Columns

In de documentaire over Louis van Gaal zegt de meester ergens “Twijfel is niets voor mij”. Ik ben stikjaloers. Twijfel is namelijk ook niks voor mij, maar daar denkt de twijfel heel anders over. Ik twijfel over alles. Zet mij voor een supermarktschap met shampoos en kom me na twee dagen maar halen. Grote kans dat ik nog net zo apathisch voor het antiroos-vak sta als je me achterliet. En dat terwijl ik inmiddels zo kalend ben dat als ik thuis ‘shampoo’ op het boodschappenlijstje zet, iemand er steevast onder schrijft “Vind je dat zelf ook niet een beetje zonde van het geld?” - Smiley. Vinden ze hier hilarisch. Jaja, rot maar op met je smiley. 

Als ik voorstel om ‘even’ een filmpje te kijken op Netlfix zie ik mijn vrouw al wegzakken in een depressie. Ze heeft gelijk. Het begint meestal leuk, maar dan… kiezen. Gelukkig zijn er trailers, maar ze laten altijd net dat grappige stukje zien dat totaal niet representatief is voor de film. Een beetje zoals het verkiezingsprogramma van D66. Dus denk je na 3 minuten al, dit wordt niks, maar je houdt je mond. De vorige keer zijn jullie zo immers zeven keer halverwege aan een nieuwe film begonnen en uiteindelijk twee-en-een-half uur later met ruzie gaan slapen. Dat gebeurt je geen tweede keer. Wel dus. 

Als wij gaan uit eten, stuurt mijn vrouw me een uur vooruit alvast naar het restaurant om de menukaart te bestuderen, dan kunnen we in elk geval tegelijkertijd bestellen. Enfin, u heeft een beeld. Natuurlijk heb ik mezelf getroost met scheurkalender-onzin als ‘Twijfel is het begin van alle wijsheid’ maar aan Aristoteles heeft mijn gezin weinig boodschap als ik weer eens met zeventien vakantie-opties aan kom zetten om uiteindelijk zo lang te twijfelen dat we voor alles te laat zijn en wéér naar dezelfde glamping in Frankrijk tuffen. Vermoeiend, al die twijfel. 

Aan jezelf twijfelen al helemaal. Afgelopen week had ik weer zo’n confronterend moment toen Nederland unaniem over de nieuwe Jumbo-reclame viel waarin bouwvakkers een polonaise over de bouwplaats lopen. Ik moest echt twaalf afslagen nemen voordat ik snapte dat dit misschien niet he-le-maal gepast zou kunnen zijn. Wat zegt dat over mij? Ben ik oppervlakkig? Gevoelloos? En toen ik de link naar de omgekomen bouwvakkers in Qatar zag, zei Jumbo hiermee dan dat ze het goedkeurden? Hebben wij in Nederland opeens geen bouwvakkers meer die van voetbal houden? Moet Gerard Joling er dan ook niet uit? Homo’s kunnen daar ook op straffen rekenen die verder gaan dan billenkoek. Dat zou Gerard misschien nog net trekken. Kan dit grapje eigenlijk wel? Aan alle kanten twijfel ik opeens aan mijn maatschappelijke radar. 

Ben ik bijvoorbeeld de enige die het verbale protest van het klimaatschatje in het Concertgebouw nou ook weer niet zó mentsonterend vond dat ie half gelyncht moest worden? Ik vond het wel toepasselijk, een klimaatprotest tijdens het reqiuem van Verdi. Viel nog mee dat het niet tijdens Vivaldi’s vier seizoenen was. En dan inbreken na de zomer, want als dit zo doorgaat doen die andere seizoenen er überhaupt niet meer toe. Mag je dit nog denken? Mag je nog een paar seconden twijfelen aan wat je zelf vindt als iedereen al zeker weet hoe het zit? Het zal de tijd zijn. Ik hou me maar vast aan die andere grote meester, Simon Carmiggelt: “In de herfst krijgt de twijfel altijd gelijk”. 

Richard Kemper