Je kan het onmogelijk hebben gemist: onze nationale rookworsttrots lanceerde de afgelopen weken met veel bombarie een vegetarische variant van z’n oude vertrouwde rookworst. Supersympathiek…. Niet dus. Je zou zeggen dat ik als semi-vegetarisch lid van een verder volledig vegetarisch gezin (ik ben een vleesverlater die aan een nogal hardnekkige vorm van verlatingsangst lijdt) dat juist zou toejuichen...
Dat deed ik in eerste instantie ook. Totdat ik ‘m proefde. Geen zorgen, ik ga hier nu geen Bucklerbetoog over smaak houden, dat moet iedereen maar voor zichzelf bepalen. Maar voor wie het weten wil: een bittere spons met asbaksmaak en de bite van een overrijpe banaan… Maar het gaat me hier niet om de smaak. Twist daar maar lekker met iemand anders over. Wat in tweede instantie namelijk tot me doordrong is dat het stelletje Hans Worsten op de marketingafdeling gedacht moet hebben dat de totale schijnheiligheid van die worst onopgemerkt zou blijven. Ze weten daar op het hoofdkantoor in Rotterdam namelijk dondersgoed dat consumenten meer en meer kiezen voor producten die minder milieuschade en/of dierenleed veroorzaken en steeds vaker gaan voor producten van bedrijven die die filosofie in hun DNA hebben. Bedrijven die vanaf dag 1 van hun bestaan een andere, betere wereld voorstaan. Sterker nog, er voor opgericht zijn! Maar deze worstendraaier is met het slachten van honderden vrachtenwagens vol dieren per dag juist een prototype voorbeeld van een bedrijf dat dat niet in z’n DNA heeft. Maar door te koketteren met een vegavariant nu een graantje probeert mee te pikken… Pikken ja, want ze je houden je een worst voor! Ze doen alsof! Het is fake. Het is alsof Shell met een elektrische auto komt, de firma Kalashnikov met een lijn kinderknuffels, de PVV baklava gaat uitdelen voor het Suikerfeest, een prostituee adverteert met ‘nu met echte liefde’. Het is hypocriet, schijnheilig en nep en staat haaks op waar ze bewust of onbewust voor staan. Een diervriendelijke variant uitbrengen heeft in dit geval (u)nox, nakkes, nada te maken met een oprechte wens diervriendelijk te zijn! Want dat zijn ze niet. Als ze al écht iets willen veranderen, begin dan met alle worsten van 100% biologisch 3-sterren scharrelvlees te maken. Deze valse vegaflirt is een marketing case. Niks meer, niks minder. Een worst case in dit geval, want ik denk dat ze dat ding expres zó goor hebben gemaakt zodat iedereen die ‘m probeert denkt “ok, dit nooit meer”. In de hoop dat mensen daardoor ook andere vleesvervangers links zullen laten liggen. Dat kan ik inderdaad niet hard maken, maar dat zal me in dit geval… precies!
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★