De Hema besloot deze week de labels jongens- en meisjeskleding te vervangen door het genderneutrale: ‘kids’. Persoonlijk zal het me een rookworst wezen, maar het land schudde op Mexicaanse wijze op z’n grondvesten. Was ‘Holland’ een paar dagen ervoor nog van mening dat een vrouw in hoge nood net zo min mag wildplassen als een man, deze stap van de gendergestapo ging blijkbaar een chromosoom te ver!
Maar ik zeg, nou moet je doorpakken! Maak dan ook van de Tompouce een genderneutrale Floorkat. Weg met de roze glazuur. Toedeloe Jip én Janneke. En weg met de pashokjes, want “bij de Hema denken we niet in hokjes”. Maak er überhaupt maar Hé van. En dan met een ´ op de e anders krijg je alsnog gezeik. Het kan! De Hij en de Zij werden ook ooit eens de WE. Heerlijk onbelangrijk allemaal. Maar dat vind het land niet. Hema’s voornemen om treurige uniseks kleding ruim vóór je 60ste al tot de standaard te maken is zelfs “de schuld van Rutte III”, “de moslims” en of “de Amsterdamse Progressiviteitskanker”. Het is allemaal hilarisch. Al hoop ik wel dat die laatste een beetje langs Van der Laan is gegaan. Die heeft wel wat anders aan z’n kop dan de tijd die ‘m nog rest hoofdschuddend door te brengen. Ik zie in ieder geval voordelen. Want hoewel ik m’n vraagtekens heb bij de prioriteiten van een bedrijf dat er vast alles aan moet doen om V&D niet achterna te gaan, lijkt het me sowieso goed nieuws voor het vrouwelijk personeel. Een interne discussie over ‘gelijke salarissen voor m/v’ lijkt me na dit statementje sneller beslecht dan Trump iets onvoorstelbaars kan zeggen of tweeten. En dat is snel. Want terwijl de woede om de Hemafrodieten uitgroeit tot een Maria van de 5e categorie in een glas water, verklaart die geflipte oranje tompouce voor de VN bereid te zijn tot de “totale vernietiging” van Noord-Korea. Totale vernietiging… Twee woordjes die in dit land minder paniek veroorzaakten dan dat ene woord ‘genderneutraal’. Ik kan me een tijd herinneren dat als er stront in de wereld was, dat het beste wat je als het kleine Nederland kon doen was als een kleuter aan de rok van mamamerika gaan hangen. Zij lost het wel op. Maar met deze rookworst aan de macht lijkt me dat een “huuuuge” vergissing. Kijk, die labeltjes van de HEMA konden en kunnen me uiteindelijk niet zoveel schelen. Die knipte m’n moeder er al voor mij, en ik nu weer voor m’n twee dochters (allebei een meisje trouwens) toch uit. Anders word je gek van de jeuk. Maar het woord ‘totale vernietiging’ heeft wel m’n aandacht. In die zin ben ik de HEMA wel een beetje dankbaar. Want mocht het ooit tot een piemelmeting komen tussen Trump en weet ik veel wiens piemel allemaal nog meer, dan hoop ik dat glashelder is dat Nederland inmiddels volledig neutraal is. Genderneutraal zelfs.
Tot in het theater!
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★