Columns

Maar een van de moeilijkste dingen van ouder worden is toch dat je milder wordt. Het wordt met de jaren steeds moeilijker om een grondige hekel aan iemand te hebben. En laten we eerlijk zijn, dat gevoel is soms heerlijk. Vraag maar aan m’n ex. Maar hoe je ouder wordt, hoe beter je begrijpt dat de wereld niet zwart wit is. En dat dit ook voor mensen geldt. De gasten waar je vroeger een gruwelijke hekel aan kon hebben, hebben opeens ook hun eigen jeugdissues en worstelen daar op hun manier mee. Je snapt het leven gewoon beter en dat maakt het er niet leuker op.

Zo vond ik het bijvoorbeeld heerlijk om de boys van de mondkapjesaffaire verwende, arrogante, asociale graaiers te vinden. Dus toen woensdag de eerste aflevering van de docuserie ‘Het Mondkapjesgoud’ werd uitgezonden, ging ik er eens lekker voor zitten. Dit zou weer eens drie kwartier ouderwets ergeren worden zoals ik dat sinds ‘De Zwakste Schakel’ van Ghazia Mourali of ‘Oog in oog’ met Sven Kockelman niet meer had gedaan. Liefst met hardop vloeken, schamper lachen en kreten vol ongeloof en irritatie. Ik voelde me dan ook zwaar bekocht toen de makers in de eerste aflevering een genuanceerde toon aansloegen.

We werden meegenomen naar de totale gekte en onwetendheid van die eerste weken rond de Corona-uitbraak. Het hoofd inkoop van de overheid schetste dat er naast de honderd miljoen aan Sywert, Bernd en Camille nog wel vijf miljard is uitgegeven ‘zonder bonnetje’. En tot overmaat van ramp schetste de eerste klant van Stichting Hulptroepen Alliantie - Jos de Blok van Buurtzorg Nederland die zelf voor 10.000 euro was opgelicht - de wanhoop over alle hulpmiddelen destijds en stelde dat de jongens nu wel genoeg gecancelled zijn. Ja, zo wordt het wel erg lastig om oplichters te haten.

Maar gelukkig hadden we Camille van Gestel nog. Die was zo dom om zelf mee te werken aan de documentaire en liet zich uitgebreid interviewen. Na zijn eerste zinnen vervloog mijn laatste hoop op wat onvervalste walging. Aardige gozer. Zou zo een vader van school kunnen zijn waarmee je op de kerstborrel te lang doorhaalt. Zei niet eens hele stomme dingen over die eerste dagen en was eerlijk over het opportunisme van de drie. Bijna innemend en zelf kritisch. Hé verdomme! Zo wordt het wel heel lastig allemaal.

Als ik niet oppas vergeet ik straks nog de kern van dit hele verhaal; drie yuppen liegen dat ze zich belangeloos inzetten tegen een club vrijwilligers en bedrijven die wel gratis meewerken en lopen met ruim 29 miljoen euro gemeenschapsgeld weg terwijl ze ons keihard uitlachen. Gelukkig hebben we nog drie afleveringen van de docuserie te gaan om me bij de les te houden. Focus Kemper, goed is goed en fout is fout! Maar als het net zo gaat als met Chazia Mourali en Sven Kockelman zie ik het somber in. Dat lijken me inmiddels hele leuke mensen. Dat verdomde ouder worden ook.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper