Terwijl ik dit schrijf vliegt er een drone boven mijn hoofd waar het Coronalied uit de speakers schalt. Jody Bernal zingt dat ik het “Moet laten schijnen als de zon”. Hij wordt bestuurd door onze zoon van 14. Die wil ons duidelijk terugpakken. Eindelijk hadden we een effectieve manier gevonden om hem deze dagen voor 13 uur uit bed te krijgen: keihard dat Coronalied op repeat. Meestal stond ie halverwege het eerste refrein al onder de douche. En nu, bij alles wat ik doe in huis vliegt als wraak die drone dus boven mijn hoofd. Zelfs terwijl ik excell sheets zit te maken om uit te rekenen hoe lang ik nog boodschappen kan doen nu de theaters dicht zijn, gilt Ellie Lust in mijn oor dat het leven “Zo oneindig mooi is als we schijnen als de zon”. Ik heb die drone nu 6 keer gemist maar het gaat me lukken!
Ik ben natuurlijk gewoon stikjaloers. Hoezo ben ik niet gevraagd? En wat doet Addy van den Krommenacker in een Coronalied? Heeft hij een mondkapjescollectie ontworpen? Zijn er in zijn klantenkring bovengemiddeld veel slachtoffers? Ik zeg één ding: volgend seizoen bruidsjurken van Kemper! De temperatuur thuis loopt inmiddels aardig op. Mijn vrouw werkt gestaag door met ijzeren discipline. Als ik haar ’s morgens probeer te verleiden om nog een kwartiertje te blijven liggen zegt ze: “Sorry, maar ik heb een voorbeeldfunctie”. Als ik vraag voor wie omdat ze voornamelijk thuis werkt roept ze “Voor jou lampie!” Ja, ik word wel bij de les gehouden. Het is natuurlijk ook harstikke druk in deze tijden. Zo heb ik een schema hoe laat we hier in de regio voor welk ziekenhuis klappen. Ik red het telkens net. Laatst kwam er een verpleegkundige met oorkleppen op naar buiten. Ze gilde “Laat ons als-je-blieft met ruuuuuuust!” Ik zit ook in een koor dat bejaardentehuizen afgaat om onderaan de balkons smartlappen te zingen. Maar ook daar gaan steeds meer gordijnen dicht. Het schijnt dat er afgelopen weken meer ouderen zijn overleden aan uitputting dan aan Corona, omdat ze door al dat geschreeuw vanaf de parkeerplaats niet meer aan hun middagslaapje toekomen.
Verder stond ik begin van deze week halve dagen naakt voor het raam in het kader van de nationale geile berenjacht. Tot mijn vrouw ingreep en uitlegde dat het ik het verkeerd had begrepen en het ging om een nationale knuffelberenjacht. Voor kinderen! Check. De overgebleven tijd vul ik met het installeren van beeldbel-programma’s: Skype, Zoom, Houseparty, Facetime, Teams. Niet dat ik ook maar één vergadering heb. Het gaat om de vrijdagmiddagborrels! Die beginnen tegenwoordig op donderdagochtend, anders redden we het niet om voor zaterdag klaar te zijn met zuipen achter de computer in al die spontane ‘vrijmibo’-clubjes van mensen die hiervoor samen nog nooit één borrel dronken. Over een paar maanden hebben we niet alleen een hoop baby’s en scheidingen erbij, maar ook een paar honderdduizend alcoholisten. U leest het, ik heb het gewoon hartstikke druk. Als dit zo doorgaat moet ik nodig ‘opschalen’. Waar komt dat woord ineens vandaan? Wonderlijk. Als u net zo druk bent als ik, nog even doorzetten! En voor alle anderen: geniet van het zwijgen en de afzondering. Je moet maar zo denken, tot een maand geleden betaalde je zomaar een paar duizend euro voor zo’n stilteretraîte. Hou Vol!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★