Columns

Het was stralend weer toen ik jaren geleden op een avond wat liep te slenteren in Spaarndam. Hier moest toch ergens die ene ex-collega wonen? Ik was niet zo lang daarvoor gestopt ­in de reclame en hij zou het vast leuk vinden om elkaar even tegen te komen. Ik liep langs pitoreske huizen, keek overal onbeschaamd naar binnen en verdomd, daar stond ie!

Hij leunde tegen z’n eettafel en tuurde voorovergebogen wat in een krant. Ik belde hem meteen op z’n mobiel en was klaar om “Kijk eens naar buiten!” te roepen. Ik hoorde zijn mobieltje overgaan en zag hem ernaar zoeken onder de krant. Hij pakte hem en ik haalde vast adem, dit werd leuk! Hij keek naar zijn beeldschermpje, sloot z’n ogen en slaakte een onverdragelijk lange, diepe zucht. In slow motion zag ik hoe hij me wegdrukte en z’n telefoontje weer geïrriteerd aan de kant gooide. Dit was een duidelijk geval “Hier heb ik totaal geen zin in”. Ik weet niet hoe lang ik daar stupéfait voor dat raam heb gestaan, maar toen iemand aan me vroeg of ik nog wist waar ik woonde ben ik maar weg gegaan. 

Hoe pijnlijk ook, ik vond het toch ook wel een soort van louterend. Zo ziet het verschil van hoe mensen tegen je doen en hoe ze je echt vinden er dus uit. Een les voor het leven. Het is maar goed dat we niet de hele tijd bij elkaar naar binnen kunnen kijken, dat zou ondragelijk zijn. Nu kunnen we nog enigszins proberen onszelf te zijn, zonder de hele tijd na te hoeven denken wat iemand anders daar weer van vindt. Ik moest er van de week aan denken toen het onderzoek over de dalende populariteit van de Koninklijke familie werd gepubliceerd, uitgerekend op de dag dat ze Limburg bezochten. De provincie waarvan elke nieuwszender er met zichtbaar plezier ook nog eens bij vertelde dat het Koningshuis hier nog wel het minst populair was. 

Ik ben echt geen oranje ‘die hard’, integendeel, maar ik vond het toch lullig voor ze. Dit is toch hetzelfde als opgedirkt naar een feestje moeten terwijl je vrouw onderweg in de auto vertelt dat de gastheer en –vrouw eigenlijk een teringhekel aan je hebben. Maar of je wel een een beetje enthousiast wil doen daar! Wie bedenkt dat je zo’n onderzoek publiceert op Koningsdag zelf? Dat is toch gewoon pesten? Echt, ik vind dat Willem een hoop stomme dingen heeft gedaan en ik geloof geen snars van zijn excuses na Griekenland maar ik snap dat ie op dit soort momenten denkt, “Dikke midelvinger voor jullie allemaal, ik ben weg”. 

Nog geen 10% van Nederland koos hem tot favoriet van de familie en minder dan de helft van Nederland heeft nog vertrouwen in hem. Dan heb je er toch ook gewoon geen zin meer in. Hij moet zich altìjd voelen als een ex collega die bij ons naar binnen kijkt en ziet hoe we hem vermoeid wegdrukken. Willem, als je gaat jongen, ik snap het. En als ze je niet laten gaan, rij dan gewoon even langs de Rivièra Maison, koop de grootste geurkaars die er is en… enfin voor je het weet ben je gecancelled. En in veel gevallen lucht dat enorm op.  

Richard Kemper