Columns

Ik ben niet de enige die van slag is, in de hele wereld bespreken mensen het nieuws en wisselen ze uit of ze in het kamp ‘lovers’ of ‘haters’ horen. Iedereen heeft z’n eigen gedachten bij de man die of je nu van hem houdt of niet, toch hele volksgroepen heeft weten te raken. Opeens wordt duidelijk hoe wijd verspreid zijn populariteit is. Van witte, welvarende dikzakken tot vurige latino’s. Ook de zwarte gemeenschap heeft allang de weg naar hem gevonden, dat hebben we afgelopen week op TV kunnen zien.

Het heeft niets te maken met zijn rijkdom. Alleen zijn huis kost al tientallen miljoenen dollars. Het ligt ook niet aan zijn rumoerige liefdesleven. Met drie huwelijken op rij mag je dat gerust onstuimig noemen, maar de passie spat er dan ook af bij alles wat deze man heeft aangeraakt. En dat was de afgelopen decennia nogal wat. Het ligt niet eens aan zijn leeftijd. Natuurlijk krijg je als oudere man meer zeggingskracht en kan je teren op extra charisma. Maar vergeet niet dat deze man al succesvol was in de jaren zeventig. Als jonge hond wilde hij het anders doen dan alle vastgeroeste patronen. Je kan het allemaal zien in een meeslepende documentaire op Netflix.

Maar ondanks alle unieke eigenschappen, heeft hij zijn grote succes toch vooral te danken aan zijn toon. Wat je daar ook van vindt, die is altijd origineel. Net even anders dan je verwacht. Onvoorspelbaar, vlijmscherp en vaak precies de tegenkant van alle geluiden die we al kennen. Zo heeft hij ruimte gegeven aan het andere sentiment in de samenleving, aan de andere stemmen. Voor mij heeft hij zich daarmee onsterfelijk gemaakt. En ja, ik vind hem een absolute held.

We hebben het natuurlijk over... Quincy Jones. Afgelopen week overleed hij. Wat een ijver, wat een talent. Een man die anderen op een voetstuk zette in plaats van ze eraf duwde. Een man die mooie dingen maken belangrijker vond dan mooie dingen kopen. Iemand die de wereld een beetje rijker maakte in plaats van alleen zichzelf.

Met zijn timing van overlijden afgelopen week lijkt ie op subtiele manier nog even commentaar te willen geven op de laatste ontwikkelingen in zijn land. Opeens hebben de titels van zijn meesterwerken een dubbele betekenis: Smooth Criminal, Bad, Thriller en Beat it.

Maar misschien zit zijn meest subtiele boodschap nog wel in zijn grootste hit. We mochten het afgelopen week weer veelvuldig op de radio horen: “We are the world, We are the children, We are the ones who make a brighter day, so let's start giving, There's a choice we're making, We're saving our own lives, It's true we'll make a better day, just you and me”. Het zal mij benieuwen.

Richard Kemper

Instagram @richardkemper