We waren een week in Tanzania. Op bezoek bij bijzondere Nederlanders die het een paar jaar geleden helemaal gehad hadden met het gezeik van de buren over welke groenbak vooraan mocht staan en afspraken over muziek na 20.00 uur. Slimme mensen die het dubben en lullen over orgaandonatie, het salaris van Matthijs van Nieuwkerk en de oprichting van Forum voor Democratie niet meer aankonden. Ze vluchtten. Weg. Vrij. Lucht. Tanzania! Ik ben geen reiziger, ik hou van Holland. Ter illustratie, ze noemen me thuis ‘slavink’ en toen iemand me ooit vroeg wat de mooiste reis was die ik me kon voorstellen zei ik: de terugreis.
Dus voor iedereen die net als ik (tot vorige week) nooit in Afrika is geweest; op 8 uur vliegen van uw dichtstbijzijnde HEMA ligt een totaal andere wereld van zand, groen, regen, zon, leeuwen, weelderige bossen, de geur van fikkie stoken, giraffes, brommers, Masai krijgers, kleurrijke gewaden, uitgerekte oren, ultieme stilte, krijsende gekte en mensen. Heel veel, mooie, zwarte mensen. Toen ik als spierwitte man werd gedropt op een lokale markt in de stad Arusha heb ik even gevoeld hoe vrouwen in burka zich hier in Osdorp moeten voelen als 1 miljoen ogen je aankijken met een blik van “Wat zie jij eruit?” We gingen met het gezin en ik dacht dat het goed zou zijn om even af te zien. Een hele week geen Enzoknol, Stuk TV, Whoppers, Snapchat, Domino’s bezorgservice, PlayStation en Zalando. Dat zou de kinderen leren! En inderdaad, na 2 uur al kwam de eerste opmerking over haperende wifi. “Niet zeiken, zo gaat da… ” maar ik werd onderbroken door de zucht van verlichting van mijn dochter. “Heerlijk, even geen Instastories waar ik op moet smilen, liken of dumpen.” Mijn jongste knikte instemmend. “Zo chill dat alle kinderen hier in dezelfde kleren naar school moeten. Weet je hoeveel gedoe dat elke ochtend scheelt?” De oudste keek alleen maar voor zich uit richting oneindig groen. “Dat wordt een lange week voor hem” dacht ik. “Waar denk je aan?” vroeg ik, terwijl ik me ooit had voorgenomen deze dodelijke zin nooit meer te gebruiken (iedereen met een relatie weet, daar komt alleen maar ellende van). “Nergens aan” zei hij. Hij glimlachte en voegde eraan toe “Ik wist niet dat ik dat kon.”
Onze gastvrouw vroeg of er nog iets veranderd was in Nederland. Ik vertelde over het Malieveld. Van boeren naar bouwers die stikten in het stof en stampvoetend gehoord wilden worden. Ik zei dat ik verwachtte dat volgende week 10.000 nagelstylistes het Malieveld zouden bestormen. Als er niet gebouwd wordt, breekt niemand zijn nagel en daar moet Den Haag echt wat aan doen! Logisch. “Nee, dat bedoel ik niet”, zei ze en vroeg opnieuw “Is er nog iets veranderd in Nederland?” Ehhh… Ik probeerde Peter R. De Vries en zijn beenruimte bij Transavia? Ze schudde haar hoofd. De lagere taakstraffen van de blokkeerfriezen ? De rechtzaak over de Formule 1, de coming out van Martien Meiland? “Niets veranderd dus” lachte ze. Inmiddels zijn we terug, de wifi staat weer aan, kleren worden elke ochtend zorgvuldig afgewogen en niemand denkt aan niks. Ik scroll op mijn telefoon door de headlines en zie dat Dave Roelvink en zijn ex Julia Mekkens na hun breuk kiezen voor co-ouderschap voor hun hondje Klaas. Opeens weet ik, er is toch iets veranderd in Nederland. Er is een gezin in Tanzania geweest.
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★