Ik doe echt mijn best om het eens een weekje ergens anders over te hebben, maar het lukt gewoon niet! Corona is overal en leidt tot massale, onverklaarbare uitvalsverschijnselen. Van ons gezond verstand bijvoorbeeld. Hoe kan het dat vier miljoen Nederlanders ademloos op de bank wegzinken voor een TV show waarin liedjes worden gezongen door BN-ers in hysterische kostuums? Naar een van ’s lands beste zangers Jan Dulles wordt beter geluisterd als ie in een Neptunes Disneypak een cover zingt terwijl Carlo Boshart en Gerard Joling erdoorheen schreeuwen dan dat ie als zichzelf een mooi liedje brengt.
Briljante Noortje Herlaar die in alle puurheid live ‘Laat me’ zingt met het Holland Symfonia orkest wordt weggezapt voor dezelfde Noortje, maar dan weggepropt in een vossenpak terwijl ze op tape een liedje playbackt. Carlo kijkt ontroerd en ik denk: Hallo!?!? Je luistert naar een bandje en kijkt naar een pop! Ik kan niet anders concluderen dan dat uit Azië niet alleen dat stomme virus is ingevlogen, maar tegelijk een hele bizarre voorliefde voor ridicule televisieformats. Volgens mij zitten we in ieder geval op een behoorlijke groepsimmuniteit want zoveel apathie en wansmaak kan maar door een ding komen; Corona. Ja, ik realiseer me; daar gaat mijn deelname aan de volgende reeks, maar ik kan er even niks anders van maken.
Het andere Corona dieptepunt van afgelopen week was de huilbui van de supermarkten omdat Rutte zei dat mensen zich daar nog niet altijd even goed aan de regels houden. De supermarkten waren meteen op hun Bifi’s getrapt. Ze doen zo hun best en nu is de meester toch boos, dat is toch niet eerlijk! Serieus?! Dit persoonlijk nemen is hetzelfde als een wegenbouwer die boos wordt op de minister als die zegt dat er mensen te hard rijden. Of een hotelketen die zich aangesproken voelt als de kerk buitenechtelijke seks veroordeelt. Ach, we zitten gewoon allemaal een beetje aan onze taks en dan gaan we rare dingen roepen.
Zoals de boeren. Die leken van de week wel beledigd dat ze al een paar maanden mediaconcurrentie hebben van corona en haalden hun trekkers onder het stikstof vandaan voor de zoveelste polonaise naar Den Haag. Mag ik voorzichtig concluderen dat er sprake is van een zekere boerenstikstofprotestinflatie? In gewone taal: het gaat even niet over jullie! Kon ze niks schelen, ze hadden een brief voor de Koning en die gingen ze brengen. Nog mazzel dat ie thuis was, zo vaak komt dat niet voor. Maar zijn laatste uitje is niet zo goed bevallen en sindsdien zit ie doodstil op de bank. Over uitvalsverschijnselen gesproken. Gelukkig voor hem is er wat leuks op TV, iets met liedjes en kostuums.
Het virus met alle rare bijwerkingen is mij gelukkig nog bespaard gebleven. Alhoewel… ik betrapte mezelf van de week wel op iets heel geks. Ik vond dat Thierry Baudet iets zinnigs zei. Ja, ik schrok er zelf ook van. Hij wil de maximum snelheid van 100 kilometer per uur afschaffen omdat uit onderzoek blijkt dat die beperking per hectare een stikstofbesparing van omgerekend minder dan één hondedrol per jaar oplevert. Ik had niet gedacht dat ik het ooit zo opschrijven: ik ben het met Thierry eens! Gooi open die wegen, laat ons lekker knallen! Een probleem: waarnaartoe? Er is niks, er mag niks. Nou ja, naar huis dan maar, lekker de Masked Singer kijken!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★