Mijn 14-jarige zoon vertelde van de week dat ie in zijn “grote en ongeëvenaarde wijsheid” had besloten om zijn kamer voortaan niet meer op te ruimen. Toen ik ongeveer net zo onnozel keek als Frans Bauer bij De Slimste Mens, zei hij dat ie dit van Donald had. Ik legde uit dat hij inmiddels toch moest weten dat stripboeken niet de echte wereld zijn. Dit was zijn beurt voor een “WTF?”-blik en hij zei “Trump lampie”. Aha.
Wat lijkt het me heerlijk om zo overtuigd te zijn van jezelf als de president van Amerika. Hij zei dit deze week inderdaad richting Turkije toen hij zijn troepen uit Syrië terugtrok en een troep achterliet. Turkije walst inmiddels vrolijk over de Koerden heen, die zich vast kunnen klampen aan Trump’s belofte dat ie nu de Turkse economie gaat vernietigen. Er is straks in heel Turkije geen flesje Coca-Cola meer te krijgen! Toch een troostrijke gedachte als net je zoon of geliefde aan flarden is geschoten. Maar Trump dacht “Wat doe ik in Syrië als ze me thuis proberen te lynchen?” en vertrok. Het was sowieso de week van het afscheid. Burgemeester van Den Haag mevrouw Krikke zwaaide af naar aanleiding van het uit de hand gelopen vreugdevuur en liet ons achter met de - nu al - beste woordspeling van de maand in haar afscheidsvideo: “Het zal niemand zijn ontgaan dat ik zelf ook onder vuur lig...” Klasse die zelfspot.
Heilige Maria Thieme moest daarentegen vooral huilen om haar vertrek. En velen met haar. Opeens leek iedereen vergeten met hoeveel scepsis en gegiechel ze destijds werd ontvangen in de landelijke politiek. En hoeveel kritiek haar partij kreeg door het onevenredig grote aantal kamervragen en moties die ze indienden en volgens collega’s het politieke proces totaal ontwrichtten. Niets was er nog van deze kritiek te horen tijdens de afscheidspeech van de kamervoorzitter. Blijkbaar stemt afscheid mild. Marianne werd zelfs werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. U weet wel, de familie die de hobbyjacht waartegen Thieme’s partij zo hartstochtelijk strijdt, decennialang zo’n beetje in z’n eentje in stand heeft gehouden. Zou Marianne overigens weten dat het zilver van haar lintje traditiegetrouw wordt opgepoetst met onverdoofd geplukte struisvogelveren? Of stemt haar vertrek haar zelf ook zo mild?
Ook na het zelfgekozen afscheid van het leven van mevrouw Ella Vogelaar waren de lofbetuigingen niet van de lucht, niet in de laatste plaats van haar eigen club. “Een geliefde partijgenote die zich met ziel en zaligheid op elke taak stortte. We gaan haar missen” was de reactie van de partij die in 2008 het vertrouwen in haar opzegde. Zou Ella het geloven? Hoe dan ook, er zijn ook tal van zaken waar we nog geen afscheid van kunnen nemen, hoe graag we het ook zouden willen: exVVD-er Haga, die gedraagt zich als een verwende huurder die zijn stoel niet uit wil, vuurwerk, stikstof en appen op de fiets. Bijna 1 miljoen euro aan boetes in amper twee maanden leverde dat laatste op. Reken eens uit hoeveel zorg, politiemensen en leraren we daarvoor op jaarbasis kunnen inkopen? Ik zeg, zo snel mogelijk starten met de campagne ‘Hou je mobiel in de hand voor een beter Nederland’! En tot slot zijn we na de Televizier-Ring ook nog niet af van Chateau Meiland denk ik. Of vrees ik? Daar ga met mijn grote en ongeëvenaarde wijsheid nog maar even over nadenken.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★