Heeft u hem gezien, de Roast van Johnny de Mol? Voor die paar lezers die het niet hebben meegekregen: de tv-zender Comedy Central organiseert sinds een paar jaar een afzeikshow waarin een Bekende Nederlander door andere Bekende Nederlanders zo hard en gemeen mogelijk worden aangepakt. Naast halloween is hiermee een nieuw toonbeeld van Amerikaanse naastenliefde ons Koninkrijkje binnengewandeld. Eerlijk is eerlijk, de Roast levert (naast heel wat bedenkelijke) ook hele goede grappen op met als absolute roastkoning Peter Pannekoek.
Het is een wonderlijk fenomeen dat roasten. Een half miljoen mensen rollen van de bank van het lachen omdat er dingen gezegd worden die je niet hoort te zeggen. “Johnny, terwijl jij vluchtelingen probeert te redden, verzuipen anderen in de wurgcontracten van je vader” was de mildste. Iedereen giert, Johnny de Mol zelf nog het hardst. Ook de andere BN-ers gillen om grappen over zichzelf. Zo vindt Patty Brard de vergelijking dat ze op een ruïne lijkt die alleen nog gered kan worden door Giro 555 hilarisch. Wat is dat toch, lachen om dingen die je normaal niet zegt? Lachen we van plaatsvervangende schaamte? Of is het een bevrijding? Omdat eindelijk iemand datgene uitspreekt wat we allemaal denken? Je zou zeggen dat we in Nederland niet meer zoveel last hebben van schaamtegevoelens. Check ‘voor de grap’ eens de reacties op de open brief van de VVD. Sorry, Mark Rutte. De diarree op internet was eindeloos: “Graaier, smeerlap, leugenaar met je kutvaasje”. Terwijl er in die brief eigenlijk niks stond waar ieder weldenkend mens het mee oneens kan zijn. Daarom stond er ook niet zoveel in trouwens, maar dat terzijde. Ja, de ‘roast’ maakt op alle fronten een stevige opmars. Hoe kunnen we iemand zo hard mogelijk onderuit halen en te kakken zetten? Velen verwarren daarbij de voorwaarde dat het bij een roast grappig moet zijn met ‘dom’ trouwens. Volgens Geert Wilders is Rutte bijvoorbeeld een narcist omdat er 16 keer “Ik” in de brief staat. Ehhh… zou hij ook tegen zijn vrouw schreeuwen “Narcist!” als ze zegt “Ik hou van je”? Enfin, wat de aanleiding ook is, blijkbaar zit er heel wat opgekropte irritatie en frustratie in ons en werkt het bevrijdend om die eruit te gooien. Ik pleit daarom voor een Nationale Roastdag. Genoeg nutteloze feestdagen waar we vanaf kunnen. Wat dacht je van Nationale Zonnebank Dag op 27 augustus. Hoezo, 27 augustus? Dan schijnt de zon! Over roasten gesproken. Goed, één dag dus waarop we allemaal straffeloos al onze sluimerende rotzooi, onze scheldkannonades, onze ongefundeerde oordelen en diepgwortelde haat op niks af eruit mogen knallen. Omdat het blijkbaar oplucht. En omdat je, als je het leuk doet, er ook nog om kan lachen. Dat relativeert de boel een beetje. Kunnen we de rest van het jaar wat minder roasten en meer toosten. Met een biertje bijvoorbeeld. In een vaasje uiteraard.
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★