Columns

Voordat wij in Nederland ten onder gaan aan een minderwaardigheidscomplex is het misschien goed om even een paar dingetjes op een rijtje te zetten. Wie praat ons nu eigenlijk zo de grond in? Een land met een staatschuld drie keer zo hoog als de onze, namelijk 120% ten opzichte 40% van het Bruto Nationaal Product. Per persoon heeft Amerika zelfs vijf keer zoveel staatschuld, 100.000 euro ten opzichte van 20.000 euro in Nederland. Niet dat ze daar veel goeds mee doen want waar in Nederland 3% van de mensen onder de armoedegrens leven, zijn dat er in de VS zes keer zoveel; 18%.

We leven in Nederland vijf jaar langer, 82 in plaats van 77 jaar. Het aantal doden als gevolg van hartfalen is in Amerika 40% hoger en het aantal mensen met obesitas 2,5 keer zo hoog. We hebben in Nederland procentueel de helft aantal mensen met type diabetes 2, maar eerlijk is eerlijk, het percentage mensen dat kanker krijgt is in beide landen gelijk. Het aantal mensen dat dit overleeft is in Nederland echter veel hoger door een betere toegang tot zorg. Ter illustratie in Amerika is 10% van alle Amerikanen onverzekerd ten opzichte van 0,1% in Nederland. 100 Keer meer onverzekerden in Amerika dus.

Dat komt doordat de inkomensongelijkheid twee keer zo hoog is in Amerika en dat uit zich in slechtere toegankelijkheid van basisvoorzieningen zoals gezondheidszorg, opleiding, huisvesting, rechtshulp en (digitale) toegang tot de democratie. Misschien is het de frustratie daarover die leidt tot bijna 10 keer zoveel moorden per 100.000 inwoners. Al werkt het gegeven dat elke Amerikaan zich moet kunnen bewapenen ook mee.

Geluk en de liefde dan? Het aantal scheidingen in Amerika is 50% ten opzichte van 35% in Nederland en het aantal mensen in therapie is in Amerika twee keer zo hoog; 20% ten opzichte van 10%. Veel helpt dat niet want waar Nederland in de top 5 van gelukkigste landen in de wereld staat, volgt Amerika pas op plek 15 met twee keer zoveel mensen in een depressie.

Tel hier bij op dat Amerika steeds meer begint te lijken op een fascistisch regime (het laatste voorstel is dat je als toerist je social media geschiedenis van de afgelopen vijf jaar moet kunnen overleggen ), dat de gebouwen lelijker zijn, de historie dunner en de lucht viezer en dan hoeven wij ons allerminst het debiele broertje van de supermacht te voelen. We worden hier gezonder, veiliger, rijker, sportiever en gelukkiger vijf jaar ouder. En dan hebben we straks ook nog een positieve, opgewekte, verbindende minister-president in plaats van een pesterige, bipolaire, narcistische bullebak met emotieregulatieproblemen. Kortom: wie is nu eigenlijk het zwakkere land?

In één ding heeft Trump helemaal gelijk, we moeten zo snel mogelijk onafhankelijk van elkaar worden. Dan kunnen we tenminste voor onszelf opkomen. Als je het zo op een rijtje zet is er meer dan genoeg om te verdedigen.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper