Ik ben aan het skiën. En aangezien ik jonge kinderen heb doe ik dat noodgedwongen tegelijk met de rest van skiënd Nederland. 1100 kilometer gereden om een weekje te ontsnappen aan alle dag, blijkt alle dag precies hetzelfde idee te hebben gehad. We zijn overal! Het is een prachtig palet van opgedirkte kaktrutten in overpriced ski-outfits en boertige bierbuiken in bretels tot ANWB ledenkortingpakken en fluorescerende jaren ‘80 drama’s waar Karl Lagerfeld spontaan van naar de pil van Drion zou hebben gegrepen. Jaja, waar een klein land groot(esk) in kan zijn. Klein ander Neder-nadeel: rondom de skilessen wemelt het daardoor van een variant op de Curlingouders...
(Mocht u tot dat ieniemienie groepje behoren dat die aflevering van De Luizenmoeder niet heeft gezien, dat zijn ouders die met hun ‘bezempjes’ alle obstakels op het pad van hun kind proberen weg te vegen). Maar deze piste-mutatie is enger. Ze gaan over lijken om zichzelf en hun kinderen op tijd in een lift naar de les te krijgen en pletten daarbij rücksichtslos andermans peuters. Het is ieder voor zich en pech voor ons allen! En zodra zíj zitten gaat de beugel van de lift naar beneden. Punt. Maakt niet uit wiens arm, been of stok er nog tussen zit. Als hun pisteprins(es)jes moeten voorskiën om het niveau te bepalen staan ze bloedfanatiek “hop, hop, hop” te schreeuwen en eenmaal ingedeeld is er dagelijks nogal dwingend ‘overleg’ of hun blaagje toch niet echt een klasje hoger moet. “Zoooo demotiverend dat Bente steeds moet wachten op de rest.” Ook wordt er constant bediscussieerd of het kind nou wel (vinden de ouders) of niet (vindt de juf) aan een zwarte piste toe is. Er woedt hier minstens zo’n felle zwarte piste discussie!!! Ik stond er bij toen een of andere Gooise gans de arme puber-leraar van haar 6 jarige snotgoot bullyde omdat haar was beloofd “…dat er élke dag lunchfrietjes zouden zijn en nu was er ineens rijst!?” Ja, dat at haar Job-Julius dus niet, en nu was zij gebeld dat ie huilde. Die bontmuts had dat joch natuurlijk niet voor niets hele dagen ‘op les’ gedaan zodat ze zelf tenminste een beetje fatsoenlijk de tijd had om te lunchen. Skiles, kinderopvang, potétoes, potátoes. En over de uitslag van het ‘iedereen krijgt toch wel een medaille’ wedstrijdje wordt ook volop gezeken: “Vorig jaar was ie 1e en nu 4e!? Is die apparatuur wel geijkt?” Curlingouders verbleken bij dit slag. Regelrechte Piste bully’s zijn het! Wie de skischoen past trekke hem aan.
Remco Veldhuis
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★