Die Willem H. zeg. Levenslang, poeh. Wat een contrast. Ik ben juist heel erg vrij momenteel. En niet alleen van theater hè, nee echt vrij! M’n vouw is namelijk ook even weg... Zes weken om precies te zijn. Jahaa! Ik heb even helemaal met niemand wat te maken! Goeie genade wat ben ik lekker vrij zeg. Nou ja, op m’n twee dochters op m’n lip na dan. En hun ochtendhumeurtjes... En hun hormonale kernbommetjes die te pas en vooral te onpas afgaan in (Veld)huize ‘De Vrije Vogel’. En hun nogal sterke opinie over de kleding die ik ‘s avonds voor ze klaarleg. En op hun kritiek op het soort beleg op hun boterhammetjes, en hoe ik gekleed ga, of hoe lang ze op een ipad of iphone mogen en nog wat andere grootigheidjes (bestaan die?) na, maar verder… Heerlijk, vrijheid!
En op Skoup na. Onze Griekse zwerfhond. Die niet perse heel dankbaar lijkt te zijn voor het feit dat ik hem uit een container in Thessaloníki heb laten vissen en nu voorzie van twee maaltijden per dag, een bak water en veterinaire basiszorg. Nee, integendeel. Meneer kauwt onze 100 jaar oude Turkse kelim naar Allah. Of poept er op. Of eet een halve laars van mij als tussendoortje. Of loopt even weg. Waardoor ik een paar keer per week 3 uur op een beschamend hoog toontje “Skouououououpie” door de buurt moet lopen roepen. “Wel een vrolijke toon houden hoor, anders komt ie niet!” Dank voor de tip trut. Maar goed, dat zijn wat kleine rimpeltjes in een vijver van vrijheid. O ja, en op een tv programma na waar ik me in heb laten lullen. Tour de Celeb heet het. Als ik mezelf voorbij zie komen in dat achterlijke wielrenbroekie is het eerder Tour de Cellulite maar ok. Het doel is goed: aandacht vragen voor de problemen waar dyalisepatiënten tegenaan lopen. Nou, dan is verplicht 15 uur per week met je blote kont in een broek met ingenaaid inlegkruisje voorovergebogen over klinkers stuiteren en “paaltje” roepen nogal relatief. Laten het een keer 20 uur zijn, soit. Verder ben ik echt zó lekker vrij. Ja op het monteren van 22 liedjes voor, en het presenteren van, het open podium op het schoolfeest, het regelen, betalen en begeleiden van het partijtje van m’n oudste dochter en 15 van haar beste gillende keukenmeiden, de paardrijlessen, de zwemlessen, wassen, strijken, de vaatwasser in- én uitruimen (omdat ie blijkbaar anders niet opnieuw ingeruimd kan worden!?), het schrijven van een poging tot een column, het gras maaien, boodschappen doen én luizenpluizen na dan… God wat ben ik ontzettend heerlijk even-lekker-de boel-de-boel-laten vrij zeg… en dan moet de vakantie verdomme nog beginnen. Ruilen Willem?
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★