Heeft u hem al? Wij wel. Ik heb het verloren hier. Dus wij hebben hem. Het blijft een raar ding, een dooie boom in je huiskamer. Voor hetzelfde geld had iemand bedacht, “Weet je wat leuk is; een autoband in je kamer! Met lichtjes. Of een dakgoot! Nee, een dooie boom is toch leuker.” Als je ‘m überhaupt heel naar binnen krijgt omdat je dacht dat het handig was om buiten het netje al open te knippen waardoor die boom openklapt en je hem elke deuropening door moet duwen als een Bifiworstje uit zijn verpakking. Je mag blij zijn als er nog een naald op zit als ie staat. Om er nog wat te maken, hangen we hem dan vol met ballen. Hoezo ballen? Een dooie boom met ballen. Wie heeft dat bedacht?
Het is een soort statussymbool. Hele gesprekken vang ik op. “Wij hebben een Norman. O, wij een fijnspar, is toch fijner. Staat veel langer”. Ik denk alleen maar “Nee, niet nog langer!” Een boom. Met ballen. En daar gaan dan twee dagen met z’n allen omheen zitten. Nou ja, met je familie. Totaal onvoorbereid twee dagen met je familie boven op elkaar’s lip. Vonden we dat ooit echt een goed idee? Als je er al uitkomt wie, wanneer, waar, welke kerstdag viert. Want als je een broer of zus hebt of erger nog allebei, dan hebben die vaak partners en die hebben ook weer broers en zussen mét partners en gescheiden ouders en kan je dus in februari beginnen met plannen. Als je eind november eindelijk de boel rond hebt, is er altijd wel ergens aangetrouwde zwager van een schoonzus die plotseling tóch is ingedeeld in de nachtdienst. “Sorry!” Het schijnt dat luchtverkeersleiders op Schiphol pas worden aangenomen als ze thuis één kerst zonder ruzie hebben kunnen plannen. In Lelystad hebben ze die voorwaarde trouwens niet, dat verklaart een hoop. Tegen de tijd dat wij met onze familie gezellig bij de kerstboom zitten is iedereen zo opgefokt dat er als er maar een verkeerde blik naar de kerstkransjes wordt geworpen, de vulkaanuitbarsting in Nieuw-Zeeland er niets bij is. Wij zijn thuis weleens allemaal tegelijk weggelopen. Stonden we alsnog op straat verder te ruzieën.
En laten we eerlijk zijn, iedereen ziet er zelf ook uit als een opgetuigde kerstboom. Vrouwen die nooit een panty dragen, trekken ineens een panty aan. Waardoor je meteen weet; “Ah, daarom doe je dat nooit.” Iedereen doet ineens ontvlambare kleding aan. Zoals een broche. Of een stropdas. Zelfs vrouwen gaan met kerst ineens een stropdas dragen. Waarom? Of een hele ingewikkelde BH? Waarom? Terwijl mannen denken dat vooral een gekke kersttrui sexy is. Zitten ze dan. Bij hun boom. Met een hert op hun buik. Of lampjes die werken. En dan moet de rest zeggen: “Oh Henk, hahahaha! Hoe kom je daar nou aan?” Het eten ook. Met kerst. Rabarber. Kouwe tomatensoep. Iets met wild. Garnalencocktail. Varkenshaas. Of ineens gaan experimenteren: Beef Wellington. Uit de Allerhande. En nee, dat komt niet heus-wel-goed als je die met kerst pas voor het eerst maakt. Die hele kerstman ook. Demotiverende gast. De hele tijd maar “Ho ho ho” roepen. Kerst… Nee, dan Pasen! Dat is veel leuker. Met die gekke haas. Is toch geestig. Als ie de kerst overleeft tenminste. Eieren hebben ook iets gezelligs. Lekker met de familie brunchen. Iedereen leuk aangekleed. Ja, Pasen! Nog 4 maanden.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★