Columns

Ik had zo’n schattige column in m’n hoofd. Over Staphorst waar ik vorige week spontaan afsloeg. Het was immers zondagochtend, dus daar was God. En die moest ik net hebben. Ik had gewoon wat vragen. Hoe het kwam dat zijn fanatiekste aanhangers tegen liefde tussen mensen van hetzelfde geslacht zijn bijvoorbeeld. En of hij (of zij!) het misschien nog eens allemaal aan de Staphorsters uit wilde leggen. En toen won Trump. Weg column. Apathisch zat ik voor de buis. Ik vroeg me af wie wij nu de volgende verkiezingen naar voren moeten schuiven als boegbeeld. Het is toch belangrijk dat staatshoofden een beetje op gelijk niveau met elkaar van gedachten kunnen wisselen. 

Ik denk aan Johan Vlemminx. Die lanceerde vorige maand nog het idee om “10 bimbo’s gratis in m’n villa te laten wonen om op naaldhakken en in bikini rond te lopen op weg naar hun onhaalbare droom”. “Naaldhakken”, “bikini” en “onhaalbare droom” in één zin moet Trump toch als muziek in de oren klinken. Ik denk aan Holleeder. Ze hebben ongeveer hetzelfde idee over waar je mee weg kan komen. Trump riep pas geleden: “Ik kan midden op 5th Avenue gaan staan, iemand dood schieten en dan nóg zou ik geen stemmen verliezen”. Emile Ratelband? Die noemde zijn ex-vrouw onlangs nog een “kutwijf” en “een hoer”. Past prima in het rijtje kwalificaties die Donald vrouwen die hij niet mag toedicht: “dikke varkens, honden, slonzen en vieze beesten”. Peter Jan Rens? Donald belooft binnen 4 jaar een verdubbeling van economische groei en Peter Jan gelooft in zijn comeback. Ze hebben dezelfde fantasie. Of is het tijd voor rehabilitatie van oud ABN AMRO topman Rijkman Groenink? Of het nu van je klanten is of in een vrouwenkruis, graaien is graaien. Ach wat doe ik nou moeilijk? Gewoon Willem Alexander natuurlijk! Beiden hebben een voorbeeldfunctie, maar betalen nul belasting en hebben daar geen enkel probleem mee. Gelukkig hebben we nog even voordat Trump bekomen is van de schrik. Want één ding was duidelijk tijdens z’n speech, de laatste die dit had verwacht was Donald zelf. Hij leek zelfs een beetje in shock. Alsof ie dacht: “Jongens, dit was ook weer niet de bedoeling!” Kijk, als je 70 bent en alles kan kopen is zo’n verkiezingcampagne even wat anders dan golfen of een cruise. En je koopt het onkoopbare: aandacht. Toch leuk voor een jaartje. Maar het moet wel een geintje blijven moet Donald ergens onderweg hebben gedacht. Elke keer dat hij steeg in de peilingen, gooide hij er een schepje bovenop. Beledigingen, vloeken, sexisme, domheid; niets hielp. Integendeel. “Wat is dit voor land?” dacht ie regelmatig. En hij meende het dan ook, elke keer dat ie tijdens z’n speech “Unbelievable” riep. Je zag hem denken, “Fuck, nu moet ik de komende 4 jaar nog echt wat doen ook”. Niemand op dat podium had dit verwacht. En niemand was er blij mee. Op één na. Trump’s vrouw, Melania had ik hiervoor nog niet zo vaak zien lachen. Er viel een last van haar ranke schouders. Opluchting… “Hij is weg. Héél véél weg. Rust! Ik ga maar eens een lekkere vakantie boeken. Even weg met de kinderen, naar een plek waar ze vrouwen met rust laten en je een kruis gewoon in de kerk vindt in plaats van mijn rok”. Ze fluistert tegen haar dochter: “I heard Staphorst must be very nice”. 

Sterkte. 

Richard Kemper