Gelukkig zat ‘ie ten tijde van de ‘shooting’ drie kilometer verderop op een boot te borrelen. Inderdaad hard werken zo’n stage, maar hij was tenminste veilig! Nu willen veel lieve mensen me gerust stellen door te zeggen dat de dreiging in Sydney hiermee nu wel geweken is, maar dat is hetzelfde als roepen dat als je net vier hebt gegooid met een dobbelsteen dat niet een tweede keer gebeurt. Onzin, die kans is weer eenzesde. Getuige ook de zeven man die later zijn opgepakt op weg naar Bondi Beach met hetzelfde doel.
“Waarom moest ‘ie ook zo nodig naar Australië?” denk ik steeds. Ik zat zelf voor mijn stage een half jaar lang elke dag in een zwetende, overvolle trein naar Amsterdam Osdorp, maar zodra je je eigen leven gaat vergelijken met dat van je kinderen weet je dat je oud wordt. En als je geen zin meer hebt in vliegreizen langer dan zes uur, dat telt ook. Dat komt er nog eens bij. Ik wil mijn zoon graag zien, helemaal na de aanslag, maar vierentwintig uur op tien kilometer hoogte opgevouwen zitten tussen vijfhonderd schetende onbekenden, klinkt niet echt als de ideale kerstvakantie. Maar ik hoor het mezelf een jaar geleden nog veel te snel roepen: “Dan komen wij ook!” En dit keer kwam ik er niet zo makkelijk vanaf als bij m’n beloftes om gezonder te koken en ons niet meer te vergelijken met stelletjes die korter dan drie jaar samen zijn.
We zijn dus onderweg naar ‘down under’ maar qua voorpret niet helemaal van harte. Alles wat ik lees over Sydney heeft te maken met aanvallen van haaien of jihadisten. Ik weet het, dit klinkt niet als een toonbeeld van vaderliefde maar is het wel zo onderkoeld? Met dank aan wifi kan ik mijn zoon met gemak drie keer per dag zien. En dat gebeurt ook, via de ‘Live tikkies’. Maar zit hij ook te wachten op live gluurders? Hij koos niet voor niets voor een plek zo ver mogelijk bij zijn ouders vandaan. Mi
sschien zien wij onze kinderen te veel als een Netflix-serie waarvan we een aflevering kunnen opzetten wanneer het ons uitkomt. We hebben er toch voor betaald? Allemaal lessen voor later, want we gaan sowieso. De behoefte aan huidcontact is groter dan het opzien tegen oedeem enkels van de 24 uur durende vlucht, die ‘hug’ moet er komen. Al verwacht ik er natuurlijk weer te veel van en zal het wel uitdraaien op onhandige kopstoot. Maar na alles wat er afgelopen week op Bondi Beach is gebeurd heb ik besloten dat ik daar heel blij mee ga zijn!
Richard Kemper
Instagram @richardkemper
-Carli-Hermes_vierkant.jpg?width=360&crop=0%2C0%2C1140%2C1140&signature=de77c36142c9808c54051f5eeec4de0cfbe89b94)