“Ga je erover schrijven?” Vier vrouwen kijken me vragend aan vanaf de koffietafel in de sportschool. Ze zijn vast bezweet geweest, maar zitten alweer zo lang aan de koffie dat het ruimschoots is ingedroogd. Of ze moeten nog sporten, dat kan ook. Je weet het nooit precies bij ons want het is een leuke sportschool, waar verhalen delen minstens zo belangrijk is als spieren kweken. Ik ben niet echt een sportschooltype, maar na ‘Wet January’ is het hoog tijd om wat gewicht te verliezen. Ik kan alleen niet tegen mijn verlies. “Nou?” vragen de dames. Waar zouden ze het over hebben? Ik wroet in mijn parate kennis. Dat is nog niet makkelijk, want het is vroeg en mijn lichaam kan dan wel doen alsof het wakker is maar mijn geest draait zich nog een paar keer om.
Ze doelen misschien op Thierry Baudet? Over jezelf belachelijk maken gesproken. Als ik thuis net zo excuses aanbied als hij, kom ik er niet meer in. Dit is ongeveer hetzelfde als zeggen “Sorry dat ik zei dat je zo bent aangekomen, maar ja, je bent dan ook wel behoorlijk dik geworden”. De man heeft onverbloemd zijn ware, racistische gezicht laten zien en is te belazerd om als een kerel te roepen “Sorry beste controleurs, sorry Marokkaanse gemeenschap. Dit was oerdom, onterechte stemmingmakerij en olie op het verkeerde vuur”. Helaas, Thierry had begin deze week geen tijd want hij was in Rome te gast bij een conferentie over ‘nationaalconservatisme’, waar ook de Italiaanse rechts-extremist Matteo Salvini, de Hongaarse homohater Viktor Orbán en het nichtje van Marine Le Pen aanwezig waren. Moet ik nog verder gaan of weet u genoeg?
Misschien vinden mijn ‘dierbare vriendinnnen’ in de sportschool dat ik iets moet schrijven over het vertrek van Engeland uit de EU? Ik denk alleen maar, "Eindelijk!" Ik moest de afgelopen jaren steeds denken aan mijn vrouw als we besluiten weg te gaan van een feestje en ik daarna nog twee uur in de auto zit te wachten. Ach Engeland… Tja, we willen allemaal wel weer eens alleen zijn. Dat klinkt allemaal heel aantrekkelijk, tot je een nieuwe nier nodig hebt. Die Engelsen melden zich vanzelf wel weer. Of bedoelen ze dat ik iets moet schrijven over het Corona-virus? Vreselijk voor de slachtoffers. Hoort het biermerk daar eigenlijk ook bij? Klinkt toch opeens anders om tegenwoordig in een kroeg te roepen “Wie wil er nog een Coronaatje?” Onze lokale Chinees schenkt het in ieder geval niet meer, om verwarring te voorkomen. De dames knikken meewarig en vragen of ik nog wel ben aangesloten op de echt belangrijke dingen in het nieuws? Zaken van nationaal belang?
Ze zucht en zegt “Marco & Leontine…”. Die zag ik niet aankomen. “Wat moet ik daarover schrijven?” vraag ik? “Wat je ervan vindt natuurlijk!” verzucht ze. Oke, daar gaan we: ik vind Marco een hele goede zanger en Leontien een hele leuke presentatrice. Klant is koning.
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★