We zijn alweer bij Kerst. Dat ging snel! Zo sta je in 2020 nog met een wattenstaaf tot aan je prefrontale cortex te hopen dat je er een keertje onderuit komt, zo knipper je twee keer met je ogen en sta je een jaar later weer bij een kerstbomenstal te bakkeleien over de voor- en nadelen van een Fijnspar ten opzichte van een Nordman, met of zonder kruis of toch maar gewoon eentje van plastic? In ons studentenhuis lostten we dat heel simpel op. We kochten een kerstboom, zetten die na kerst in vol ornaat op het balkon en haalden hem een jaar later weer naar binnen. Inmiddels bruin en kaal, maar dat boeide niet. We deden de stekker in het stopcontact, de lampjes op de dorre takken floepten aan en voilà, het was Kerst. Zo waren we elk jaar in zeventien seconden klaar en was onze half depressieve boom de perfecte reflectie van mijn kerstgemoedstoestand. Want Kerst, ik vind het helemaal niks.
Wat doe je dan in deze kerstspecial van uw krant, hoor ik u denken? Laat ik er geen lendedoekjes om winden, ik doe dit puur voor het geld. Mij opdracht geven om een gezellige kerstcolumn te schrijven is hetzelfde als Maarten van Rossem vragen een carnavalskraker uit te brengen. Als Paul Witteman funniest home video’s laten presenteren. Als Sven Kockelman afvaardigen voor de Mr Universe verkiezing. Als Johan Derksen inzetten als adviseur bij ‘Say yes to the dress’. Ik heb gewoon helemaal niks met kerst.
Neem alleen al die kerstboom. Is toch raar, een dooie boom in je huiskamer? Hoezo? Als je ‘m überhaupt heel naar binnen krijgt omdat je elk jaar weer de fout maakt om buiten het netje al open te knippen waardoor die boom openklapt en je hem elke deuropening door moet trekken als een gynaecoloog die een spiraaltje verwijdert. Je mag blij zijn als er nog een naald op zit als ie staat.
En om er dan nog wat te maken, hangen we hem vol met ballen. Een dooie boom met ballen. Leuk. Daar gaan we dan twee dagen met z’n allen omheen zitten. Nou ja, met je familie. Totaal onvoorbereid twee dagen boven op elkaars lip. Alsof dat een goed idee is? Als je er al uitkomt wie, wanneer, waar, welke kerstdag viert. Want als je een broer of zus hebt, of erger nog allebei, dan hebben die partners en die hebben ook weer broers en zussen en dan is er altijd wel ergens een zwager die toch onverwacht is ingedeeld in de nachtdienst op Schiphol. Kan je weer opnieuw beginnen. Wat dat betreft is de maximale groepgrootte van vier personenen dit jaar natuurlijk een uitkomst. Behalve als je op Paleis Ten Bosch woont, want daar geldt dat niet.
Iedereen ziet er zelf ook uit als een kerstboom. Vrouwen die nooit een panty dragen, experimenten opeenw met bizarre motieven. Waardoor je meteen weet; “Aha, daarom draag jij nooit panty’s”. Iedereen doet ook ineens licht ontvlambare kleding aan. Of een broche van kraaienveren. En waarom gaan zoveel vrouwen met kerst ineens een stropdas dragen? Of een hele ingewikkelde BH die je niet uit de knoop krijgt? Mannen denken juisr weer dat een gekke kersttrui leuk is. Zitten ze dan. Naast hun boom met ballen. Met een lachend hert op hun buik en lampjes erin die werken. En dan moet de rest zeggen: “Oh Henk, hahahaha! Hoe kom je daar nou aan?”
Het eten met kerst? Rabarber. Kouwe tomatensoep. Garnalencocktail. Beef Wellington. Dingen met cranberrysaus. Als het maar uit de Allerhande komt. Moeten we het nog over de kerstman hebben? Dat is toch eigenlijk een heel demotiverend type? De hele tijd maar roepen: “Ho Ho Ho!” Is toch niet leuk?
En als alles en iedereen dan eindelijk is opgetuigd, krijgen we nog het kerstverhaal. Ook zo’n ongeloofwaardige toestand. Als het een beetje tegenzit komt daar binnenkort ook een soort Passion-uitvoering van op TV. Doutzen Kroes en Sunnery James als Maria en Joseph, zwervend langs chique hotels omdat ze nergens naar binnen mogen zonder QR code. De drie hysterisch uitgedoste koningen worden natuurlijk gespeeld door De Toppers, waarbij Geer gierend van opwinding achter die grote, fonkelende ster aanrent. En natuurlijk is er een rol voor een iemand van wie je het niet verwacht, maar dat het dan toch klopt. Dat kan dit jaar maar een iemand zijn: Hugo de Jonge in de rol van keizer Augustus die een decreet uitvaardigt dat de hele bevolking zich moet laten registreren. Kindeke Jezus? André Hazes junior. Weggedoken onder zijn dekentje zingt hij dat het een Eenzame Kerst is zonder Monique, Bridget en Sarah.
Nee, Kerst is niet voor iedereen een feestje. Ik heb zelf bijvoorbeeld veel meer met Pasen. Dat is toch veel leuker? Met die gekke haas. Als ie de kerst overleeft tenminste. Lekker met de familie brunchen. Iedereen leuk aangekleed. Hopelijk is er dan ook weer zo’n leuke, gezellige special bij deze krant. Nu al zin in! Ik kan niet wachten; Vrolijk Pasen!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★