Ik ben al de hele week aan het rondbellen wie er met mij woensdag om 06.00 uur ’s morgens een biertje wil drinken op een terras. Want het mag, dus het moet. Kijk maar naar al die eskimo’s die afgelopen weken zaten te vernikkelen aan een eenzaam bistrotafeltje op een desolaat terras. Tandenklapperend wachten op een portie bitterballen. Ik kan niemand vinden. Waren de terrassen altijd al om 06.00 uur open en wie zat daar dan? Edwin Evers die na 20 jaar vroeg opstaan niet meer uit zijn bioritme kwam? Mark Rutte die voordat alle kamerleden wakker worden nog snel alle doorgestuurde mailtjes moest lezen? Of gewoon Thierry Baudet? Die heeft naar het schijnt altijd wel trek in een borrel.
Neem het hem trouwens eens kwalijk! Er is elke week wel weer iemand anders die hem naait. Is het niet het hele FvD-bestuur, dan wel oud voorzitter Henk Otten of steunpilaren Theo Hiddema en Paul Cliteur. Dan zijn het weer kamerleden Annabel Nanninga, Nicki Pouw-Verweij, Eva Vlaardingerbroek en Joost Eerdmans en de vertrekkers van deze week zijn Wybren van Haga, Hans Smolders en Olaf Ephraim. Thierry is voor ambitieuze politici wat DEET is voor muggen. Hij heeft een enorme aantrekkingskracht op ze maar als ze eenmaal een tijdje in de buurt zijn geweest, weten ze niet hoe snel ze weg moeten komen. En dat is niet eerlijk. Thierry is vanaf het prille begin namelijk uiterst consequent en loyaal. Loyaal aan zijn complottheorieën, ontkenning van de klimaatverandering, aversie tegen vluchtelingen en immigratie, marginalisering van de rol van vrouwen (“vrouwen excelleren over het algemeen minder in een heleboel beroepen”), sympathie voor alt-right extremisten, walging voor alles wat uit europa komt en dedain voor systemen die deccenialang hun waarde hebben bewezen. Consequent is Thierry met zijn talent om met de gekte van een waanzinnige steeds opnieuw het nieuws te bepalen, zelfs als er niks te vertellen is. Als een dompteur die een stuk bedorven vlees in een kooi vol hongerige leeuwen smijt. Iedereen vreet het, maar is na afloop kotsmisselijk. Thierry komt er ronduit voor uit dat ophef het doel is en is daarin al jaren uiterst stabiel.
En toch lijken mensen daar elke keer weer door verrast? Deze week is het Wybren die er opeens genoeg van heeft. Dezelde Wybren die onlangs nog vol overgave plaats nam op de FvD-lijst, ruim nadat FvD-leden zelf spraken van “structureel fascistische en antisemitische uitspraken” in appgroepen van de partij waaraan ook Thierry deelnam. Wybren was toch wel erg geschrokken van de 5 mei poster waarin Forum voor Democratie de lockdown vergelijkt met het inleveren van onze vrijheid tijdens de oorlog. Deze had hij echt even niet zien aankomen. Alsof je jarenlang naar een prosititué gaat en op een goede dag roept: “Ik weet het niet, maar ik krijg toch het idee dat het je vooral om het geld gaat”. Ik snap dat Thierry hier alleen maar gekker van wordt. Je helpt ze allemaal in het politieke zadel en zodra ze een beetje bekend zijn, keren ze zich van je af. Daar word je toch moedeloos van.
Wybren vertrok uitgerekend op Hemelvaartsdag, de dag dat de Verlosser het ondermaatse verruilde voor het hemelse, dus we weten meteen hoe hij zichzelf ziet. Het is een trend in Den Haag, die symbolische dagen. Seegers gaf Rutte de doodsteek op Goede Vrijdag, de dag dat Jezus stierf om alle mensen van hun zonden te verlossen. Ik denk dat ik Thierry dus bel om volgende week 19 mei om 06.00 uur het eerste biertje te drinken. Valt op een woensdag: gehaktdag.
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★