In Nederland hebben wij
de gewoonte minimaal één iemand per week te roasten. Denk aan de knapste zanger
van Nederland Xander de Buisonjé tot ie nog iets bekende voordat ie ging
trouwen. Hij wist meteen wat de uitspraken “in het huwelijksbootje stappen” en “roeien
met de riemen die je hebt” met elkaar te maken hebben. Het was dan ook niet zo
slim van Xander. Om het te vertellen. Denk aan Jack Spijkerman, de
spreekstalmeester van ’s lands leukste cabaretiers, tot hij als eerste VARA
corryfee in zee ging met John de Mol. Toen nog een doodzonde, inmiddels ben je
gek als je genoegen neemt met een schamel Minister-salaris. Denk aan Keith
Bakker, de verslavingsgoeroe die succes had met indringende tv-programma’s over
ontspoorde jongeren, tot die zelf bleek te ontsporen. Denk aan Onno Hoes, de
gedoodverfde nieuwe leider van de VVD tot hij erachter kwam dat privéberichten niet
bestaan. Denk aan Dirk Scheringa tot de val, Ben Saunders tot de klap, Dave
Roelvink tot het bubbelbad, Frank Masmeijer tot de haven, Emile Ratelband tot
het opgenomen gesprek, Ferry Doedens tot de coke, Patricia Paay tot de
vriendjes, Frits Wester tot de drank en Kaj van der Ree tot zijn chats.
Ik schaam me altijd als ik zie hoe fanatiek en massaal Nederland op iemand die toch al op de grond ligt begint te hakken als haaien die bloed ruiken. We lachen de gevallenen keihard uit en scheppen er enorm veel genoegen in dat iemand ongenadig hard op zijn bek gaat. Alsof wij zelf nooit een biertje teveel drinken of ondeugende appjes hebben ontvangen. Ik vind Nederland op zulke momenten op zijn smalst en nogal schijnheilig. Helemaal als iedereen elkaar na begint te praten en inschopt op iemand die feitelijk niet eens iets mis deed. Deze week was psychiater Bram Bakker aan de beurt. Voor ik daar opmerkingen over krijg, ik ken de man persoonlijk, maar dat betekent niet dat ik geen mening mag hebben over de manier waarop hij deze week werd geroast. En nee, ik ben geen onderzoeksjournalist maar ik volgde het interview bij Jinek en snapte de ophef niet.
Bakker is iniatiefnemer van het Depressiegala, richtte daarvoor een stichting op die subsidie kreeg, wilde daar fondsen mee werven door middel van een TV-programma, maar niemand gaf iets waardoor de stichting niet zijn hele agenda kon uitvoeren. Bakker erkende dat, nam contact op met het ministerie om dit uit te leggen en stortte subsidie terug waar dat kon. Niemand verrijkte zich persoonlijk, niemand deed een graai uit een kas, er waren geen persoonlijke belangen. Toch ontploft Twitter van de haatuitingen over deze “graaier, fraudeur, smeerlap” en moet ie “worden afgeslacht”. En dit is de milde samenvatting. Sorry, maar waar gaat dit over? Bakker is een controversiële figuur. Hij roept soms veel reactie op als ie ergens iets over zegt waar anderen het niet mee eens zijn. Dat kan en dat mag. Dat is persoonlijk. Maar is er nog iemand die probeert iemand op basis van feiten te beoordelen of kan je gewoon blind maaien als iemand’s kop je niet aanstaat? Jack Spijkerman, Xander Buisonjé en Onno Hoes zijn inmiddels alweer ruimschoots gerehabiliteerd. Frits Wester, Patricia Paay, Ferry Doedens en Dave Roelvink bijna. Ik hoop dat Nederland net zo toeschietelijk is voor iemand die volgens mij gewoon met de beste bedoelingen iets goeds wilde doen voor mensen met een depressie. En als je alleen al op Twitter kijkt, zijn dat er in Nederland heel wat. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★