Mijn jongste zoon kwam naar beneden en vroeg aan zijn moeder “Goedemorgen sperma-emmer, hebben we nog wat lekkers in de koelkast?” Ik heb natuurlijk meteen ingegrepen. “Hé, hé, dat soort ordinaire woorden gebruiken we hier niet! Het is ìjskast!” Is ie nou helemaal gek geworden? Ik heb hem meteen nog maar eens heel duidelijk gemaakt dat wij hier thuis niet meedoen aan die vrouwonvriendelijke onzin en dat elke vorm van seksisme hier ab-so-luut niet getolereerd wordt. “Mannen of hoeren, alle mensen zijn gelijk!”
Ik weet niet of het kwartje gevallen is. Volgens hem moest ik m’n feutenkop houden. Mijn vrouw is inmiddels afgetreden als moeder. In het briefje dat ze op tafel achterliet stond dat ze niet langer “de verantwoordelijkheid wilde nemen voor het gedrag van sommige gezinsleden en het haar speet dat de beoogde cultuuromslag thuis zo moeizaam ging.” Nou, dat wordt een fijne vakantie. Ach, we weten allemaal hoe het verder gaat. Iedereen doet een paar dagen alsof ie heel erg van slag is en uiteindelijk gaan we vlak voor vertrek gewoon even lekker ‘zooien’ en krijg ik als huisoudste iedereen met een paar welgemikte kopschoppen weer in het gareel. Zo doen wij dat.
En met een commissie natuurlijk. Want als het corps een voorbereiding is op het echte leven in vooraanstaande posities kan je niet vroeg genoeg beginnen met een commissie. Het is de snelste manier om ergens niets aan te doen zonder dat je dat toe hoeft te geven. Vraag maar aan Jeugdzorg, slachtoffers van de Toeslagenaffaire of Dutchbat.
Over kopsschoppen gesproken, we gaan naar Chersonissos! Pure voorlichting natuurlijk. Nu de corpora met vakantie zijn zochten we een andere plek om te laten zien hoe iets wat zichzelf ooit zag als een van de oudste beschavingen van Europa zomaar kan afglijden naar een ordinaire molshoop waar primaire driften ongebreideld de vrije loop krijgen. Daar hoef je geen das voor te dragen (‘stropdas’ zeggen we hier niet) of ‘Politesse!’ voor te roepen. Dat betekende ooit overigens ‘hoffelijkheid’ maar tegenwoordig betekent het “Bek dicht, er wordt beledigd”. Nee, dat afglijden kan je net zo goed in Cherso zien aan de hand van opgeschoren kaspels boven heuptasjes van cokebezorgers en tattoo’s van chinese tekens die zoveel betekenen als “Ik heb trek in een frikadel”.
Een voordeel, er zijn geen boeren. Althans, we noemen ze wel zo omdat ze nooit ‘lid’ zijn geweest, maar de echte boeren zijn hier nog veel te druk. Het schijnt dat na jarenlange daling het beroep ‘boer’ eindelijk weer aan populariteit wint onder scholieren. Niemand wist meer precies wat een boer eigenlijk deed maar met name onder kinderen van de harde kern van Ajax en ADO Den Haag spreken functieomschrijvingen als het in brand steken van autobanden, vernielingen in de publieke ruimte aanbrengen en mensen bedreigen enorm aan. Zo zie je maar, met de juiste voorlichting kom je een heel eind. Tot slot nog een ding dat me al tijden dwars zit en ik nog even kwijt wil voordat ik u vier weken aan uw lot overlaat. Heren, zullen we stoppen met dat modebeeld waarbij we onze broekspijpen zo ver oprollen dat we allemaal hoog water hebben? Na afgelopen week is eens temeer duidelijk dat we dat echt niet nodig hebben om onszelf volslagen belachelijk te maken. Enfin, hou uw hoofd koel en uw hart warm, fijne vakantie!
Richard Kemper
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★