De vrouw met de Hamer pleitte voor meer vrolijkheid bij de formatie. Tja, als je er op de inhoud even niet helemaal uitkomt dan zit er maar één ding op, lachen tot je kaken er pijn van doen. En waarom ook niet? Het is al jaren een succesvolle strategie van Geer & Goor, Jandino, Fred van Leer, Bas Smit en ongeveer elk spelletjesprogramma op TV waar BN-ers dubbelgevouwen om een scheet hun desk omver tuimelen en dat dan weer supergrappig vinden van elkaar. En geloof me, ik kan het weten.
Dus waarom niet in Den Haag? Zo vrolijk is het daar niet en lachen is een bewezen therapie voor mensen met depressieve gevoelens. Elke dag een paar minuten naar jezelf lachen in de spiegel helpt al. Onderzoek wijst uit dat de menselijke geest geen onderscheid maakt tussen echt lachen en nep-lachen en je van allebei net zo vrolijk wordt. Het ontspant je spieren en zorgt ervoor dat de stresshormonen adrenaline en cortisol omlaag gaan. Bovendien verbetert lachen het zuurstofgehalte in het bloed en maakt je lichaam serotonine en dopamine aan, die als antidepressiva werken. Ja, dat zijn een hoop –ines hè. De enige die we nog missen voor een succesvolle formatie is dicipline, maar dat terzijde.
Hoe dan ook, bij de volgende formatiegesprekken zit er maar een ding op: we laten ook een paar cliniclowns aanschuiven. Geen idee of het werkt maar we doen er sowieso een hoop ziekenhuispatiënten een plezier mee. Grappig overigens dat de oproep tot meer vrolijkheid bij de formatie uitgerekend komt van Mariëtte Hamer, toch een vrouw die zelf altijd kijkt alsof ze net haar slaapkamer binnenkomt waar ze haar man met z’n broek op z’n knieën betrapt met een andere vrouw maar op haar kop krijgt omdat ze niet eerst netjes heeft geklopt.
Toch moet het kunnen, die vrolijkheid. Als er een ding is dat Mark heeft bewezen de afgelopen tien jaar is dat ie kan lachen. Toelachen, weglachen, uitlachen, doorlachen! En ik bedoel dat niet cynisch. Zijn vrolijkheid heeft gewerkt voor ons allemaal. Onze hersenen maken nu eenmaal geen onderscheid tussen echt- of nep lachen, dus we hadden er zin in. Maar de betovering lijkt een beetje uitgewerkt. Het schijnt dat Mark in een van de eerste gesprekken met Sigrid nog heeft voorgesteld om even te ontspannen met een leuk spelletje: wie de ander het langst aan kan kijken zonder in de lach te schieten. Houdt Sigrid inmiddels drie maanden vol. Schijnt dat ze zelfs nog niet een keer heeft geknipperd. Nee, een lachebekje is ze niet.
Maar ze hebben in Den Haag nog een troef. Dion Graus! Qua uiterlijk zelf net een cliniclown en minstens zo lollig met z’n pesterijen. Ik vond het ’t allerdroefigste, semi-grappige nieuws van afgelopen week. De voorzitter het allerhoogste orgaan van ons land vol sterke mannen en vrouwen organiseert een officieel onderzoek naar de pesterijen van een doorgesnoven circusclown die zijn eigen vrouw protistueert. Goh, wat zou daar uitkomen over een half jaar? Laten we Dion voor dat geld in de tussentijd in godsnaam gebruiken als cliniclown tijdens de formatie. Misschien legt ie wel een scheetkussen op de stoel van Mark. En wie weet knippert Sigrid. Heel even maar. Eindelijk schot in de zaak.
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★