Columns

Mijn jongste zoon kwam naar beneden en vroeg aan zijn moeder “Goedemorgen sperma-emmer, hebben we nog wat lekkers in de koelkast?” Ik heb natuurlijk meteen ingegrepen. “Hé, hé, dat soort ordinaire woorden gebruiken we hier niet! Het is ìjskast!” Is ie nou helemaal gek geworden? Ik heb hem meteen nog maar eens heel duidelijk gemaakt dat wij hier thuis niet meedoen aan die vrouwonvriendelijke onzin en dat elke vorm van seksisme hier ab-so-luut niet getolereerd wordt. “Mannen of hoeren, alle mensen zijn gelijk!” 

Ik weet niet of het kwartje gevallen is. Volgens hem moest ik m’n feutenkop houden. Mijn vrouw is inmiddels afgetreden als moeder. In het briefje dat ze op tafel achterliet stond dat ze niet langer “de verantwoordelijkheid wilde nemen voor het gedrag van sommige gezinsleden en het haar speet dat de beoogde cultuuromslag thuis zo moeizaam ging.” Nou, dat wordt een fijne vakantie. Ach, we weten allemaal hoe het verder gaat. Iedereen doet een paar dagen alsof ie heel erg van slag is en uiteindelijk gaan we vlak voor vertrek gewoon even lekker ‘zooien’ en krijg ik als huisoudste iedereen met een paar welgemikte kopschoppen weer in het gareel.  Zo doen wij dat. 

En met een commissie natuurlijk. Want als het corps een voorbereiding is op het echte leven in vooraanstaande posities kan je niet vroeg genoeg beginnen met een commissie. Het is de snelste manier om ergens niets aan te doen zonder dat je dat toe hoeft te geven. Vraag maar aan Jeugdzorg, slachtoffers van de Toeslagenaffaire of Dutchbat. 

Over kopsschoppen gesproken, we gaan naar Chersonissos! Pure voorlichting natuurlijk. Nu de corpora met vakantie zijn zochten we een andere plek om te laten zien hoe iets wat zichzelf ooit zag als een van de oudste beschavingen van Europa zomaar kan afglijden naar een ordinaire molshoop waar primaire driften ongebreideld de vrije loop krijgen. Daar hoef je geen das voor te dragen (‘stropdas’ zeggen we hier niet) of ‘Politesse!’ voor te roepen. Dat betekende ooit overigens ‘hoffelijkheid’ maar tegenwoordig betekent het “Bek dicht, er wordt beledigd”. Nee, dat afglijden kan je net zo goed in Cherso zien aan de hand van opgeschoren kaspels boven heuptasjes van cokebezorgers en tattoo’s van chinese tekens die zoveel betekenen als “Ik heb trek in een frikadel”. 

Een voordeel, er zijn geen boeren. Althans, we noemen ze wel zo omdat ze nooit ‘lid’ zijn geweest, maar de echte boeren zijn hier nog veel te druk. Het schijnt dat na jarenlange daling het beroep ‘boer’ eindelijk weer aan populariteit wint onder scholieren. Niemand wist meer precies wat een boer eigenlijk deed maar met name onder kinderen van de harde kern van Ajax en ADO Den Haag spreken functieomschrijvingen als het in brand steken van autobanden, vernielingen in de publieke ruimte aanbrengen en mensen bedreigen enorm aan. Zo zie je maar, met de juiste voorlichting kom je een heel eind. Tot slot nog een ding dat me al tijden dwars zit en ik nog even kwijt wil voordat ik u vier weken aan uw lot overlaat. Heren, zullen we stoppen met dat modebeeld waarbij we onze broekspijpen zo ver oprollen dat we allemaal hoog water hebben? Na afgelopen week is eens temeer duidelijk dat we dat echt niet nodig hebben om onszelf volslagen belachelijk te maken. Enfin, hou uw hoofd koel en uw hart warm, fijne vakantie!

Richard Kemper