelijk terrein (ook al is dat tussen vrouwen onderling) dan gaat er bij mannen een al even oud mechanisme werken. Dan moet het klein gemaakt worden. Gemarginaliseerd. Klassiek puttertjesgedrag maar dan manno nu! “Jullie willen je meten met ons? Dan gaan we jullie ook langs onze lat leggen ook.” Het zit er niet op, dat ze iets zeggen van: “Ok, dit is de stand van zaken in het vrouwenvoetbal en door naar de 8ste finale is door naar de 8ste finale. Punt.” Eerlijk is eerlijk er zijn best wel wat kansjes voor een snufje vooruitgang in jullie spel, maar dan nog. Ze vergeten dat jullie nota bene door hen een kleine 100 jaar achterliggen. Jarenlang hebben ze jullie tegengewerkt met verboden, dedain of bangmakerij. Je borsten zouden er af vallen, je zou er onvruchtbaar van worden of hysterisch. En nu zitten jullie ineens in de 8stefinale op een WK. Het is blijkbaar even slikken voor sommigen. Laat ze maar even. Het gaat ook allemaal zo snel… zeker voor Johan Derksen.
Liefs, Mona
Ps) Dit was m’n allerlaatste advies. Ik ga eindelijk rusten in vrede. Nou jullie (M/V) nog...
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★