“Hebben, houden, strontje kauwen” riepen wij vroeger in de buurt en ik had geen idee wat het betekende. Tot Klaas Dijkhoff deze week demonstreerde dat ook De Slimste Mens domme dingen kan doen. Hij wilde zijn wachtgeld hebben, houden en zit nu in de shit. Ik vind Klaas behoorlijk sympathiek en hoe hij zelf ook vindt dat ie gelijk heeft, ik vrees dat ie er niet zomaar mee wegkomt. Is het terecht dat ie er zo van langs krijgt? Ik denk het wel. Je mag niet zomaar ‘Sinter’ voor je naam zetten, zelfs niet als je Klaas heet.
Al zou ik in zijn situatie ook niet meteen aan de bel hebben getrokken. Denk ik. U vindt het hypocriet dat ik hem veroordeel voor iets wat ik misschien hetzelfde zou doen? U heeft gelijk. En als u nooit een hulp, klusjesman of oppas zwart hebt betaald en altijd uw belastingformulier 100% eerlijk hebt ingevuld mag u mij daar keihard op afrekenen. Voor alle anderen, laten we ons troosten met de lessen van Jean-Jacques Rousseau (1712-1778). Deze Franse filosoof had weinig vertrouwen in ons verzet tegen het willen hebben van geld, spullen en zelfs mensen. Het is onze tweede natuur geworden en dat hebben we zelf gedaan. Haal ik nou een filosoof aan? Zeker. Ik heb namelijk een cursus filosofie gedaan. Natuurlijk omdat dat retegoed klinkt op een feestje maar ook omdat u er geen tijd voor had, dus heb ik me namens de groep maar opgeofferd.
Terug naar Jean. Die neemt ons mee naar de mens in zijn meest natuurlijke staat: De Wilde Mens. Een beetje rondtrekken in de natuur, geen bezittingen, af en toe gemeenschap als je een leuk iemand tegenkwam en geen verbinding voor het leven. Zo ging dat honderdduizenden jaren prima. Tot iemand opeens over een mooi plekje in het bos zei “Dit stukje grond is van mij”. Hij bouwde er een huis op en zei “Dit is ook van mij”. En als hij gemeenschap had gehad zei hij weer: “En jij bent trouwens ook van mij”. En dan moest diegene in dat huisje naast hem in zijn bedje gaan liggen. Een ander Wild Mens zag dat, deed hetzelfde en nam het stukje grond ernaast, ook een huis, ook een vrouw. En voor je het wist stonden er 30 km/u borden naast, lagen er verkeersdrempels en was er nog wel gemeenschap maar dan vooral van goederen.
Rousseau vond deze intrede van ‘bezit’ maar raar. Hoe kan je van iets dat eerst van niemand was opeens zeggen “Dit is van mij”? Je kan bijvoorbeeld ook niet zeggen, “Dit stukje zuurstof wat hier zweeft is van mij”. Maar we deden het wel en met de intrede van bezit gingen mensen opeens vergelijken, er ontstond jaloezie en vanaf dat moment ging alles mis. We wilden dingen ‘hebben’. Op z’n minst hetzelfde als onze buurman en het liefst meer. Vervolgens hebben we allemaal wetten, regels en eigenschappen ontwikkeld om dit systeem in stand te houden maar die ons leven eigenlijk alleen maar ingewikkeld maken. Zoals een wachtgeldregeling, een reiskostenvergoeding, salaris, populariteit. Wat wij ‘vooruitgang’ noemen, is eigenlijk achteruitgang volgens Jean. Volgens hem waren we beter gewoon De Wilde Mens gebleven. Een beetje rondtrekken, beetje sexen, beetje lanterfanten. En niks hebben. Ja gelijk. Maar dat wil iedereen.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★