Is het u weleens opgevallen dat veel uitspraken precies niet slaan op waar ze voor gebruikt worden? “Dat wil je niet weten” bijvoorbeeld. Meestal gaat dit over dingen die je inderdaad ab-so-luut niet wil weten. Hoe druk het in de supermarkt was. Hoeveel pijn de bevalling deed. Hoeveel seks je vriendin met haar nieuwe partner heeft. Maar zodra vrienden “Dat wil je niet weten” hebben uitgesproken komt er altijd een opsomming die je inderdaad graag had willen overslaan. Ik hoef niet te weten dat er een rij tot voorbij de melk stond, hoe ver ze uitscheurde en dat ze niet meer kan lopen na een weekend met haar nieuwe vriend.
“Blijf wie je bent” ook zo een. Wordt eigenlijk alleen gebruikt voor mensen waaraan een steekje los zit. Ze hebben zich volledig laten gaan in een ruzie op de tennisclub en zitten nu uit te huilen bij een vriendin. Die begrijpt natuurlijk heus wel dat je uit frustratie met je Range Rover over een kinderfietsje bent gereden. Een klein stukje maar! Ze troost je. “Blijf wie je bent”. Oftewel, een geschifte, manisch gek. “Krijg je energie van” wordt altijd uitgekostst door irritante sporters met een topconditie. Ze liegen! Als je begint met sporten ben je erna gewoon dood. En je krijgt er van alles van: spierpijn, rugpijn, zweetoksels, verzwikte enkels, blaren, een minderwaardigheidscomplex maar géén energie!
“Ik zal het nooit vergeten” geldt altijd voor verhalen waarvan iedereen denkt, was je het maar vergeten! Oude mensen gebruiken het voor anekdotes over supersaaie fietsvakanties in 1962 in de Ardennen, de of die ene jurk die hun vrouw aan had op de eersae dansavond van de Katholieke Arbeiders Jeugd. “Geniet!” is een van de ergste. Want genieten doe je vooral als het je overkomt. Als je niets moet. Gaat er weer iemand heel hard uitroeptekens appen dat je moet genieten. En er zit iets verwijtends in. Zo van, wij houden hier de boel wel draaiende, terwijl jij met je moeder lekker een hele middag een nieuwe bril gaat uitzoeken. Moeten we het nog hebben over “Mini Me”? Mensen die dat zeggen moeten uit de ouderlijke macht gezet worden. Het hele concept van opvoeden is dat je een zelfstandig, eigen individu aflevert. En niet een kopie van jezelf! Arrogant is het ook. Alsof het een cadeautje is dat de wereld nog een exemplaar van jou krijgt.
“Goeie vraag” vind ik gewoon raar. Zeggen mensen alleen maar als ze het antwoord niet weten. Nog arroganter dus. Als ìk zelfs het antwoord niet weet, dan moet het wel een goeie vraag zijn. Waarom “Reken maar van Yes” altijd alleen door vrouwen wordt gezegd, weet niemand, maar die mogen van mij zo op de boot naar Engeland. En mensen die “In mijn tijd” zeggen zouden niet meer mogen stemmen. Ze trekken toch hun handen overal vanaf? Iedereen die “Komt goed” roept, roept dat vooral tegen zichzelf en “100%!” geldt meestal waar nog van alles op af te dingen is. “100% dat ik op je feestje ben” (lees: waar ik helemaal geen zin in heb, maar ben nog een excuus aan het verzinnen , komt goed). Ach, je kan er maar druk mee zijn al die uitspraken. “Het is zoals het is…” MAAR DAT IS DE ERGSTE!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★