Oef, dat was nog even spannend afgelopen woensdag hè? Zouden Marc en Hugo de pauzeknop op de valreep toch nog indrukken? Nee, we mochten los! Ik was einde dag kapot van alles wat opeens mocht. Eerst om 06.00 uur bier drinken op een terras, daarna naar de sportschool met negenentwintig andere gekken die denken dat dumbbells de enige dingen zijn die je op kan tillen, toen door naar de hoeren en aftoppen in de Efteling waar ik de rest van de dag om andere mensen heen moest hink-stap-springen om in m’n eentje op tien vierkante meter te blijven. De coronakilo’s hielpen niet. Elke keer als ik even op een bankje zat uit te puffen kwam er een ettertje een prop papier in m’n mond duwen en schreeuwde naar zijn moeder “Holle Bolle Gijs doet het niet!” Woensdagavond was ik al toe aan de volgende lockdown en hoopte dat ze alsnog op de pauzeknop zouden drukken. Even een dagje bijkomen.
Ik vind het wel een vondst die knop. Ik gebruik hem thuis altijd tijdens het Journaal. Onze zoon van vijftien heeft vaak verrassend zinnige vragen zoals “Wat moet je met vijftig miljoen? Waarom bestaat het Eurovisie Song Festival? Wat is typisch lenteweer?” Maar tegen de tijd dat mijn vrouw en ik zijn uitgediscussieerd over welk antwoord opvoedkundig het meest verantwoord is, zijn we meestal al bij Marion de Hond. Ik zet het Journaal daarom altijd even op pauze. Een vondst! We zijn zo meestal pas om 23.10 uur klaar met het 20.00 uur Journaal maar zo erg is dat niet. Wat moet je anders na eenentwintig jaar? Zat overal maar een pauzeknop op denk ik weleens. Om te beginnen op alle mensen die mij op Instagram en Facebook proberen te overtuigen dat het nemen van baden vol ijsblokjes, duiken in een Noordzee zee van negen graden of een half uur ijskoud douchen echt heerlijk is. Hou daarmee op!!! Ja, ook jij Wim Hof! We hebben niet voor niets warm water uitgevonden. Koud water vonden we niks. Terug naar de oermens? Alsjeblieft niet zeg. What’s next? Lopend op vakantie naar Saint Tropez? Tandenpoetsen is passé want kauwen op coniferenhout wordt weer helemaal the bomb? Bont mag weer en als je goesting hebt sleep je gewoon de eerste de beste vrouw mee naar je twee-onder-een-kap-grot? Waar is de pauzeknop?
Ik weet zeker dat Alexia dat ook dacht tijdens het muziekfeest voor haar moeder in Carré. Je zag haar denken: “Mag ik als-je-blieft even op m’n telefoon?” Ik zou de pauzeknop zelf vooral gebruiken voor de interrupties van Wybren van Haga. Nog even, dat is nu toch al een plaat die blijft hangen? Hij protesteert steeds driftiger tegen de coronamaatregelen, terwijl we er al bijna doorheen zijn. Als een vierjarige kleuter die maar blijft huilen omdat er een DKTP prik gezet moet worden terwijl ie alweer terug in de auto naar huis zit. Zelfs als z’n moeder ten einde raad wanhopig roept “Het is al gebeurd zeikerd!” blijft ie janken. Maar de grootste pauzeknop drukken we wat mij betreft in voor Israël en Palestina. Liefst zo hard dat ie blijft hangen. We keken het Journaal en onze zoon stelde weer honderd vragen. Z’n moeder en ik hadden voor de verandering geen discussie over de antwoorden. We snapten er allebei ook gewoon geen reet meer van. En als je het Journaal mag geloven, 99% van de mensen daar ook niet. Over een plaat die blijft hangen gesproken… Dan nog liever Wybren.
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★