Bent u weleens met uw koffer vol goede voornemens om dit keer op vakantie eens geen ruzie te maken afgereisd naar Schiphol en bij de incheckbalie gehoord dat uw vlucht niet vertrok? Zo voelde ik me een groot deel van afgelopen week.
Volgende week gaat onze nieuwe voorstelling ‘Hou dat vast’ in première in Schouwburg Haarlem. Althans, dat is het plan maar terwijl ik dit stukje typ is het officieel nog onduidelijk of dat echt doorgaat. Eerst werd gelekt dat de theaters dicht gaan, toen dat ze open bleven, daarna dat ze het nog niet weten, maar de laatste lek zegt gelukkig dat we open blijven en we weten allemaal; wat gelekt wordt is waar. Maar afgelopen week stonden onze voorstellingen waaronder drie uitverkochte avonden in onze ‘hometown’ dus even op wankelen.
Nu weet ik heus wel dat dit niet het allerergste van de wereld is. Er zijn ook mensen die de hele dag op te kleine schoenen parfums moeten verkopen in een winderig winkelcentrum. Er zijn gezinnen die enthousiast beginnen aan een Berner Sennenhond en niet weten dat dit de meest stinkende honden ter wereld zijn. Je hebt ook stellen die op all inclusive vakanties gaan en kinderen die dan mee moeten. Er zijn mensen die altijd kunnen op datumprikker en uit ellende hier en daar dan maar ‘misschien’ aanvinken, anders staat het zo sneu. Er zijn mannen getrouwd met vrouwen die in een discussie altijd meteen iets opzoeken op hun telefoon en dan triomfantelijk hun iPhone in de lucht houden met het goede antwoord. En er zijn vrouwen getrouwd met mannen die na hun 50-ste een skinny jeans aantrekken. Kortom: ik weet heus wel dat er ergere dingen bestaan dan een paar shows die niet doorgaan.
Het schijnt zelfs dat er mensen op de intensive care werken die helemaal zijn uitgewoond omdat ze al bijna twee jaar voor anderen zorgen. Er zijn ministers wiens gezinnen bedreigd worden omdat ze naar beste intenties de boel proberen te redden. Ik ken een ziekenhuisbaas die soms op tv komt en me vertelde dat er bij hem thuis regelmatig door wildvreemde mensen op de stoep wordt gekakt. Mensenkak. Op je stoep. Uit onvrede. Maar het kan nòg erger. Er zijn zelfs mensen die met corona in het ziekenhuis belanden en het zo benauwd krijgen dat ze alsnog smeken om een prik. Die dan te laat is.
Ik weet dus heus wel, ik heb geen recht van spreken over de onzekerheid in het theater. Ik mag blij zijn dat er nog zoveel mensen komen. Volstrekt logsich, want het is er veiliger dan op het toilet in de EBI van Vught en in ieder geval een stuk vrolijker. Maar mochten de theaterdeuren ergens de komende tijd toch onverhoopt sluiten, dan moet ik in het allerergste geval na twee jaar jojo-en gewoon maar een keer iets anders gaan doen. Niet zeuren, ik heb zeven vette jaren gehad. In ieder geval qua BMI.
Gelukkig ging er van de week al een ander deurtje open. Veldhuis en ik maakten onze opwachting als stratenmakers van bouwbedrijf Broddelwerk in het Sinterklaasjournaal. Nu hebben we in het verleden echt van alles gedaan, van Carré tot de Kuip, van hits tot flops. Maar nog nooit kregen we zóveel reacties als Broddelwerkers in het Sinterklaasjournaal. Ik zeg één ding: Ernst & Bobby… we komen eraan!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★