Ik liep van de week op de Wallen en dacht aan u. Dit moet ik even uitleggen. Een vriend van mij gaat trouwen. 45 Jaar is ie en het is zijn eerste huwelijk. “Dan mag ie wel opschieten als ie als gezonde midlifer nog voor zijn 50-ste nog aan zijn tweede leg wil beginnen”, hoor ik u denken. Tja, het waarom van dit hele huwelijk is mij eerlijk gezegd ook een beetje ontgaan. Ze hebben al twee schatjes van kinderen, wonen samen, hebben alles keurig in gemeenschap (niet tijdens) geregeld en lijken net zo gelukkig als elk ander getrouwd stel. U weet wel, ooit begonnen met bossen bloemen en liefdesbriefjes en nu zo op hun gemak bij elkaar dat “lekker jezelf zijn” hetzelfde is als slapen in joggingbroek en kakken met de deur open.
Ik riep nog “Heb je je ooit afgevraagd of de uitspraken ‘In het huwelijksbootje stappen’ en ‘Roeien met de riemen die je hebt’, iets met elkaar te maken zouden kunnen hebben?” maar ik kreeg een glazige blik terug. Het gevaar van een vrijgezellenfeestje op onze leeftijd is dat er altijd wel iemand is die denkt dat het leuk is om samen te gaan koken of een prostaatonderzoek te doen, maar gelukkig heeft onze man leukere vrienden en deden we niks. Ja een beetje slap ouwehoeren. Op een bootje, in een kroegje, op een terras. Topdag! Ik hoopte dat iemand van ons snel aan zijn volgende huwelijk toe was. Tot de nacht.
Iemand nam een foute afslag en ineens liepen we op de Wallen. Ik weet niet wanneer u er voor het laatst was (ziet u, ik dacht aan u) maar ik werd er kotsmisselijk. Vergeet de rijen in Walibi, denk de Dolle Dwaze Dagen van De Bijenkorf en dan 20 keer erger. Voetje voor voetje schuivelden duizenden, geile kerels lachend en spugend langs eindeloze ramen waar jonge vrouwen hun lijven naar ontelbare iPhone’s draaiden. Mannen veegden met hun handen langs ramen alsof ze live aan het Tinderen waren en ik wist meteen hoe Glassex aan zijn naam kwam. Ik schaamde me voor mijn soort. Femke Halsema wil het anders en Femke heeft ontzettend gelijk. De Wallen moeten op de schop.
Het mag dan het oudste beroep ter wereld zijn en prostitutie mag net zo bij Amsterdam horen als een doorgesnoven Zuidas, een knuffelcrimineel en een soa: het klopt gewoon niet. De Wallen zijn een ziekelijke kermis en vrouwen in een etalage is gewoon niet oké. Zeker niet als je weet dat onderzoek aangeeft dat tussen de 50% en 80% van de sekswerkers daar niet vrijwillig zitten. Nederland heeft in een hoop goede dingen het voortouw genomen; het homohuwelijk, euthenasiewetgeving en rechtszaken tegen extreem rechtse politici. Bij zo’n voorbeeldfunctie hoort ook dat je weet wanneer je een beetje bent doorgeschoten. Alles kan in Amsterdam, maar dat betekent niet dat alles ook moet kunnen. Zo meteen denkt de wereld dat dit is hoe wij hier over vrouwen denken en dat in Nederland echt alles te koop is. Het laatste biertje smaakte ronduit goor. Iedereen ging naar huis en knuffelde zijn vrouw die avond extra. Nee, geen sex. Even niet.
Richard Kemper
PS. Ben benieuwd hoe lang het duurt voor ik een SGP lidmaatschap krijg aangeboden. Heren, bespaar u de moeite.
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★