Columns

En, bent u er al uit? Mogen ze u plukken? Mij wel hoor. Ik zou zeggen, pak alles waar je nog wat mee kan. Grabbelen maar, altijd prijs! Ik zou me niet gebruiken voor een nieuwe haartransplantatie bij een vroegkalende twintiger of het inbrengen van een sixpack bij een kandidaat van het tv programma ‘Lelijke eendjes’, maar uit mijn onderkin kan je toch nog altijd een paar leuke borstprotheses boetseren. Mag je zo hebben.

Mijn hart is ook een absolute aanrader. Dat is de afgelopen 47 jaar al zo vaak gebroken en weer gelijmd dat ie inmiddels wel bewezen heeft dat ie tegen een stootje kan. En groot voordeel, net een grote beurt gehad, dus hij kan weer een tijdje mee. Eigenlijk mag je me (als het zover is) dus helemaal leeggraaien, uiteraard onder de noemer “Op = Op”! Je bent ex-reclameman of niet. Zolang je me maar niet gebruikt voor die tentoonstelling met die gestripte lichamen; BodyWorlds. Moet je je voorstellen, denk je een nobele bijdrage aan de mensheid te leveren, zit je opeens in een ludieke houding opgezet in je letterlijke spiernakie te pokeren met een paar andere doodsaaie luitjes voor het oog van duizenden chinese toeristen. Maar voor de rest, prima! 

Eerlijk gezegd snap ik de hele ophef van afgelopen week in de Eerste Kamer voor geen meter. In mijn hele vrienden-, kennissen- én familiekring heb ik niet één iemand kunnen vinden die tegen het voorstel van Pia Dijkstra is om automatisch donor te worden, maar in de Eerste Kamer weten ze het toch nog spannend te maken. Is dit een ‘alles-voor-de-kijkcijfers-actie’ of moeten we werkelijk geloven dat deze over het algemeen redelijk verstandige senatoren twijfelen over het aannemen van deze wet? De feiten lijken zo simpel, zeker als je je voorstelt dat jouw kind, broer of ouder één van de 1115 wachtenden op een orgaan is. Of gewoon jijzelf. Komt dat orgaan er niet dan ga je dood. Vorig jaar hebben 244 mensen na hun dood één of meerdere organen afgegeven, minder dan de helft van de 558 donoren die bij leven iets konden missen. Bij elkaar nog altijd veel te weinig en zo overlijden er per jaar ca. 150 mensen omdat er geen organen zijn. Althans, ze zijn er wel, maar we mogen ze niet ‘plukken’ omdat de mensen die overleden zijn andere dingen aan hun hoofd hadden dan het invullen van een donorformulier. Ze moesten naar yoga, het nieuwe seizoen van Homeland kwam uit op Netflix of ze hadden zich net gestort in een urenlange ruzie over de zomervakantie. Allemaal zaken van levensbelang, maar die ene zaak die het écht is kwam er niet van. Als we dit toch allemaal weten, dan is deze wet toch een ‘no brainer’? 

Bezwaren van ouderen die er angstig van worden lossen we op door de wet alleen te laten gelden voor iedereen onder de 70 jaar. Bovendien, wat moeten we nog met al die oude spullen? Nabestaanden die moeilijk doen, idem dito: zonder discussie de overledene schrappen van de lijst. Dan blijven er nog altijd genoeg donoren over voor die 150 mensen die nu jaarlijks onnodig sterven. Hebben we nog één weerbarstige groep niet gehad, de streng gelovigen. Tegen al hun bezwaren heb ik maar één ding te zeggen. Jullie krijgen eindelijk gelijk; er is leven na de dood! In het lichaam van een ander…  Da’s toch mooi?

Tot in het theater!

Richard Kemper