Columns

Eigenlijk is het leven heel simpel. Je bent ergens voor of je bent ergens tegen. Ben je voor de natuur, dan ben je tegen de maximum snelheid. Zo ben je sneller op de Veluwe. Logisch toch? En ben je voor het leven, dan ben je tegen kinderen. Daarna heb je immers een jaar of achttien geen leven meer. Allemaal ‘no brainers’. In Den Haag is het net zo simpel. De mensen in Vak K zijn ergens voor. De rest is daartegen. Na vier jaar wisselen ze van stoel­­ en dan kunnen de mensen die ergens tegen waren laten zien waar ze voor zijn. Het is een natuurlijke stoelendans die de boel in evenwicht houdt. Twee dronken bestuurders die afwisselend achter het stuur kruipen en ons de toekomst in slalommen. Tikkie links, tikkie rechts. Macht en tegenmacht, ze hebben elkaar nu eenmaal nodig. 

Thuis ook. Een goede relatie is gebaat bij een beetje opwinding. Dus stuurde ik laatst een appje naar mijn vrouw: “Is er nog heet nieuws?” Maar volgens haar heeft een relatie net zo goed wat nuchterheid nodig dus stuurde ze een artikel terug over de voor- en nadelen van een warmtepomp. Werkt al 23 jaar prima. Macht en tegenmacht. Voor en tegen. Fijn om die twee een beetje af te wisselen trouwens. Zo ben ik als echte kakker voor een lommerijke omgeving, maar tegen schaduw van bomen bij de buren. Het is zo inconsequent als de pest, maar je zal maar de hele dag ergens voor of tegen moeten zijn zeg. 

Nu modderen we richting Provinciale Statenverkiezingen, de debatten worden scherper en ineens viel me afgelopen week op dat er in Den Haag wel degelijk mensen zijn die bijna altijd tegen iets zijn. Bijna alles wat ze posten op hun Instagram-accounts bestaat uit oreren waar ze tegen zijn. Als je Wybren, Geert, Thierry en Joost volgt (zoals ik) valt je op tegen hoeveel dingen ze eigenlijk zijn. Tegen immigratie, tegen slavernij-excuses, tegen het koningshuis, tegen klimaatmaatregelen, tegen maximum snelheid, tegen het coronabeleid, tegen de sancties tegen Rusland, tegen stikstofbeleid, tegen uitkopen van boeren, tegen open grenzen, tegen islam, tegen het vluchtelingenverdrag, tegen subsidie voor multiculturele instellingen, tegen windmolens, tegen zonneparken, tegen biomassacentrales, tegen Europa, tegen de publieke omroep, tegen de euro, tegen ‘green deal’, tegen ontwikkelingshulp, tegen verhoogde AOW-leeftijd, tegen sluiten van kolencentrales, tegen de wolf, tegen de ‘voltooid leven’ wet, tegen positieve discriminatie, tegen vermindering gaswinning in Groningen en boven alles tegen Rutte en tegen Kaag. 

Eigenlijk heb ik diep respect voor dit Tegen Blok. We hebben de tegenmacht namelijk hard nodig, ook in de Tweede Kamer. Maar het lijkt me voor henzelf doodvermoeiend om de hele tijd maar overal tegen te moeten zijn. Normaal gesproken mogen de tegenstemmers na een tijdje zelf ook even achter het stuur en vier jaar voor allemaal dingen zijn, maar dat zie ik bij dit setje niet 123 gebeuren. Dus blijven ze tegen en daar word je niet vrolijk van. 

Misschien moeten ze daarom de komende jaren vooral vertellen waar ze voor zijn. Hoeven ze hun standpunten niet eens te veranderen, maar dan klinkt het gewoon wat gezelliger. Ik kan bijvoorbeeld zeiken dat ik tegen het huwelijk ben, maar ik kan ook roepen dat voor de liefde ben. Verliefde mensen kijken immers vaak een stuk blijer dan getrouwde mensen. Het komt op hetzelfde neer, maar het klinkt al een stuk vrolijker nietwaar? 

Richard Kemper