Columns

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik zeg helemaal niks meer. Er is altijd wel iemand in de buurt die het opneemt. Wat is dat toch? Altijd duiken er weer tapes op van gesprekken die zijn opgenomen zonder dat een van de partijen dat weet. De enige keren dat ik ermee te maken heb is als mijn vrouw tijdens een ruzie (voor de kinderen ‘discussie’) weer eens voorstelt om ons gesprek “dan maar op te nemen” zodat ik zelf kan horen hoe fel ik tegen haar praat. 

Even tussen ons; mijn tactiek is dan altijd dat ik zeg dat ik dat een heel goed idee vind en vanaf dat moment alleen nog maar een poeslieve, zalvende toon aansla. Denk Juf Ank uit de Luizenmoeder in combinatie met Willeke Alberti. Dat irriteert haar dan natuurlijk tot op het bot waardoor ze steeds bozer wordt en zij uiteindelijk als enige felle terug te horen is. Ha! Werkt altijd. 

Maar goed, wij weten van elkaar dat we het opnemen, Arme Sywert wist van niks. Anders had ie vast niet geroepen dat ze “die shit naar Nederland gaan halen en miljonair worden”. Sywert heeft al getwitterd dat de passages uit de context van het gesprek zijn gehaald. En dat was nogal een gesprek: drie uur en vijftien minuten. De laatste keer dat ik zo lang heb zitten lullen was tijdens het tien minuten gesprek van onze jongste. Gelukkig bevindt Sywert zich in een bont gezelschap van hoofdrolspelers die natuurlijk allemaal verkeerd begrepen zijn. 

Van President Nixon die tussen 1971 en 1973 alle gesprekken in het Oval Office opnam tot Trump die hoorbaar opdraagt “Vind maar 11.780 stemmen”. Maar daar bedoelde hij natuurlijk mee dat ie een immens mannenkoor wilde oprichten. Van de contactpersoon bij Talpa die in een opgenomen gesprek door BOOS zegt dat ook de top van Talpa op de hoogte was tot Willem Holleeder die in het BH-bandje van zus Astrid fluistert dat hij haar “Door de bosjes heen slaat en d’r neus en kaak zal breken”. Dat was natuurlijk een grapje, gewoon een Jordanees broer-zus dingetje. Van Emile Ratelband die op tape zijn ex Moon mishandelt terwijl ondertussen zijn kind te horen is die roept “Papa, niet schoppen!”. Maar dat ging gewoon over een potje voetbal. En Lil’ Kleine die zijn Jamie met haar bevallige hoofd tussen de autodeur klemt, maar dat was gewoon helpen zoeken naar een gevallen oorbel. Allemaal een kwestie van context en met iedereen liep het goed af. Ja Sywert, dat komt wel goed. 

De bekendste opnamen zijn natuurlijk van Cheeky Charlie. Op 18 december 1989 zegt hij tegen zijn toen nog geheime liefde Camilla: “Ik zou in je broek moeten wonen”. Context? Vast een poging tot bijdrage aan de oplossing van het woningtekort. Alhoewel, Camilla vraagt hem “Wat zou je dan zijn? Een slipje?” waarop Charles antwoord: “Nee, een Tampax”. Meesterlijk. Niet eens om Charles’ spitsvondigheid hoor, maar gewoon omdat het hem zo ongenadig feilbaar maakt. Menselijk bijna. Het is immers een gesprek dat u en ik ook zouden kunnen voeren. Jawel! Alhoewel, ik gebruik nooit merknamen. 

Als je bedenkt dat dit gesprek destijds is opgenomen (en waarschijnlijk gelekt) door de Britse inlichtingendienst MI5 zou je bijna denken dat het Britse Koningshuis zelf een einde wilde maken aan hun schertsvertoning. Alsof ze wilden zeggen: “Hemel ons niet langer op, we zijn ook gewoon een stel kneuzen die het leven doormodderen zoals iedereen. Verlos ons als-je-blieft van deze poppenkast!” Helaas, het heeft niet gewerkt. Een miljoen Britten schuifelen deze dagen weer langs een kist met een dode vrouw die haar leven nergens stelling tegen nam en juichen voor een 73-jarige koning die als een kleuter zit te schelden op een lekkende pen. Als je het zo bekijkt, wil Sywert ons misschien gewoon iets duidelijk maken met die tapes: “Red me. Van mezelf!” Allemaal een kwestie van context. 

Richard Kemper