Columns

Ik hoop niet dat de man van Op1 presentatrice Margje Fikse binnenkort een hersenbloeding krijgt. Of een hartaanval. Of struikelt. De kans is groot dat Margje dan vlak naast hem stoïcijns verslag blijft doen. “Dit is wel heel erg vervelend. We zouden volgende week op vakantie. Hij zou de vouwwagen inpakken.” Waarschijnlijk vraagt ze nog aan een van de kinderen “Kan jij het aan om te vertellen hoe het was op school vandaag?” Misschien heeft deze EO-coryfee zo’n rotsvast vertrouwen in onze schepper dat ze dacht “Dat lost hij wel op”. 

Het deed me denken aan dat verhaal over die gelovige drenkeling die zich op zee dagen vastklampt aan een stuk wrakhout en als er eindelijk een zeilboot langskomt roept “Vaar maar door, de Heer zal me redden!” Twee dagen later roept ie hetzelfde tegen een cruiseschip en na een week zelfs tegen een olietanker. De man verdrinkt, komt in de hemel en vraagt aan God “Wat flikt u me nou?” Waarop God zegt: “Maar ik heb drie keer een boot gestuurd!” Margje, jij was de boot. De vraag is natuurlijk, waarom viel die mevrouw van haar stoel? 

Misschien was het van verbazing over die baldadige jongens van Vandaag Inside die live op televisie hun nieuwe contract tekenden. Naar verluidt gaan de mannen rond de € 1,3 miljoen per jaar verdienen om keihard om zichzelf en elkaar te lachen. Ze zullen het gezien de reclame-inkomsten allemaal wel waard zijn, maar het is zo ontzettend niet chique om de hele tijd maar over dat geld te lullen. Bovendien voelt het alsof ze steeds een dikke middelvinger opsteken naar 99% van hun modaal verdienende kijkers die ze vervolgens ook nog eens uitbundig voor die vernedering laten applaudisseren. Geen toeval dat ‘directeurtje’ als grapje uit zijn Sinterklaaszak met contracten ook een rubberen opzetpiemel op tafel gooide. Hoe groot willen de heren hun penis hebben? 

Maar misschien vond de Op1 mevrouw dat allemaal juist heel grappig en viel ze van haar stoel omdat ze afgelopen week las dat de Paus heeft aangeboden Oekraïnse kinderen te helpen. Ik weet niet welke PR Piet hiervoor verantwoordelijk was, maar om als rooms katholieke kerk in deze tijd heel hard te roepen dat je graag kleine kinderen wil helpen lijkt me PR-matig niet de meest handige zet. Doe het gewoon en lul er niet over. 

Even je kop houden was voor Caroline van der Plas ook een goed advies geweest toen ze twitterde dat Zelensky niks te zoeken had op onze herdenkingsdag. Caroline was heel duidelijk: “Eigen oorlog eerst!” Doodeng en oerdom tegelijk. Herdenken heeft alleen zin als je er iets mee doet. Rotterdam liet zich wat dat betreft van zijn beste kant zien. Al weken laten ze bommen afgaan om Zelensky zich zo snel mogelijk thuis te laten voelen. Dat heet nou gastvrijheid. En gelukkig hield Dieuwertje Blok op de Dam niet haar mond toen ze uitlegde wat wij eigenlijk doen op 4 mei door allemaal even twee minuten onze kop te houden. Helder, warm en aangrijpend. 

Dat was ook het afscheid van Paul van Vliet afgelopen week in Den Haag. Met een geweldige anekdote over zijn vrouw Lidewij waar mijn eigen vrouw zich dan weer vrolijk in herkende. Als Paul weer eens aan kwam met een tekst voor een meeslepend liefdesliedje zei Lidewij: “Oh prachtig! Kan je die man niet eens een keer mee naar huis nemen?” Ook wij vielen van onze stoel, maar dan van het lachen. Wat een meesterlijk slotakkoord.   

Richard Kemper