Ik weet niet wie de term ‘tegenmacht’ bedacht heeft maar ze zijn er hier thuis gek op. Als ik een avondje later thuis kom zonder mijn vrouw daarover vooraf, volledig en tijdig te informeren vraagt ze om een feitenrelaas en als ik haar probeer te sensibiliseren verandert ze in een activistische woordvoerder. En toen ik afgelopen week verbaasd reageerde toen ik onder het dekbed van mijn 15-jarige puber niet alleen zijn- maar ook de voeten van zijn vriendinnetje zag steken, riep hij onmiddellijk dat er niks vreemds of onoorbaars was gebeurd.
Tijdens het eten bracht ie ter sprake dat hij de bestuurscultuur van zijn ouders ernstig achterhaald vond. Hij hekelde de gewoonte van onderling overleg tussen de ouderlijke coalitie zonder informatieplicht aan hem op zijn kamer. Het waren ronduit maffiapraktijken! Neem nou zijn zakgeldaffaire. We wisten toch allang dat hij achterliep? Maar in plaats van dat geld gewoon over te maken, verloren we ons in achterkamertjesoverleg over wie, wanneer, wat zou betalen. Hoe hij dit wist? Een uitgelekt appje van mij aan zijn moeder over hem dat per ongeluk naar het groepje ‘Gezin’ werd gestuurd: “Pfff…… we hebben echt een zeikerig Omtzigtje in huis!” waren de woorden waar hij over struikelde. Hij voelde zich als zakgeldslachtoffer ernstig gedupeerd. Ondanks alle mooie woorden, stond er nog altijd geen 30 euro op zijn rekening. En zoals het nu ging zag het er niet naar uit dat dit nog voor 1 mei zou gebeuren.
Ik kon niet anders dan bakzeil halen. Ik zei dat ik niet trots was op mijn woorden als ik het appje zo teruglas. En ik legde uit dat ik alleen maar even stoom wilde afblazen. Tja, dat ziet er nu eenmaal niet mooi uit. Ik stelde voor om onze relatie te veranderen. Waarbij er een ander evenwicht zou moeten komen tussen de beleidsbepalende macht van ons als ouders en zijn kritische houding vanaf zijn kamer. Hij stelde dat ik daar rijkelijk laat mee kwam en vroeg zich ernstig af of ik nog wel de geschikte persoon was om deze cultuurverandering geloofwaardig te begeleiden. Zijn moeder mocht onlangs dan nog wel met overgrote overgave opnieuw voor mij hebben gekozen, dit was al het zoveelste incident in korte tijd. Moest ik mezelf niet eens afvragen of ik ruimte moest maken voor nieuw leiderschap in ons gezin? Ik herinnerde hem eraan dat wij als ouders weliswaar nog steeds in ons ivoren torentje zaten maar feitelijk alleen nog in de-missionaris houding. Vraag maar aan zijn moeder. Hij kon er niet om lachen. Zijn moeder ook niet trouwens.
Daar zaten we dan. Alles was gezegd. Verwijten, excuses, goede voornemens. Stilte. Tot zijn moeder vroeg of het geen tijd was voor vakantieplannen? Dat vonden we een goed idee. Samen? Natuurlijk! Elk gezin heeft weleens wat. Italië, wanneer mag dat weer?
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★