“Een PVV-er die zich bekeert tot de Islam!? Houdt dan niemand zich meer aan z'n principes!?” briest Jesse. Ik rij met de Groen Links leider mee in z’n nieuwe Hummer. “Niet verder vertellen hoor”. Zelf vind ie het gewoon kunnen zo’n dagje klimaatspijbelen maar “je weet hoe kiezers zijn”. We carpoolen naar een roast. Niet van Robert Jensen ofzo maar van een echt varken. De Partij van de Dieren geeft namelijk een Mega-vega-spijbel-feest in Den Haag. De radio staat aan. Ik hoor dat Marijke Helwegen dit keer iets úit haar lichaam heeft laten halen in plaats van het er in te stoppen. Jesse grapt dat ie trots is op de plasticprinses “…klein chemisch afval moet je scheiden.”
Ik hoor ook dat het aantal kinderen dat door hun ouders in het buitenland wordt achtergelaten schrikbarend is gestegen. Ik zie ze voor me: aan een touw. En ik maar denken dat ik soms te streng ben voor m’n dochters… Dan zegt Jesse: “Stel je koopt een peperdure rashond om shows mee te lopen, maar die hond wordt op weg naar jou doodgereden. Moet je ‘m dan nog betalen?” Ik neem aan dat ie verwijst naar de 17 miljoen die Nantes alsnog voor Sala wil, maar ik doe of m’n neus bloed. Ik heb niets met voetbal. “Hangt er van af of je die hond al betast hebt.” zeg ik… Sinds ik heb gelezen dat er mannen zijn die teefjes bepotelen “om ze rustig te krijgen voor een show” kan ik alleen nog maar aan de vrouwen van die manen denken. Hoe ze toekijken hoe de liefde die ie ooit voor haar had nu naar die slet van Labradoodle gaat. Kijk ‘m pronken met haar aan z’n arm!? Ooit liep zij daar. Ok, misschien had het niet geholpen dat ze hem lang geleden tijdens een friemelsessie had toegebeten “Stop maar, dit wordt toch niks.” Maar dat was z’n eigen schuld. Sinds ie de cyclus van voorspel tot na-knuffelen onder de 2,5 minuut had weten te krijgen was er gewoon geen (honden)drol meer aan. Maar om nu hondenshow na hondenshow te zien hoe haar man vol toewijding z’n hond in katzwijm zat te vingeren was wel erg pijnlijk. “Hij kan het dus wél…” Ze fantaseert dagelijks over het lozen van die bitch. Aan een touw in het bos... De wereld is gek geworden. “Station Den Haag Centraal” schalt het ineens door de Hummer. Ik schrik wakker in de trein. Om me heen staan alleen maar middelbare schoolleerlingen met protestborden. Helden. Ik ga maar eens een flink stuk met ze meelopen vandaag. Ik heb namelijk ineens een ontzettende behoefte aan een dosis gezond verstand.
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★