Soms vraagt iemand hoe lang ik nog in het theater bezig blijf. Meestal als ze me ’s morgens tegenkomen in de sportschool en de piepende geluiden niet van de loopband blijken te komen, maar van mijn gewrichten. Nou, u bent voorlopig nog niet van mij af. Niet alleen is theater maken het op een na leukste om te doen, ook qua pensioen ben ik nog niet helemaal rond. Elke zelfstandige herkent het, een pensioengat. Ik heb laatst uitgerekend dat ik tot acht jaar na mijn dood moet blijven werken. Tel daar met de nieuwe pensioenplannen van ons gammele kabinet nog maar een jaar of tien bij op. Het lijken mij in alle opzichten de slechtste plannen ooit.
Grosso modo komt het erop neer dat we de zekerheid van een vaste pensioenuitkering loslaten en het bedrag dat je straks ontvangt via je persoonlijke pensioenplan afhangt van de prestaties op de beurs. Nu ben ik geen econoom, maar de vraag is of dat nodig is om dat zien dat we hier enorm veel spijt van gaan krijgen. Je hoeft ook geen arts te zijn om te weten dat Peter Gillis iets aan zijn cholesterol moet doen. Uitgerekend in de fase dat mensen toe zijn aan een rustige oude dag, vinden we het slim om de maandelijkse uitkering net zo onvoorspelbaar te maken als de buien van onderwijsminister Dennis Wiersma.
De gedachte is dat de beurs op langere termijn beter presteert dan een vaste rente en we zo dus meer profiteren van economische groei. Er zijn ook dips op de beurs. Daar moet je tegen kunnen. Iedereen die weleens een bedragje heeft belegd weet dat het soms net zo nerveus tekeer kan gaan op de beurs als Jochem Myer tijdens een natte droom. Niet te doen. De Beurs… hoe lang zien we die nog als heilige graal? Het heeft al die jaren het slechtste in ons naar boven gebracht. En in bedrijven.
Aandeelhouderswaarde wordt nog altijd gemeten in keiharde euro’s die vooral afhankelijk zijn van winstcijfers. Hoe meer winst, hoe hoger het aandeel. Dus als we straks met z’n allen nòg afhankelijker zijn van die aandelen, wordt ook winst nòg belangrijker. En meer winst haal je door meer te besparen op productie en minder te investeren in zaken die niet meteen iets opleveren. Minder uitgeven bijvoorbeeld aan faire arbeidsvoorwaarden of duurzame fabricage. Zaken die we allemaal zogenaamd heel belangrijk vinden, totdat het direct afgaat van ons pensioenpotje. Zo hoog heb ik ons ook weer niet zitten.
Wat goed zou zijn voor ons allemaal leeft sowieso al niet erg onder de economische elite. Neem alleen al het schoolexamen economie waar 180.000 VMBO-, HAVO- en VWO-scholieren zich afgelopen week doorheen moesten vechten. Niet één vraag over duurzaamheid of circulaire economie. Wel over de winstgevendheid van een vat olie en de berekening van de auto van de zaak. Laat staan als we straks allemaal belang hebben bij een zo hoog mogelijke winst van beursgenoteerde bedrijven...
Dan is het leve mensonterende werkomstandigheden in derde wereldlanden en leve de wegwerpcultuur met rotzooi dat je hooguit een keer gebruikt. En die paar actievoerders die afgelopen week de aandeelhoudsvergadering van Shell verstoorden om aandacht te vragen voor iets dat niet direct over winst ging? In financiële zin dan? Dat zijn straks staatsgevaarlijke gekken die ons allemaal in de weg zitten. Er zit qua winst maar een ding op in mijn Persoonlijke Pensioen Plan. Alles opmaken en snel een beetje. Rondje?
Richard Kemper
Vanaf 2024 gaan we weer werken aan een nieuw programma! We weten nog niet wat het wordt, met wie of waarover het zal gaan. Alleen dat we er allebei zijn staat vast. Heerlijk als alles nog open ligt!
Vanaf april t/m juni 2024 spelen we in een beperkt aantal zalen werkvoorstellingen waarbij we onze eerste spinsels de wereld in zullen werpen!
“De eerste helft van je leven ben je bezig iemand te worden, de tweede helft van je leven ben je bezig te accepteren dat het niet is gelukt” – Schopenhauer.
Het is 20 jaar geleden dat de mannen voor het eerst samen op het podium stonden. Je zou zeggen dat ze elkaar na zo’n tijd goed kennen, maar is dat wel zo? In hun nieuwe cabaretprogramma Hou Dat Vast denken ze elkaar alles te kunnen vertellen, maar of dat nou zo verstandig is...
Confronterend grappig is het in ieder geval wel! Met ontroering als onverwachte bonus. Dat weten ook de bezoekers van hun laatste programma Geloof ons nou maar waarmee Veldhuis & Kemper naast volle zalen en prachtige recensies ook een schitterende nominatie voor de belangrijkste cabaretprijs van Nederland ‘de Poelifinario’ in de wacht sleepten.
U snapt, de mannen hebben maar één wens: Hou dat vast!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★