Het zal ons toch niet gebeuren dat de wappies gelijk krijgen? Dan kunnen mijn columns van de afgelopen twee jaar wel de prullenbak in. Wonderlijk hoe Nederland afgelopen week massaal omsloeg. Twee jaar lang lachten we alle gekkies keihard uit die zeiden dat het maar een griepje was. Het waren de ongeletterden, de complotdenkers, de kanslozen. Zeker als we ze tekeer zagen gaan op het Museumplein spraken we schande van hun verzet tegen het gezag. Maar sinds afgelopen week zijn we opeens allemaal een wappie. We pikken het niet langer, genoeg is genoeg, de grens is bereikt!
De massa met een kassa heeft schijt aan Den Haag en gooit z’n kont tegen de krib onder de noemer van demonstreren. Ik heb de memo waarin staat dat het “niet meer uit te leggen is” blijkbaar even gemist en zie het allemaal verbaasd aan. De redelijke meerderheid neemt makkelijker afscheid van argumenten die ze vorige week nog zinnig vond dan André Hazes jr. van vriendinnen en niemand vind het gek.
Neem de wet van de grote getallen, het feit dat wij minder ziekenhuisbedden hebben dan alle landen om ons heen en eenderde van het zorgpersoneel dat in quarantaine zit; het is vanaf nu allemaal bull shit. Als dit een trend wordt, duurt het niet lang voordat passagiers in een vliegtuig onderling besluiten dat de piloot te hoog vliegt en met z’n allen gaan springen om de daling in te zetten. Want wie weet het nou het beste?
Maar als we opeens allemaal in opstand komen, dan is er voor de Wappies toch niks meer aan? Waar moeten die naartoe met hun recht op hun eigen mening als het opeens de mening van iedereen is? Dat voelt toch een beetje als je moeder die ook op Snapchat gaat of je vader die Lil’ Kleine gaat draaien en een petje op doet. Dat was niet de bedoeling! We kunnen de boel weer opengooien, maar creëren daarmee meteen een nieuw probleem; waar gaan we met de wappies naartoe? Oekraïne? Daar kunnen onze ‘vrijheidstrijders’ in elk geval ongegeneerd rellen en zijn ze ons geheime wapen als enige soldaten die geen 1,5 meter afstand hoeven te houden. Klappies van de Wappies; dat zal Poetin leren!
Ik doe zelf trouwens van harte mee aan de we-gaan-gewoon-open-demonstratie. Alleen niet in het theater, dat vind ik allemaal erg omslachtig. We kunnen met alle cabaretiers van Nederland toch beter gewoon aanbellen bij de mensen thuis, ons de slaapkamer inwurmen en uitbarsten in een vals lied of de mensen op de eerste rij gezellig een paar minuten afzeiken. Moet u eens opletten hoe snel iedereen vindt dat de theaters weer open moeten.
Tot die tijd zitten we nog even met elkaar opgescheept. En mocht u nou niet meer weten wat je er nog over moet zeggen, hier een paar lekkere lockdown zinnen die altijd werken. Maakt niet uit welke je wanneer kiest, met deze zinnen zit je altijd goed. “En dat mag wel!” – “Dat snap je toch niet?” – “We zijn echt het braafste jongetje van de klas!” – “Het gaat nooit meer weg” – “We zullen ermee moeten leren leven” – “Het is wat het is” – “Ik ben er he-le-maal klaar mee” – “Nee, dit zijn lockdownkilo’s” – “Merk jij er veel van?” – “Ja, we zijn even weggegaan, mag eigenlijk niet maar ja” - “Wat ik alleen niet begrijp…” Deze zin hoef je nooit af te maken want hier word je meestal geïntrumpeerd door iemand anders die het niet begrijpt. Ach, wie wel?
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★