Ik heb mezelf zelden betrapt op zoveel ambivalente gevoelens als rond het proces tegen Willem Holleeder. Enerzijds vind ik het sensationeel! Ik vreet elke letter die erover geschreven wordt, speur het internet af naar filmpjes van Willem, keek ‘Judas’ vooruit, CollegeTour terug en de twee documentaires van John van den Heuvel verslond ik. En natuurlijk kon mijn zoon fluiten naar het overhoren van zijn frans toen Ficq’s kantoor opeens de transcripties van het gesprek tussen Holleeder en De Vries online zette. “First things First!”
Met terugwerkende kracht bleek PatriciaPaay qua mediahype een storm in een mondje urine en Frankie Masmeijer’s rommel een puberaal opstootje in de ballenbak van de criminaliteit. Dat dus enerzijds. Anderzijds vind ik dit allemaal heel erg stom van mezelf. Ik lijk wel een nagelstyliste waar net de nieuwe leesmap op de mat is geploft. Mijn schaamteloze sensatiezucht over de ellende van een ander kent geen grenzen en ik laaf me aan het bedrog van daders, het verdriet van slachtoffers, de wraakzucht van familieleden en de angst van ons allemaal. Ik ben niet de enige. Duizenden mensen verdringen zich gewapend met kadetjes en pakjes Fristi rond ‘De Bunker’ op de dagen dat Willem of zijn zussen moeten verschijnen. De Efteling schijnt een omzetdip te hebben op deze procesdagen. En eigenlijk vind ik dit allemaal dieptriest van mij en mijn medegluurders.
Want je zou het bijna vergeten, maar de ellende die aan dit alles ten grondslag ligt, zijn 6 vermoorde mensen. Waarvan hun kinderen en partners elke dag zien dat rond het leven van hun geliefden shows worden opgetuigd waar Trump een puntje aan kan zuigen. Tuurlijk, er was vast ook van alles niet pluis aan de slachtoffers. En Willem is naar eigen zeggen gewoon ‘een boef’. Maar de sensatiezucht van ons allemaal walst soms wel heel rücksichtlos over het besef heen dat alle betrokkenen echte mensen zijn (en waren) heen. Wat drijft ons? De realisatie dat wij beter zijn? De middeleeuwse opwinding van het schavot? Of willen we constant herinnerd worden aan het verschil tussen goed en kwaad omdat we bang zijn dat we die anders vergeten? Deskundigen en journalisten tuimelen over elkaar heen om een aandachtsgraantje mee te pikken en “Willem is a Rockstar”. Maar wel in z’n eentje. Tussen 4 muren. Waarschijnlijk voor de rest van zijn leven. Ik probeer me dat voor te stellen. Hoe dat is. Nooit meer buiten. Nooit meer zon. Nooit meer lucht. Of dat terecht is laat ik aan de deskundigen. En als het allemaal waar is, dan heeft ie dat zelf gedaan. Inderdaad. Maar dat het zover is gekomen dat wij ons en masse verkneukelen over het feit dat iemand nooit meer de zee zal zien is natuurlijk dieptriest.
Richard Kemper
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★