Columns

Toedeledoki McDonald's! We redden het wel hier zonder de hamburger caloriebom waar afgelopen week nog iemand aan overleed via een poepbacterie. Eet smakelijk. Toedeledoki rare feestdagen! Valentijnsdag? Wat een opluchting om straks niet meer elke 13 februari ’s avonds langs een tankstation te moeten rijden voor een fles Celebrations zodat je de volgende ochtend in ieder geval kan zeggen dat je eraan hebt gedacht.

Toedeledoki Halloween, dat doodenge feest waarvan niemand weet wat het betekent, behalve iets met pompoenen. Alsof we daar ooit iets mee hadden? Wat is dat opeens met die tsunami van olijk bedoelde obesitas vruchten die  door heel Nederland nonchalant op houten tafels worden gekwakt? voor kledingwinkels, in tuinen, bij restaurants. Waarom!? Pompoenen zijn de gefiguurzaagde ganzen van 2024, weg ermee!

Toedeledoki Amerikaanse streamingsdiensten! Wat zullen veel relaties opbloeien zodra we geen digitale vluchtheuvel meer hebben om maar niet te hoeven praten. Ik hoor het mijn vrouw nog zeggen: kom lekker naar boven schat, ik heb zo’n zin in iets dat begint met een S en eindigt met X… Samen kijken naar Netflix!

U ziet het, met een paar simpele ingrepen ruimt het al lekker op aan Amerikaanse onzin. En de besparing zit ruim boven de 500 euro. We houden zelfs geld over!

Dat hebben we straks hard nodig, want een paar van onze eigen clowns in Den Haag hebben het onzalige plan opgevat om de btw op alles wat er echt toe doet in het leven te verhogen van 9% naar 21%: boeken, musea, theater. Ofwel, op de verbeelding. Aankomende maandag debatteert de Tweede Kamer over dit voornemen van Dickie’s kleuterklas, waarbij Geerts’ favoriete attractie Droomvlucht in de Efteling opvallend buiten beschouwing blijft. Dit is volgens het nieuwe kabinet namelijk wel een primaire levensbehoefte, in tegenstelling tot een tranen trekkend toneelstuk, een kippenvel gevende muziekvoorstelling of een schuddebuikende cabaretspiegel.

Vorige keer dat iemand in Den Haag het lumineuze idee had de BTW op theaterkaartjes te verhogen (2011) kelderde de bezoekersaantallen en werd een bezoekje aan het theater vooral een aangelegenheid voor mensen met hogere inkomens, vaak gestut op hogere opleidingen. Theater werd voor ‘de elite’. Bovendien verschraalde het aanbod, vielen er gaten in ons unieke landschap van grote- en kleine podia en werd het voor nieuwkomers erg lastig om vlieguren te maken. Niet gek dus dat de verhoging in 2013 als de wiedeweerga weer werd afgeschaft.

Aan die argumenten is niet veel veranderd. Ook de Peters Pannekoek en Hadewychen Minis van over twintig jaar hebben een plek en publiek nodig om te kunnen beginnen. Kortom: we lopen weer eens hetzelfde rondje.

Eerlijk? Ik denk dat we het als mensheid echt wel overleven zonder theater. Maar ik hoop ik dat ze maandag tijdens het debat toch even denken aan Winston Churchill. Toen iemand uit zijn regering ooit voorstelde te bezuinigen op cultuur ten behoeve van het oorlogsbudget antwoordde hij: “Maar waar vechten we dan voor?”

Richard Kemper

Instagram @richardkemper