Columns

Ik ben dus ontspannen over haar weerzin om met PvdA/Groenlinks in een kabinet te stappen. Geef haar wat tegensputterweken en het trekt wel bij. Waarom zou je elkaar ook zo hard uitsluiten? Omdat je verschillend bent? Laat me niet lachen. Hoeveel huwelijken zouden standhouden als dat de maatstaf wordt? Mijn vrouw zegt ‘s ochtends steevast “Wat een prachtige zonopkomst” als ik roep “Mag het licht uit?” En als ik ’s avonds laat thuiskom, kijk ik wat er in de koelkast ligt en duik teleurgesteld in bed. Zij kijkt wat er in bed ligt en duikt teleurgesteld in de koelkast. We zijn verschillender dan Raisa Blommestijn en KetiKoti en dat werkt al zesentwintig jaar prima. “Jaja, bruto” zou ze me nu verbeteren maar dat zijn details. Zijn er dan helemaal geen overeenkomsten? Tuurlijk. Zij houdt heel veel van mij. En ik ook. Voilá!

Wat ik maar wil zeggen is dat grote verschillen een goede samenwerking helemaal niet in de weg hoeven te staan. Integendeel! Nederland is één grote tegenstelling en er bestaat geen betere afspiegeling dan heel verschillende partijen die het samen moeten redden. En daar ging het toch allemaal om; een goede afspiegeling? Saillant detail, drie keer raden uit welke partijen het langstzittende kabinet van de afgelopen dertig jaar bestond? Precies, VVD en PvdA (2012 – 2017). Misschien moeten de fractieleiders meer kijken naar wat hen bindt dan naar wat hen scheidt. Want dat is meer dan ze denken.

De leeftijden van Jetten (38), Klaver (39), Bontebal (43) en Yesilgöz (48) liggen tien jaar uit elkaar en dat betekent dat ze hun ‘formatieve jaren’ hebben doorgemaakt in hetzelfde tijdvak. Dat is de periode tussen puberteit en volwassenheid waarin je wereldbeeld en waardenstelsel wordt gevormd. Voor deze vier is dat 1995 tot 2010. Ze hebben dus allemaal een Hyves pagina gehad en kennen de noodzaak van cybersecurity. Ze hebben allemaal ‘An Inconvenient Truth’ van Al Gore gezien en kijken wel uit met de gasvelden in Groningen. En ze snappen door 9/11 stuk voor stuk dat conflicten tussen Midden-Oosten en Westen nooit alleen regionaal blijven. Zijn we al een heel eind.

Maar de meeste impact in de formatieve jaren blijft toch de muziek. Ook daar een mooie basis met hits uit die tijd. ‘Ik wil niet dat je liegt’ van Paul de Leeuw houdt ze eerlijk. ‘De meeste dromen zijn bedrog’ van Marco Borsato voorkomt luchtfietserij. ‘Brabant’ van Guus houdt ze bij de regio (en ‘Kedeng Kedeng’ is leuk voor Wouter Koolmees). ‘Alles is liefde’ van Bløf vat het grotere doel mooi samen.

Zoeken we alleen nog een verbindend lied. Een stukje cultureel erfgoed waardoor ze zich in de ander kunnen verplaatsen. Met een beetje humor en zelfrelativering. Tja, ik kan er niks aan doen, maar dan komen wij van WC-eend toch weer uit bij ‘Ik wou dat ik jou was’ van Veldhuis & ondergetekende. Nee, ik wil helemaal niet suggereren dat ik daarmee straks het nieuwe kabinet mede mogelijk heb gemaakt. Maar het is natuurlijk wel zo.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper